Sermo XXIV:
De ratione fructum ferendi
ex Santisimo sacramento

Usque modó non petiistis
quidquam in nomine meo. Joan. 16.

        Iturri abasto perenne bat geuren etxean, ta egarriak? Ondasun guzien arka aldakan, ta pobre? Jaun dibinoa, ori gure Aita, gu orren humeak; Aita ain aberats, ta humeok ain beterik miseries orren atarietan? Estirudi ongi, ta ala da errealki, bada, orrek edo guk dugu kulpa. Zer erran dut? Nork izain du arimo gogoratzeko ere otedagoken orren faltas gure miserien irautea, ikusirik egin ta padezitu duena guregatik? Ikusirik beroi dagola gure onginaies gureki tenplo gebetan? Geuren faltas, geuren faltas, da gure perdizioa. Uste nue nik orai arteo etzela pasatzen nezesidaderik, badelaik nork nai duen ta dezaken erremedia. Uste nue erraten dena, barin bada nork eman izain zela nork artu on dena; barin bada emanzalerik izanen zela eskazale. Orai desengañatu naiz ikusteareki eman naiak emanzalea, ta ez nai eskatu miserableak. Eska zazie, ta emanenzaizie, dio Jesu Kristok. Zerbait eskatzen badioze ene Aitari ene izenean, emanen dizie (Joan. 16). Beras, nere fielak, edo engañatzen gaitu Jesu Kristok gezur egines, edo guk estugu eskatzen, ongi bentzait. Da klaro: Lenago sinestatuko dut sua dela otz, ura idor, argia ilun, ta estena badela, ezi eskatuaskeros ongi Jangoikoai bere Seme Jesusen izenean estigula emanen. Orañik estuzie deus eskatu ene izenean, erran ziote apostoluei azken arrats gartan, usque modo non petiistis quidquam in nomine meo. Orra zertan dagon gure miserable izatea. Bada, egia da sakramentuan dagola Kristoreki Trintate Sandua. Egia da eskatzen badugu ongi bear duguna emanen digula. Beras, inporta da ikastea eskatzen. Konfianza bear dena aipatu gindue azken platikan, orai berze zirkunstanziak. O bekatarien errefujioa, aflijituen konsolazalea, kristioen anparoa, guzien Ama egiaskoa, ikasteko baliatzen Jesusen onas bigu anitz grazia. Abe Maria.

        Pobre izan ta etxakin eskatzen da azken miseria, eskaturik ere esta guti aurkitzea pobrezatik atratzeko diña; ori da mundukoetaik, baña Jangoikoai eskatuaskeros bere Seme Jesusen izenean, ain seguro da logratzea, nola iruzkia atraskeros argitzea, ezpadio gezurra egi eta fedeak, si quid petieritis Patrem in nomine meo dabit vobis. Beras, gure lan guzia da erakustea eskatzen. Betozi munduko pobreak, eta guziok gara pobreak garenaskeros gizon mortalak, betozi, bada, guziok Jangoikoaren atarietara; deies dago, etxideten dago; goardian dauden aingiruak atarietan, dio San Agustinek, daude sarrarasteko, ez ertxitzeko. Au nai du gure salbazalearen atariak, egotea beti beterik deizale oportuno inportunoes (S. 171 de temp.). Dei bada, ta eska Jesusen izenean limosna. Esta nior izanen despeitua uts; lenago faltako da zerua ta lurra. Nola, bada, esta beti logratzen eskatua? Zeren ezpaita eskatzen ongi Jesusen izenean; Jesus salbatzalea; esta beñik bein Jesusen izenean, estena on salbatzeko arima, ta orduan ez ematea da mertxede. Exenplutako: eskatzen dio humeak aitai trago bat, zein aitak baitaki dela beneno, humeak ezpaitaki; ematea orduan litzake ilarastea, ez ematea da mertxede. Esta ala? Gisa berean agi daike eskatzen diren lurreko gauzetan, agian on da ematea, agian ez; gure Aitak Jangoikoak badaki, guk ez; on bada, emain du, ezperen, obe ez eman; b.g. Eskatzen da osasuna, ondasuna, fortuna; on delaik emain du; baña agian ikusten du Jangoikoak ematen badio osasuna, bekatari inen dela ta galduko dela; ematen badio ondasun ta fortuna, inen dela suberbo ta bizioso; guk zer dakigu? Eta ori dakien aita onak estio ematen. Baña errazie, ez emate gau esta ematerik obena? Bai sines, eta geurek bagindeki ori nai ginduke, ori eska gindezoke. Jauna, ez dezadala eman, etzaidalaik konbeni. Eta ala da egia beti ematen duela eskatzen dena Jesusen izenean, au da salbatzeko dena; bi itzes, beti iten du guk nai duguna edo naiko ginduena xakitera zerik den.

