Sermo in festo Annuntiationis
Beatae Mariae Virginis.
De Jesu et Matre eius

Fiat mihi secundum verbum tuum. Luc. 1.

        Egungo misterioa deitzen da Anunziazioa, zeren anunziatu zion Aingiruak Maria Santisimari, zela Jangoikoaren amatako eskojitua. Deitzen ere da Jesu Kristoren enkarnazioa, zeren egun enkarnatu edo gizon egin zen Jangoikoaren Semea. (Auda beraren festa guzien festa prinzipala, prinzipioa, zimendu ta iturria bekala, ezi ontaik segitu ze jaiotzea egerri-egunean, gero zirkunzisioa ta deitzea Jesus, gero epifania edo erregeek adoratzea, gero presentatzea tenploan kandelera-egunean, gero pasioa, erresurrekzioa, zerura igatea, Espiritu Sanduaren bialtzea, ta Gorputz Kristiren festak; baña len lena da enkarnazioa, agitu baize egun.) Egun destilatu zute zeruek esti ta esne mundu guzia barna, jautsi zelaik gloriako Prinzipe jauna bere karidade geiegiagatik guregana, ta jaintsi zuelaik gure naturalezaren zamarra pobrea gure amores. Egun da egun bat guzia betea Jangoikoaren milagros, amores eta fabores ezin kontaala: Jangoikoa gizon! Gizona Jangoiko! Lurreko emasteki bat Jangoikoaren ama! Ama ta birjin! Gu guziok Jangoiko-gizonaren aide naturalezas, anaiak ta arrebak bekala, ta por konsigiente Jangoikoaren hume eskojituak, ta Ama Birjinarenak ere bai. Quis loquétur potentias Domini? Egun agitu ze prodijio gura, zein aipatzerakoan San Juanen ebanjelioan belaurikatzen baita mundu guzia, et verbum caro factum est. Eta berboa egin ze aragi, au da gizon, ta bizitu ze gutartean beterik grazias ta egi eta fedes; baita dioguna apostoluen Kredoan, zein konzebitu baize Maria Santisimaren entrañetan Espiritu Sanduaren obras, ta birtutes, baita explikatzen duena mezako Kredoan, erranik, zein gu gizonengatik ta gure salbazioagatik jautsi ze Zeruetaik, berla belaurikatus guziok, baitio: et incarnatus est de Spiritu Sancto, eta enkarnatu ze, edo aragis bestitu ze Espiritu Sanduaren birtutes, ex Maria Virgine, Maria Birjinaganik, et homo factus est, eta gizon egin ze. Ontan in digun fabore, honra, erregalo, ta erremedio admirablea estimatzeko guk zer in dezokegu? monje bat zego tzut tzuta kantatzerakoan et incarnatus; Deabruak eman zio erreflon bat erraten ziola: Desagradezitua, nola ez aiz kurtzen aiturik egin dela gizon Jangoikoa iregatik? egin bazue alakorik enegatik, kur kurra adora nezakek nik sekula guzian (Spec. magn. tit. Dam. ex 17). Fortunosoak gu, mereji ginduelaik Jangoikoaren ira, eldu baizaigu bere Majestadea geuren lekura geuren trajeareki amoroso betetzera gu ondasunes! Onen memoriatan agradeziturik Elizak soñatzentu egunoro goizean, egerdian, arratsean Abe Maria ezkilak salutatzeko Jangoikoaren Ama irur Abemarias. Lenbiziko dandan erraten da Angelus Domini nuntiavit etc. Euskaras: Jangoikoaren aingiruak mezu emanik, konzebitu zue Mariak Espiritu Sanduaganik. Bigarren dandan: Ecce ancilla Domini etc. Euskaras: Ona Jangoikoaren esklaba, in bedi nereki zuk erran bekala. Irurgarren dandan: Et verbum caro etc. Euskaras: Eta Jangoikoa gizon egin ze, ta gutartean bizitu ze. Azkenean Gloria Aitari ta Semeari ta Espiritu Sanduari len bekala orai eta beti. Amen. Kristio debotoek ez ori solamente, baizik ogei ta laur aldis egunean ogei ta laur ordu direnengatik estimatzen dute ordu ditxoso gura, zeintan izan zen konzebitua Jesu Kristo Ama Birinaren entrañetan, salutatus Ama Dibinoa Abe maria bateki, erlojuak danda ematerakoan; eta nai bauzu euskaras, aitu orduko danda, erran: Jangoikoaren Ama ederra, biz bedeikatua ordu gura, zeñetan alako iruzkia ekar diguzun mundura. Amen. Abe Maria, ta gloria. Gero: Zuk, Maria, estima zazu Jangoikoa betiko glorian, ta ez permiti ofendi zagun jaun bat ain ona sekulan. Egungoan delarik inposible nik ongi explikatzea misterio gonen miragarria, Jangoikoa ain bera jaustea, Maria ain gora igatea, Jangoikoa Mariaren seme, Maria Jangoikoaren Ama egitea, solamente azitzeko gure debozioa ta konfianza alako Ama-Semeengana, nai dut kontatu lenik, berla joan explikatus Ebanjelioa llano llanoa. Ori biz predikutako egun. Eta asi gaitzen salutatus aingiruareki Maria. Jangoikoak salba zaizala Maria, grazias betea, Jauna da zureki, etc.

