Martxoaren 15.an
San Lonjinos Soldadoa

        1. Jende-mota guzietaik biltzentuela Jangoikoak bere eskojituak, ezauntzeko ta amatzeko bere Majestadea munduan, ta gozatzeko zeruan, fedeas landara badio experienziak ere. Orra Saulo persegitu zuena Kristo nola in zen S. Pablo. Orra ladron gura Kristoren aldean guruzifikatua egun artan berean paraisora. S. Lonjinos idiki ziona lanzas bularra, batzuek diotenez, ta berze batzuen ustez soldadoen Kapitan edo Zenturiona guardian egon zena Kristoren guruzifikatzean, orai dauka zeruan. Ikusirik garai gartan ilundurik zerua, lutos estalirik iruzkia, ikaratzen lurra, zatitzen arriak elkarren kontra, eta Jesus oiu andi bateki entregatzen bere arima, ezaundu zue gizon gura zela Jangoiko, ta erran zue Kalbarioan berean, egiaz Jangoikoaren semea ze au. Orzirik gorputz dibinoa, ta arren guardian zeudelaik, nola agitu baize terremoto andi gura biztu zelaik Jesu Kristo, lotsarriturik guardiak gelditu zirelaik ilak bekala, naiz gero asko diru emanik, erran zezaten ebatsi zutela Diszipuloek, aiek lo zeudelarik, Lonjinos etze makurtu egitera alako falsedadea ta gezurra, bide ze gizon prestua, baizik konfesatu ta predikatu zue testigo onak bekala, biztu zela Jesu Kristo Jangoiko bekala. Orgatik nai zute bera ilarazi Judio gaixtofikatuek eta utzirik soldadeska joan ze Kapadoziara bere bi laguneki: eta an asi ze predikatzen ikusi zuena Jerusalenen, ta konbertitzen jendeak. Andia ze atratzen zuen fruitua bere testimonioareki; andia ere Judioen deshonrea guruzifikatuas gizon dibinoa, baña ez gutiago artu zuten ira Lonjinosen kontra. Erreduzitu zute Pilatos bialtzera Soladoak Kapadoziara arrapatzera ta iltzera Lonjinos. Jangoikoak nai ta opatu zute ustekabean ta ezaundu gabe: ta erran ziote sekretoan zertara eldu ziren. Sanduak alegre ain nola berri andi bat aiturik errezibitu zitue bere etxean, erregalatu ta festejatu zitue; beude emen errepausatzen, zio, nik paratuko diotet beren eskuetan Lonjinos: eta deitu zitue bitarteo bere bi lagun gaiek, logra zezaten parte koronan. Ellegatu ondoan aiek, ta kontaturik agitzen zena, mintzatu ze soldadoeki bozkariundes erraten ziotela, ona emen daukate Lonjinos: ni naiz: paga bezate ostatua emanes niri eriotzea, baita in dakidaken mertxederik obena, ta medioa, logratzeko nik korona eternoa. Arritu zire aiek aditzeas, ta etzutenai sinetsi bera zela ain alegre ain bizarro tratatu zituena. Sinestarazi ziotelaik bera zela billatzen zutena, etzeude kentzeko bizia alako gizonai niolatere, naiz berek galdu. Baña berak erranes, ta errogatus in zezotela mertxede gura, gero ere, manaturik ekar zezotela festetako gala, ta non bear zuten ortzi, erdetxi zue ken zezoten burua berai ta bere bi lagun gaiei. Admira gaitzen Jesu Kristoren amorearen indarras, ta orduko ta oraiko Kristioen diferenzias. Gorputza an utzirik, burua erman zute soldadoek Pilatosengana, zeñek botarazi zue ziudadeko atarietan: andik gero estrabille batean: baña Jangoikoak honratu zue milagroeki. Bat kontatzen da, ezi joanik andre alargun pobre itsu bat Jerusalena, bere seme bakar kidatzen zuena il zekiola an sartzean. Gelditu ze guzis desanparaturik pobrettoa. Lotan agertu zekio S. Lonjinos konsolatus, ta manatus billa zezala arren burua, orreki lorratuko zuela bista, ta ikusiko bere semea. Bilatuzue, ta aurkiturik itzuli zekio bista, ta agertu bere semea glorioso erraten ziola, ez negarrik egiteko arren joanas emendik, baizego ditxoso gozatzen Jangoikoa. Andreak arturik bien errelikiak depositatu zitue Lonjinosen sortuerrian, Sandial deituan.