        Berze zirkunstanzia eskatzeko ongi Jesusen izenean da konzienziaren ona, ezi esta eskatzea Jesusen izenean aipatzea mias, ta traiziatzea biotzean, edo traiziaturik barkatu gabe joatea. Ala nola erregeren seme onetsia il duten traidoreak joatea eskatzera berze grazia bat dauzkitelaik oraño eskuak edo tresenak mantxaturik odoles, esta ongi. Bada, egin duenak bekatu mortale, baita Jangoikoaren kontra traizio bat ain traidorea, errateko Santa Teresaren itzkuntzareki, ta San Pablok diones, kruzifikatzea berriro Jangoikoaren semea, nola eska dezake Jesusen izenean daramalaik ariman mantxagoi ain itsusia? Dakigu, zio ebanjelioko itsuark (Joan. 9), estituela aditzen Jangoikoak bekatariak, baizik bere Majestadearen borondatea iteuntenak. Bada, zer? Bekatariek ez dezokete deus eskatu Jangoikoai? Bai, baña lenik bekatuen barkazioa urrikimentu, humiltasun ta afekto bear direneki; eta guziendako, alaber, au da zirkunstanzia irugarrena, biotzaren afekto ta ansia, ta debozio korrespondientea. Ezperen egon elizan, asistitu mezan, joan prozesioan, ta biotza ez mogitu afektoeki Jangoikoagana, ta agian ez oroitu ere Jangoikoaren palakatzeas, baizik ala egon berzeeki bateo presente gorturas, ta ez ia, ori da eskatzea? Ta gero estigula ematen Jangoikoak eskatua? iten dire prozesioak, errogatibak, mezak euriagatik, osasunagatik, edozein beardenagatik. Soñatzen dire ezkilak, aitzen dire kantuak, ta agian iten dire penitenzia-iduriak. Ori ikusten da; eta ikusten da anitz itxurtzen negarrak? Bada, ala fede, ezi Jangoikoaren adimentuaindako txintxoago dire negarrak, ezi ez errezak eta kantak eta ezkilak eta arroitu guziak baño. Lenago aitzentu negarrak, ezi oiuak, dio San Agustinek (de Job.). Orazioak beraxten du, negarrak beartzen du. Jauna, esta bear agertu ta iduriarazi, baizik altxatu. Nola esta ori erraten gañarako demostrazio agerien? Esta bear, baña dolore andia estaike altxa, nai bada ere. Barin badoaie eskatzera erregei ama bat grazia bere hume sentenziaturik penara dagonaindako, ez dezazke deteni negarrak atzendurik eskrupulo goietas doloreain andiareki. Zer gaixto litzake eskatzean Jangoikoai saltatzea negarrak afektoaren utses, naiestuela bortxa? Baña estiot bear dela ori; diotena da bear dela biotzaren afekto dagokiona eskatzeai; ezperen da eskatze iduri-utsa.