        Kunpliturik denborak, ta ellegaturik egun ditxoso gura, zeukana bere eternidadetik predestinaturik Jangoikoak, biali zue San Gabriel Aingirua Galileako ziudade Nazaret deitzen zenera, birjina batengana, zein baizego desposaturik Josef deizen zen gizon bateki, Dabiden etorkitik, eta Birjinaren izena Maria. Errepara, ezi kontatus noaiena dela Ebanjelioa itzes itz. Eta sarturik aingiruak egin zio diosalea itz gebeki: Agur, edo Jangoikoak salba zaizala grazias betea, Jauna zureki, bedeikatua zu emaste guzien artean. Aiturik turbatu ze itzebetara Birjina, eta zego pensatzen diosale gau zerik ote zen. Erran zio aingiruak: Etzaitela beldurtu, Maria, ezi aurkitu duzu grazia Jangoikoaren begietan. Orra orai konzebitu beauzu sabelean, eta izan seme bat, ta deitu beauzu Jesus. Au izanen da andia, ta deituko dena gorenaren semea, ta emanen dio Jangoiko Jaunak Dabid erregeren tronoa, ta erreinatuko du Jakoben familian betikos, ta bere erregetasunaren mugarik ezta izanen. Orduan Mariak aingiruai, nola izanen da ori, ezi gizonkirik eztut ezaunzen? Aingiruak errespondatu zio: Espiritu Sandua etorriko da zuregana, ta Altisimoaren birtuteak obratukodu zurebaitan; orgatik ere zuganik jaioko den sandua deituko da Jangoikoaren semea. Eta orra Isabel zure aidea ere dago seme bateki sabelean, ta doaie seigarren ilabetean, naiz izanik zarra ta esteril. Zeren Jangoikoaindako ezta batere inposiblerik. Orduan Mariak: Ona Jaunaren esklaba, egin bekida zure itzaren konforme. Orra Ebanjelioa segi dan.

        Orai explikatus, len lenik ikusgarri da enbajada garren bialtzea: nork nori? Trintate Jaun poderosoak donzella pobretto bati amalaur amaborz urte zituenai, zegonai desposaturik zurgin pobre bateki, erretiratua bere etxettoan, gutik ikusten, gutiagok ezaunzen zutena, mundukoes guti estimazen zutena, zeren bere bizia baize egotea sollik bere zokoan. Ezta inport, naiz kasorik in ez dezon munduak, iten dio Zeruak, ta estimatzen du perla altxatu gura ia ezi munduko erregina guziak, ia ezi direnak guzia ponpa, aize ta luma. O mundu fatuoa, nola eztuken estimatzen birtutea, baita duena balio bakarrik!

        Enbajada garren fina ze eman zezan Birjina berak bere baimendea obrazeko Jangoikoak arren baitan milagro andi gura. Bazuke bere Majestadeak, klaro da, egin nai zuena ori gabe, baña etzue nai, baizik naizuelaik donzella dibinoak, baita au ere mostra zenbat estimatzen duen kriatura noble gura, ta zenbat fiatzen den berabaitan.

        ellegatzen da enbaxadore soberanoa gauaren silenzioan, dagolaik Maria Santisima, ez lo, bai orazio andian. Sarzen da kortes erreberente, nola bere ta guzien erregina eskojituagana, egiten dio salutazioa, erakutsi bekala Trintate Jaunak ezi Abemariaren orazio gau Jaun guzien Jaunak disponitu zue, naiz erran zuen San Gabriel Aingiruak, Ave gratia plena; agur, edo Jangoikoak salba zaizala, grazias betea, Jauna zureki, bedeikatua zu emaste guzien artean. Goazen banaka; Agur, latines Ave, Jangoikoak salba, ama, estima, bedeika zaizala. Ave, bakea biz zureki, alegra ta gloria zaite Jangoikoan. Ave Eba kontrako aldetik, zeren Ebak in zuenaren kontra iten du Mariak. Ebak ekarrizitigu miseriak, Mariak miserikordiak; Ebak kulpa, Mariak grazia; Ebak kondenazioa, Mariak salbazioa; Ebak penak, tristurak ta negarrak, Mariak erremedioa, konsolua ta alegranzia. Ongi agertua, zori onean jaioa Maria etc.