        Baña eskatzen badiozu Jangoikoai Jesusen izenean on dena konzienzia garbiareki, afekto, ansia, konfianza ta konstanziareki, fiadore ni, baña ez ni, Jesusen itza fiadore emanen zaizula dudarik gabe, ain ongi orai nola bizi zelaik Jaunau bisible. Aitubideuzu zer gauzak logratzenzusten emen sakramentuaren alzinean Santa Teresak, San Franzisko Xabierrek ta berze sanduek, ta agian arritu zara ortas; bada, ni ia arritzen naiz nola ematentigun guri grazia eskatuak eskaturik ain epel, ain fadorik gabe! Nonbait ongi eman naiak dago Jaun ona! Zer litzake bagina zerbaitto agradezituak, ta eskabagindezo ongi bear duguna? Ortako, bada, gatozin Jaunonen presenziara biztu aldioro fedea emen dagola Trintate Jauna bera Jesu Kristoreki, naiz lenbiziko lekua duen sakramentuan beraren gorputz ta odol preziosoak, ala nola bodako maiean lenbiziko lekua ta atenzioak baitamazkite esposoak ta esposak, naiz dauden an konbit presente andiagoko personak, naiz sazerdoteak, naiz errege bera, zerengatik funzione gura baita honratzeko nobioak; ala mai gontan, non baitago Kristo arimen esposoa, lenbiziko atenzioa darama bere humanidade sagratuak misterioain kasos, baña berareki presente dago Jangoikotasuna ta Trintate guzia, ia baita. Gatozin, bada, gure Jaun Jesu Kristogana misterio gontan sinestaturik duela esku egiteko naituen grazia guziak, ta emen duela eskaida propia egiteko, ta egin naiak dagola. Pensa gaizke geurok ala nola pobreak limosna eske eldu garenak; edo ala nola txitak olloaren egal-pera biltzen garenak; edo ala nola txakurttoak nausiaren mai pean sartzen garenak eman nai badigu zerbait bere maietik; edo ala nola sagarroiak espiritualki altxatzen garenak Kristoren llagen tokian, zion bekala Dabidek: Oian gorak, oreñendako; arria edo peña, signifikatzen baitu Kristo, errefujio sagarroiendako (Ps. 103). Edo hume gaixto izanak bekala itzultzen garenak Aitagana; edo en fin, pensaturik artu zuela Jaunonek gure arima bere esposatako au izanik infiel presentatzen dela bere esposoaren presenzian, alketurik bere gaizki eginas ta fiaturik Jaun onaren onas.

        Belaurikaturik, ta zeñaturik beti len lenbizikoa kontriziosko akta: O ene Aita dibinoa, ona orren hume gaixto gau. Gaizki portatu naiz zeruain kontra ta orren kontra; barka bezada, otoi; ez naiz digno dei nazan bere seme, egin benaza bere esklaboetaik bat bekala. Solamente nainuke aurkitu grazia orren begietan, ta egin berorri plazer gauza guzietan. Amen. Agertu gero nork bere bearrak, ta eskatu erremedioa ain gogotik, nola ikus balez Jerusalenen ta leku gaietan. Ortako oroiarazikotiziet zenbait ondasun in zituenak batai ta berzeai, izan dezazien konfianza, ta eska dezozien nola aiek. Arimaren bearrak dire lenbizikoak. Ofenditu duzu Jangoikoa? Ah! Gaizki egina, baña ez deskonfia. Oroi zaite Jaunonek ekarri zuen bekala zerutik bere izena Jesus salbazalea, ekarri ere zuela jenioa salbatu naia bekatariak, de manera ezi orgatik murmuratzen zute eskriba ta fariseoek ziotela: Onek errezibitzentu bekatariak, ta bazkaltzen du aieki (Luc. 15). Eta Jaunonek erraten ziote aiei: Sano daudenek estute mediku-bearrik, baizik gaizki daudenek. Ez naiz etorri deitzera justoak baizik bekatariak penitenziara (Ib. 5). Paratu ziote artzai baten konparazioa, zeñek izanik egun ardi, eta galdurik bat, ia estituen utziko lauretan ogei ta emeretziak larrean ta joanen galduaren bila, ta aurkitu ondoan artu soñean ta itzuliko dela alegre ortas? Ala izain da zeruan alegranzia aingirueki, konbertitzen delaik bekatari bat. Alaber, kontatu ziote seme prodigoaren historia, nola eskaturik aitai bere porzionea, joanik urruti, ta guzia galdurik, gose ta miseriain utses itzuli zen akordura ziola: Zenbat nirabe ene Aitaren etxean daude ogia abasto dutela, eta ni emen ilik goseak? itzuli zela, ta urrutitik goarturik Aitak, ta atrarik bidera laixterka, artu zuela besoen ertean amoroso, semeak erran ziola: Aita, bekatu egin dut zeruain ta orren kontra, estut mereji deitzea berorren seme. Bereala Aitak jaintsiarazi zuela seme-aintzu, ta zelebratu zuela konbita andi bat alegranzias, zeren il zen gura biztu zen ta galdu zena aurkitu zen (Ib. 15). Zoaste ta ikasazie, zer nai duen erran Jangoikoak diolaik, miserikordia nai dut ia ezi sakrifizioa.