        Grazias betea, barnetik eta kanpotik, guzia ederra, agraziatua, garbia, sanda, noblea, perfekta, bere parerik eztuena, amablea guzis. Betea fedes ta esperanzas, ta karidades, ta pazienzias, ta humildades, birtute, prenda, ta dono guzies. Betea ia ezi sandu guziak, ia ezi Aingiruak ta Serafinak, ia ezi den ta izan daiken guzia Jangoikoaren pean. Dominus tecum.

        Jauna da zureki, nioreki ez bekala; zureki duela bere amore ta konplazenzia osoa; zureki bere delizien jardin ta paraisoan bekala; zureki bere palazio, trono, sagrario ta Zeru bizian bekala, zeñen aurrean dagon asentaturik, au da Jangoikoaren tenplo konsagratua: Jauna zureki zure arimaren potenzia, ta gorputzaren sentido guzietan; memorian, ez oroizeko baizik Jangoikoas; entendamentuan, ez pensazeko deus ezpada beraren; borondatean amazeko sollik bera; begietan, adimentuan, agoan ta gañarakoetan, eztaien senti deus on eztenik. Jauna zureki guzian, guzioi egoteko Jainkostaturik, ta izateko beraren gusto ta gloriatako kriatura guzien gañetik. Bedeikatua zu etc.

        Aiturik salutazio ain honraskoa, gelditu ze turditurik ixil guti bat pensamentuan, mostratus laur birtute: alke birjinala, humiltasun andia, prudenzia ta ixiltasun juizioskoa. Prosegitu zue aingiruak: Ne timeas, Maria, etc. Etzaitela lotsa, Maria, zeren ezi aurkitu duzu grazia Jangoikoaren begietan. Ez zerutik, ez lurretik, ez infernutik, ez niondik eztuzu deusen beldur izan bear, zeren maite zaitu guzien gañetik guzien Jaun guzis poderosoak. Zuk nauzuna nai du, nai eztuzuna zuk, berak ere ez. Segitzen du Aingiruak mezu ematen, nola izan bear duen seme bat. Baña nolakoa? Jesus, Jangoikoaren seme dena berze alde, ta errege andia izanen dena, ta betiroko. Zer dio ontara donzella soberanak? Nork etzue pensatuko berartan saltaturik biotza alegranzias, bereala instantean emanen zuela baimendea nolanai, edozein gisas? Baña ez ala, baizik izateko ere Jangoikoaren Ama, errege andienaren Ama, badu zerbait erreparo. Zer erreparo? Birjinidadea, edo entereza birjinala konserbatu naia. Eta ala errespondazen dio Aingiruai. O zer doktrina au, estimazeko ia birjinidadearen lorea birjin direnek, ta kastidadearena gañarakoek! Baña konsola bedi Birjina eder-garbiena; kunplituko zaio bere intenzioa, ezi ori beroi nai du Trintate guziak, eta orrenganik jaio nai duen Jangoikoaren Semeak, ta Aingiruak ere bai. Ala ofrezitzen dio Jangoikoaren ordes milagro andi gura izateko Ama ta Birjin bateo Jangoiko andiaren podores ta bere Espiritu Sanduaren birtutes.