        Errealki ebanjelio guzian esta deus ia ageri, nola Kristoren jenio dulze, beratx, onegi, urrikarioso ta esneskoa bekala bekatarien konbertitzeko, ta konbertituen admititzeko, monstratzen ziotelaik berze alde, eskriba ta fariseo presumitu, hipokrita, kruelei seberidade bat mansoa. Bi gizon, erran ziote berze bein, igan zire tenplora, bata fariseoa, berzea publikanoa. Fariseoak txutirik erraten zio Jangoikoai: Jauna, eskerrik anitz, zeren ezpainaiz ni berze gizonak bekala injustoak, adulteroak, ladronak, ala nola publikano gau; barutzen naiz bi aldis astean, itentut guzien amarrenak. Publikanoa, berriz, an urruti zego etzela trebe goratzera begiak zerura, baizik golpatus bularra zio: Jauna, piedade niri, bekatari bainaiz. Bada, diot ezi au joan zela grazian bere etxera ura ez bekala, ezi goratzen dena izain da humillatua ta humillatzen dena goratua (Luc. 18). Berze bein ekarri ziote Jaun dibinoari emasteki bat aurkitua adulterioan, ta erran ziote: Jauna, Moisesen legean daukagu manaturik arrikatzeko au bekalakoak. Orrek zer dio? Jaun ona kurturik lurrera asi ze eskribitzen eriareki autsean; eta porfiatzen ziotelaik pobre garren kontra, txutitu ze ta erran ziote: Zuetaik nor ere dagon bekaturik gabe, ark tira bezo lenbiziko arrikaldia, erran ta berriz kurturik eskribizen zue lurrean. Aiek bata berzeain atzetik joan zire joanes andik; eta txutitu zelaik ikusirik bakarrik emastekia erran zio: Non dire akusatzenzindustenak? Etzaitu niork kondenatu? Ark, ez Jauna, niork ere. Jesusek orduan: Bada, nik ere etzaitut kondenatuko, zoaza ta ia etzazula nai egin bekaturik ia (Joan. 8). Ikusi duzie gure Jaunonen piedade noblea? Oneki deitu zue San Mateo zegolarik bere tratuen alkian jarririk, ots, jaiki ta zato ene atzetik; eta bereala guziak utzirik segitu zio. Piedade berareki deitu zue Zakeo igan zen gura arbola batera ikusteagatik pasatzean gure Jauna. Jaunak erran zio: Ea Zakeo, jautsi bereala, ezi egun zure etxean bear dut. Jautsi ze, errezibitu zue alegre ta konbertitu ze. Piedade berareki garbitu zitio oñak Judas traidoreai traiziatu zuen gau berean, eta judio gurutzifikatuzutenengatik eskatu zue gurutzean: Ene Aita, barka bezote, ezi estakite zer ai diren. Ala nai izan bazute aiek konbertitu! Piedade berareki salbatu zue bi ladronetaik bat bere gurutzetik gurutzera eskatu ziona: Jauna, oroi bedi nitas doaielaik bere erreinura. Errespondatu zio: Sines diot, egun izain zara nereki paraisoan. Oroat inen zio berzeari eskatu bazio oroat. Piedade berareki soldado idiki zionai lanzareki bularra eman zio arimaren ta gorputzaren bista. Piedade berareki barkatu zio San Pedrori bere inkonstanzia ta ukatzea. Piedade berareki konbertitu zue San Pablo zoaielaik persegitzera kristioak; Saulo, Saulo, zergatik persegitzen nauzu? erran zio. Eta ark obediente, humil ia, erran zio: Jauna, zer nai du in dezaten nik?

        Zertako exenplu ia? Biz aski agertzeko munduai Jaunonen piedadea bekatarieki Magdalena, zein bekatari zelaik ta emana guzis banidadeai, egun bates, edo aituagatik Jaunonen itza edo ikusiagatik beraren persona ta santidadea, nola nai dela ukiturik biotza ta aldaturik derepente, dagolaik Jaun dibinoa jarririk maiean fariseo baten etxean, ura ansiosa laixterka boladan eldu da bere medikuaren bila, ta kontrizioaren utses erreparatu gabe konbitan, garaiean, deustan, sartzen da kuartoan deitu gabe, itzik erran gabe, bi begiak bi negarresko iturri eginik ta apaldurik alkeareki bere bekatuen itsustasunagatik. Goartzen du non dagon bere Jesus, bere salbazalea; urtikitzen zaio oñetara belauriko, asten da erregatzen negarres, txukatzen biloas, adoratzen paraturik agoa: itzik batere, guzia kongoja, suspiro, negar ezin ases, guziak beira ixil, gure Jauna geldi ikusten ardi galdua ia aurkiturik bere oñetan, loies erdoitu zen zillarra garbitzen bere negarreki. Fariseoak zio bere gogoan: Au balitz profeta, xakin lezake zer emasteki den ori. Kristok errespondatu zio pensamentura defendatus bere penitenta, egin ziola onek ark baño ia fineza, ta zeren onetsi zuen anitz, barkatu zizaizkiola bekatu anitz. Eta itzulirik onengana eman zio absoluzionea, erran zio: Zeure fedeak salbatu zaitu; zoaza bakean. Joan ze ia berze bat eginik; ia etzizaio gelditu banidade-errestorik, mundua ia aborreziturik solo Jangoikoarengan zeuka bere gogoa, ia etze apartatzen Maria Santisimaren konpañiatik, gurutzearen ondoan berareki egon ze konstante, ta ia dena, ortzi ondoan Jaun dibinoa beraren obiatik etzeike aparta Magdalena aliketa apareziturik glorioso mintzatu zion arteo berak. Gero erretiraturik desertura an bizitu ze orazio ta penitenzia kontinuoan igaten zutela aingiruek egunoro zerura aitzera ango musika. Ikusteunzie Jesusen piedadea, ta nola bekatari bat egin duen sanda guzien kapitana? Sobraxko zebatu naiz asunto gontan, erakutsi naies gure Jaunaren piedadearen andia.