        Orduan ia Maria Santisimak ematen du bere baimendea: Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. Ona Jaunaren esklaba, egin bedi nereki zuk erran bekala. Irur birtute berex agertu zitue itz gebetan: Lenbizikoa obedienzia ta erresignazio perfekto bat Jangoikoaren manura; bigarrena humiltasun sendoa deitzen dela esklaba, delarik eskojitua erregina ta Ama; irugarrena fede andia, sinestatus segurki inen zuela Ama gelditurik birjin perpetuo. Erran zuelarik itza, obratu ze bera baitan enkarnazioko misterioa. Jangoiko guzis poderosoak Maria Santisimaren odol garbitik formatu zue gorputz bat; kriatu zue ez deusetaik arima bat; arima ta gorputz gau elkarreki uniturik unitu zitue bereki Jangoikoaren semeak Trintateko bigarren personak; eta len zena Jangoiko sollik, gelditu ze Jangoiko ta gizon eginik Ama Birjinaren entraña sanduetan. Milagro andi gau egin ze Trintate guziaren obras, baña usatzen da erratea Espiritu Sanduaren obras, zeren baita amoresko obra, ta amorea attribuitzen baita Espiritu Sanduari. Ez orgatik pensa niork dei ote daiken Espiritu Sandua Jesu Kristoren Aita, ez por zierto, ala nola obratuagatik etxe bat arginak, eztaike deitu etxe garren aita argina. Jesu Kristo bada konzebiturik Ama Birjinaren sabelean da Jangoiko ta gizon batean, au da persona bat sollik dena Trintateko bigarren persona dibinoa bi naturalezaeki; Jangoiko bekala du Aita Aitaeternoa amarik gabe jenerazio eterno gartan; gizon bekala du Ama Ama Birjina aitarik gabe jenerazio milagroso agitu gontan denboras; baña deitzen da ta da Jangoikoaren Ama Maria, zeren baita Ama gizon Jangoiko denarena persona batean. Egietafede gau deklaratu zue Elizak Efesoko Konzilio jeneralean Nestorio herejearen kontra, zeñek ukatzen baizio Ama Birjinai bere gloria duen andiena, baita izatea ta nonbratzea Jangoikoaren Ama. Andik onat sinestatzen da, paratuak direla Abe Marian Elizaren ordes azken itz gaiek, Santa Maria Jangoikoaren Ama, zuk etc. Amatasunaren gloria andi goneki juntatzen da birjintasunaren gala ederra, baita bateo Ama ta Birjin eder gloriosa, bere parerik izan ez ta izanen ere eztuena sekulan. Misterio soberano gau agitu zeneko etxea, Ama Birjinaren sortuetxea Jangoikoaren probidenzias Aingiruek eraman zute Nazaretdik lenik Dalmaziara, gero emendik berriz Italiara, non Loreto deitzen den lekuan paraturik baitago tenplo andi baten barnean, nora doazin peregrinoek progatzen duten Ama Santisimaren asistenzia, espezialki mogitzeko biotzak kontriziora. Baña beraren persona gorputz ta arima dago zeruan bere Seme Jaun Jesu Kristoren eskuietako aldean.

        aitu dugu nola egun egin zen gizon Jangoikoa ta Jangoikoaren Ama egizen Maria. Dugu ia Jangoikoa gutaik bat bekala gutartekoa; dugu geuren naturaleza, gorputz ta odol berekoa gloriako Jauna; dugu geuren aide ta anaia amantea guzis poderosoa. Dugu beraren Ama propioa Maria gure lur gontakoa, ta gure guzien Ama biotzes. Dugu bere ardiareki axuria. Nork eztu admiratzen ta estimatzen Jangoikoaren ona gureki, ainberze amore ta fabore mostratzean guri merejieztugunei? Nork eztu amatuko Jesus gure salbazale amoroso apasionatu gau? Nork eztio esker milla Maria Santisimari, zein dela medio baitugu ainberze fortuna? Guzien gañetik nork eztu aziko biotzean konfianza andi bat, izanen delako salbo? Zer gana duen gure galzeko gure Jaunak, itentigulaik alako fineza amoreskoak, ezin desea ezin pensaleizkenak geiegi izanes? Kondenazioaren partes salbazioa, odioaren partes amore, kastigoen partes ematen erremedio, erregalo ta fabore! Bota bearrean gu infernura Aingiru gaixtoeki, nola imitatu baitugu gaixtakerian, aiek bota ta gu ez; ori ezta anitz; biali digu bere seme propioa jaitsi daien gure aragis, ta libra gaitzan bere kostus. Eztio barkatzen bere seme propioari, barkatzeagatik guri. Entregatzen du semea, libratzeagatik esklaboa; gaixtoa eztaien gal, ona atra bedi fiadore paga dezan. Eta orra egun arturik gure trajea, emen naukazie, dio, ona ni zuen amores, ta salbatu naies. O Jesus, eztakit galduko ote naizen, baña badakit, agitzen balitz desgraziagoi, eztela izanen berorren faltas; badakit amatzen badut berori nik eznauela utziko galzera berorrek ni. Nago desesperaturik bateo, ta seguraturik; deseperaturik neureas, baña seguraturik berorrenas. Ni bekatari naiz, baña Jesus salbazale.

        (Zierto agrabio andia iten dio Jesus onari deskonfiatzen duenak salbazioas, delarik Jesus salbazale. Zer bada? Zertas zara beldur? Edo dezaken, edo nai ote duen? Dezake ta nai du salbatu, ta ezta berze itekos jautsi zerutik lurrera. Balego iturri bat abasto emen, ta klama banez, nork nai du edan? Ez litzake motiborik gelditzeko egarriak, ezpada berak eznai izatea edan. Bada klamatzen dut: Nork nai du salbatu? nai duena betor; salbazioaren iturria da Jesus. Nai bauzu ongi Jesus, salbo zara. Nik klamatzen dut sollik? Bere Majestadeak klamatzen du obeki, si quis sitit, veniat ad me. Duenak egarri salbazioaren, betor enegana. Ah Jauna, eztut dudarik Jesusen onas, baizik neure gaixtoas. Eta zer da gero? Zein zarate ia, zu gaixto, edo Jesus on? Berze gisas, zure gaixtoa, edo Jesusen ona da ia? Zuk in duzu bekatu, gizon bekala, baña Jesusek iten du grazia Jangoiko bekala. Zuk naski pasatukouzu gaixtos beraren ona? Gaixto zarela, diozu; ori beroi da salbazeko Jesusek, ezi dio, ez naiz etorri justoen bila, baizik bekatarien. Bisitaturik San Felipe Nerik eri bat utzi zue konsolaturik, ta despeitu ze. Joaterakoan ia karrikan ezaun duzue Jangoikoaren argis deabruaren persekuzio ta arima garren peligroa. Erran zue sanduak lastimaturik: Ah pobrettoa, ah pobrettoa; itzuli gaitzen, ezi bear andian dago. Itzuli ze, ta aurkitu zue kasi desesperaturik. Asi zekio arturik Kristoa animatzen konfiatzera; ark zio ura zegola ia kondenaturik. Sanduak: bada norengatik etorri ze Jaunau Zerutik, ta ilze? Ark: bekatariengatik. Sanduak: eta zu nor zara? Ark: ni bekatari gaixto bat. Sanduak: Beras zurea da paraisoa, zuregatik etorri ta il delaik. Ala animaturik biali zue paraisora. Naiz bekatu ta deabru guziak kontra, Jesus maite bauzu, triunfante atrako zara; Biba Jesus.)