        Ofenditu barin bauzu, bada, Jaunau, oroi zaite egin duenas len, ta lenekoa dela orai, ta zato beraren presenziara lenik, gero bere ministroaren oñetara. Barin bauzu dolore, barkazioa duzu seguro. Eznaute lotsatzen ainberze bekatu anitz ta andiek, nola dolore deus gutiak. Beti ta beti bekatu egiten ta ez emendatzen, ortako esta piedaderik; baña urrikiturik beingoas emendatzen bazara, fiela da Jaunau barkatzeko ofrezitu bekala. Ilik daukazu arima bekatu mortale sekretoren bateki? Publiko ere egin duzu? Kostunbre gaixtoan usteldu bekala zara? Alaere ez desespera; eska zozu Jaunoni erremedioa. Oroi zaizke nola prinzipe garren alaba ila erresuzitatu zuen bere kuartoan; Naimgo mutil gura karrikan ortzizera zematelaik atautean; ta Lazaro ortzirik ta urrintzen asirik laur egunen buruan. Konzienziak aflijitzen zaitu tristuras, beldurres, ta inkietures? Zato Jaunonengana erremedioain bila. Oroi zaizke nola nasirik itsasoa ondatzera zoeielaik itsasonzia, zeintan lo baizego Jaun dibino gau idatzarri zuten apostoluek ziotela: Jauna, salba gaitza, galduak gara; nola jaikirik Jaunonek erran zioten: Fede gutitakoak, zergatik dudatu duzie. Bereala manaturik itsasoai ta aizeei, sosegatu ze guzia. Tentatzen zaitu etsai infernukoak? Zato Jaunonengana eskatzera biktoria. Oroi zaizke nola botatzen zituen gorputzetaik demonioak. Egizu ala nola Kananeak; au joan ze Kristoren atzetik oius: Miserikordia niri, Jauna, zeren demonioak gaizki tratatzen du nere alaba; zuk errazu, nere arima. Gure Jaunau ixil alzina, ark segi oius; apostoluek despei zezala, ez alaere oraño Jaunonek. Ellegatzen da andre gura oñetara, eskatzen dio grazia. Jaunonek erraten dio: Esta arrazio humeen ogia ematea tzakurrei. Bai Jauna, ark, zerengatik txakurttoek ere jateunte nausiaren maietik erorzen diren apurretaik. Zoaza, erran zio orduan, in bedi nauzuna. Au erran, ta etxean sendatu ze berzea instante berean. Zeure pasioneek galdu nai zaitute? Zaude ezin garaitus? Zato Jaunonengana. Oroi zaizke San Pedros nola asi zelaik oñes ur gañean Kristogana, aizea mogitzeareki beldurturik ondatzen zela, oiuegin zion: Jauna, goarda benaza; eta Jaunonek arturik eskutik atra zuen libre ain aisa. Edo oroi zaizke berzela dionas Ebanjelioan, eriak zusten guziek ekarzenzizkiotela, zeren beraganik atratzen zen birtutea ta sendatzen zituen guziak. Banidades edo suberbias andituxerik zaude? oroi zaizke hidropiko gartas, zein sendatu baizue ukitzeareki, galdeturik lenik eskribei, ia zillegi zen jaiean sendatzea, ta akar eginik hipokresiagatik ezi astoa edo idia eroririk butzuan atrako zutela jaiean, ta murmuratzen zutela sendatzeas gizona. Lotu zaitu kodiziak? presenta zaite Jaunonen alzinean ala nola gizon gura zeukana earturik eskua, zeñi erran zio: atra zaite erdira, edazazu eskuoi; edatu zue ta sendatu ze. Baze doktrina, balitz denbora. Bizio desonestoak galtzen zaitu? Belaurikaturik Jaunonen presenzian adora zazu leproso garrek bekala, ta erran zozu alketi, humil, gogotik: Jauna, nai badu, garbinazake. Errespondatuko dizu arri bekala: nai dut, garbi zaite. Inkietatzen zaitu irak? oroi zaizke San Markosek kontatzen duen endemoniatu gartas, (C.5) etzezaketela domatu ez grilloeki, ez kateeki, auxten zituela guziak, oius zebilala, ta zatikatus bere burua, ezi ira da San Krisostomoren ustes demonio borondateskoa, erotasun deseatua, ezaumentuaren ilundura, ta alakoa da deabruaren jugete ta ofizina (S. de Mansuetudine t.5). Baña ura bezain aisa dezake Jaunonek au ere libra. Inbidia kontu dela begien ta biotzaren gaitza, ezin ikusi proximoaren ona. Bada, oroiturik