        Eta non dago bere Ama Santisima? Edo zergatik nai izan zue izan Ama? Ezi ala nola egizen gizon amaganik aitarik gabe, bazeike oroat egin amarik gabe. Zergatik bada eskojitu zue Ama Maria? Oh zer gana duen guzien salbatzeko edozein gisas. Nai zue bere muduko etxe andi gontan izan daien Ama ere ekarzeko beregana, hume onak bekala, gaixtoak ere. Eztu miserikordia ia amak semeak baño; ia duela erratea litzake blasfemia. Amak duen miserikordia andia, semeaganik du nola iturriagatik: semeaganik apegatu zekio piedadea, bere entrañetan idukias bedratzi ilabetes, ta bere konpañian ainberze urtes; baña alaere amaren nonbrea nola baita guzia piedade, beratx ta miserikordia; eta nola Jesus naiz Aita izanik infinitoki miserikordioso, Juez ere baita; biz, dio, biz Ama ere, orreki eztirenak trebe ellegatzera enegana zuzenean, doazin lenik ene amagana, eztakidan galdu hume bakotxik ere. (Orgatik izan da eskojitua Maria miserikordiaren Ama, diote San Krisostomok ta San Anselmok (Claus. de dolor. Virg.), salba dezkien Amak bere piedades ta miserikordias salba etzeizkenak justizias. Eta zerbait gisas dago obligaturik bekatariei Maria, ezi eben okasios egin ze Jangoikoaren Ama, ezi ezpalitz bekataririk, etze agian gizon eginen Jangoikoa, ta por konsigiente Jangoikoaren Ama ere ez Maria. (Anselm. ib. 2. conc. c. 50) Beira ia eztigun obligazio? Baña borondate digu ia, zeren digun bere seme dibinoak, zeñi kostatuginan ainberze pena ta eriotzea gurutzean, zegolaik aldakan beira Ama ona. An egin ze gure ama ere, hume doloreskoen Ama, ta miserikordiaren Ama. An ikusi ta aitu zue nola Jesus onak eskatu zuen barkazio bere Aitari bere kontrario gaiendako erran zuelarik lenbiziko itza gurutzetik: Aita, barka bezote, ezi eztakite zer ai diren. An azken atsetan utziginduza gu enkargaturik bere Ama Santisimari hume bekala San Juanen personan, erran ziolaik gurutzetik: Ona zure semea; eta guri bere Ama gure Amatako, erranik: Ona zure Ama. Eta akabatu zelaik iles, ilze inklinaturik burua bere Amaren aldera, nola erran balezagu, dio Hugo Kardenalak (ap. Claus. p. 2 Cath. c. 68): Ene Amari beira, onen medios eska, au da miserikordiaren depositoa. Eta gurutzearen ezkerreko aldean bear dela pintatu Maria Santisima, dio San Bernardok, bekatarien anparoagatik. (ap. Cl. p.2. conc.c.38) Ama dibinak berak errebelatu zio Santa Brijidari: Ni naiz Ama bekatarien emendatu nautenen (Cl. p.2. Cath.c.63). Itz gau añaditu zue, entenda dezagun, ezpagara nai emendatu, eztela fiatu bear beraren debozio-idurian, ezi ori litzake engañu bat, baizik izan debozio ta bateo emendatzeko deseo. Zoaie bat gaixtakeriara, ikusi zue karrikan pasatzean Ama Birjinaren imajina bat, okurritu zekio erratea itz gura, monstra te esse Matrem, mostra bez dela Ama; errespondatu zio imajinatik, Monstra te esse filium, mostra zuk zarela humea. Berze alako batek erran zio: O miserikordiaren Ama, otoiz egin bez enegatik. Gauza prodijiosoa! Imajinan triste sebero mostratus begitartea erran zio: Zuek bekatariek deitzen nauzie miserikordiaren Ama, ta bitarteo zeuren bekatueki etzarate baratzen egines miseriaren ta tristuraren Ama. (Cl.2.Conc. c.50) Baña deboto fina denak konfia bez eztiola faltako, espezialki bear orduan (San Juan de Diosi apareziturik ilzerakoan txukazen zitio amorosa aurpegiko izerdiak, erraten ziola, au da ordua, zeintan beñere eztioten faltatzen neure debotoei. Oroat errebelatu zio Santa Brijidari, ta Blosiori. (Cl.2 Cath. c. 68) Baña bekatariak ere nai badu emendatu, konfia bez, aliketa sartuartaño infernuan. Egun erakusten dida Elizak guzietako erremedio, gizon eginik Jangoikoa, Jangoikoaren Ama Maria, ta bekatarien Ama; zer nai dezaket ia? tentatzen banau deabruak suberbias, edo luxurias, edo iras, edo bizio edozeintas, or daukat Ama Santisima, or daukat Seme dibinoa. Bear badut ezaumentu, dolore, grazia konfesazeko ongi ta emendazeko, badakit nora joan.) Dela gorputzaren dela arimaren, dela oraiko, dela geroko, mediku onak ditut; joanen naiz Amaganik Semeagana, Semeaganik Amagana. Eternidadeko iteko andi gartan, dakitelaik beautela emendik atra sekulako infernura, edo sekulako gloriara, xakin eztutela mereji gloria, ta infernua bai, zer izanen da nitas? Aranze gau frinkaturik biotzean nola kuratu? Ezta berze erremediorik, baizik ungendu bat. Zer ungendu? Juntatu Ama Birjinaren esnea, ta Seme dibinoaren odola, orra ungendu admirablea. Sosega utzirik bere burua bien eskuetan; ala joan eternidadera. Kontazen du Pedro Kluniazensek gizon bat ilzeko tranzean ia ia zegola desesperazeko guzia lotsarriturik, zeren demonioek ekarririk libru andi bat, non zeuzkiten asentaturik arren gaizki guziak sofokazen zute kongojas. Suspiratu zue Ama Santisimagana, zeñen deboto izan zen. Bereala agertu zekio bere Semeareki besotan, konsolatu zue, erran zio: Ona ene seme Jaunonengatik barkatuak dire zure bekatu guziak. Desaparezitu zire Espiritu gaixtoak, serenatu ze gizonoi, ta ilze gozo andiareki. (ap.cl. Cath. 2. c.68) Utzi gaitzen oraidanik orduko bere besotan, ta erragun Elizareki Santa Maria Jangoikoaren Ama, zuk otoiz egizu gu bekatariengatik, orai ta gure eriozeko orduan. Amen.