sendatu zituen itsues, ta eri gisa gartakoes eska zozu Jaunoni erremedioa. Pereza, baita gogoaren nagitasun ta desgana onerako, arimaren lekeda, ta lakioa, ta proprioki perlesia espirituala guziek ia edo gutiago padezizeuntena aldartes bentzait, ia ez usteko bizioa, ia ez iteko ona, ia iteko berant ta gana gaixtoan, au, au bear da ken dezagun eskatu gogotik. Oroi gaizke Jerusalengo piszina gartas, zeñen borz atariko leorpeetan zego eri, itsu, ear miserable, kantidadea etxideten noiz mogituko zen ura, zerengatik aingiru bat jausten ze, ta mogitzen ze ura, ta lenbiziko jausten zena sendatzen ze. An zego pobretto bat ogeitaemezorzi urte gartan eri zegona. Jaunonek erran zio: Nauzu sendatu? Jauna, errespondatu zio ark, estut gizonik jautsinazanik piszinara mogitzen delaik ura, ezi ni joan orduko alzinatzen da berze bat. Erraten dio Jaunak: Jaikizaite, arzazu zeure goatzeoi soñean ta zoaza emendik; ala egin zue (Jo. 5). Ala erran zozu zuk ere Jaunoni: Jauna, nainuke ondu, nainuke ongi egin, baña estut ortako gizonik, estida lagundu nai gorputz gaisto gonek. Erranen dizu: Jaiki, artu karretona ta joan; au da, bizkortu espiritua, gora bedi gorputzain kontra, inarazi ona. Lurreko ondasunetako ere Jaunonengana akudi oroiturik nola mantenitu zituen borz ogireki borz milla persona. Emen billa zazu erremedioa eritasunain, emen azertua estado artzean, emen fortuna tratuan, haziendan, eraizioan, guzietan. Emen zeure sekulako fortuna; Domine, ad quem ibimus? Jauna, norengana joain gara? Etorririk ia bat mundura, il bear, joan bear eternidadera, salbatu edo kondenatu bear prezisoki, ezin exkusa bat edo berze, salbatzekos bear kunplitu Jangoikoaren legea ta borondatea guzis, kondenatzeko aski bekatu mortale bat. Arrixko lotsagarria! Ta ezin itzuli atzerat. Domine, ad quem ibimus? Jauna, norengana joain gara? Jesus gure salbazale emen daukagunaingana. Berri on bat, ene fielak, daikela zu bekalako bat, ni bekalako bat, den pobreena daikela izan Jaunonen adiskide onetsia ta onetsizalea. Berze berri bat, estela faltatuko Jaunonen aldetik, nola guk nai dezagun. Jauna, zer da au? Naikela izan orren adiskide ni, ta ez nuke nai izan bear? Oroitzen naiz San Pedros, nola galdegin zion irur aldis: Pedro onesten nauzu ni? errespondatu zio: Jauna, orrek daki onesten dutela. Berriz, Pedro, onesten nauzu? Berriz ark: Orrek daki onesten dutela. Irugarren aldian: Pedro, onesten nauzu? tristatu ze gizagaizoa, beldurrak nola ukatu baizue len proposito andiak in ondoan; errespondatu zio humil: Orrek guzia daki, ene Jauna, orrek daki onesten dutela. Errespuesta bera eman nainioke nik ere sines egiareki, orrek daki onesten dutela. Au ezpalitz egia, zer errain dut? Orrek daki onetsinainukela sines ta guzis. Au ere ezpalitz egia, estut zer erran baizik, orrek daki onesteko obligazio dutela. Jauna, bida arima, biotza ta gorputza bearbekalakoak. Jauna, neurau guziau in benaza bere biotzaren araura, ta berorrek nola nai duen ala, onetsi dezaten ta plazer in dezoten obligazio duten bekala. Zertako bizi ez onestekos ta plazer ez egitekos berorri? Nere Jauna, gauza guzies dena dela, au estaiela agi, ori ez onestea edo desplazer egitea. Jauna, kondenatu bear banitz ere, esperanza orren baitan dut ezetz, baña agi baledi ere, onetsi bez pobretto gonek ori, egin bezo plazer, biz, posible barin bada, orren adiskide aurkidezatena grazia orren begietan. Fortunosoa erdetxi duena fortuna gau, ezpaitaike ia desea! Noreki daike trukatu? Estut mereji, baña dut obligazio onesteko nere Jaun ona. Biz au nere enplegua mundu ontan, ta gero glorian. Amen.