Izotzillaren 6.an
San Andres Korsino

        1. Florenzian senarremaste batzuk humerik gabe, baliatu zire Ama Birjinas orazio egines, ta ofrezitus aziko zutela berarendako, ematen baziote bat: Eman ziote, ta Amak erdibaño len in zue amets, zeramala sabelean otsoko bat, baña au Karmesko Elizara joan ta itzuli zela axuri. Etzue entendatu Amak misterioa, baña beti zego beira zer izanen ote zen. Jaiorik S. Andres egunean deitu zute Andres. Azi zute al guzia ongi Ama Birjinak emana bekala. Baña o lagun gaixtoen pestea, zein aisa den kutsatzea! Gastetus bekala zoeie gaixtatus, geroago ta iago. Amak bere biotzeko miñareki korrejitzen zue ia beraxki, ia gogorki: Semeak ajolarik ez batzutan, ta berze batzutan itzultzen zio futoska suber. Aldi batez agitz moldegaizki tratatu zuelarik, negarres Ama gaizoak erran zio, ia entendatzen dut amets izan nuena: zu zara egiaz otsoko gura: baña esperanza dut oraño ere Ama Birjinak itzuliko zaituela axuri beretako. Baratu ze orduan Mutila derepente: eta ia modu onean mintzatus, zer otso dio, Ama? Zer axuri? Amak kontatu zio, nola erdetxi zuen izatea seme Ama Birjinaren medios: nola ofratu zion: nola gero egin zuen amets gura: ta Ama Birjinaren amorez otoi emenda zeiela. Istantean biotza aldaturik Andres negarra zeriola paraturik belauriko eskatu zio barkazio: eta berla biramonean joanik Karmesa, eskaturik Ama Birjinal grazia, ta Probinzialeai habitua errezibitu zue gozoso etorririk boladan Buratsoak ikustera, ta entregatzera ofrezitu bekala. Oh! zenbat balio duten buratso onek, Amak prinzipalkiro!

        2. Sartudorduko Nobiziadoan ia gizon berri bat bekala enpleatzen ze guzia plazer in naies Jangoikoak guzietan, penitenzian, humiltasunean, obedienzian, mortifikazioan, ta on guzien fabrikan, zein baita orazio mentala. Oneki txastatus zein gozoago den Jangoikoari ematea emengo ere, egin zekio gose ta egarri gisa bat guzien salbazioaren. Zue alde Kaballero bat heri zegona luze ta esperanza gutireki. Alibionaies dibertitzen ze laguneki musikan ta jokuan bere etxean. Joan zekio fr. Andres, ta seguratu zio sendatuko zuela Jangoikoak, baldin utzirik banidade gaiek, barutzen baze zorzi egunes, ta enkomendatzen Ama Birjinai. Neke iduri zekio, baña biziaren amorez kunplitu zue, ta Jangoikoaren graziaz sendatu ze, ta emendatu esker emanes sanduari. Au ordenarazi zute mezas: eta zelebratu zue lenbizikoa erretiraturik leku soil batean espirituaren konsolazio andiareki, eta meza-bitartean agertu zekio Ama dibina erraten ziola, zu zara ene Sierboa, zurebaitan gloriatuko naiz. Ala gelditu ze sandua admiraturik ta amorostorik ain Ama onas, nola baita Maria. Andik alzina bera sandutus iago ta iago; eta Jangoikoak ura mostratus milagroeki ere, ta zeruko argiareki. Bein adiskide andi batek eskatu zio bataia zezan arren aur bat: eta bataiatu ondoan, asi ze negar ta negar, zeren errebelatu zekion, izanen zela ura bere ta berzeen kaltetako. Ala izan ze, ta bere denboran iltze urkaturik Berdugoen eskus. Prigore eginik, kunplitu zue ofizio gura ain guzien satisfakziora, ezi ezaundu ze Jangoikoa zegola berareki gobernatzen.

        3. Iltze Fiesoliko Obispoa, eta guziek konforme nonbratu zute fr. Andres. Aitu zuelarik eskapatu ze, ta altxatu ze Kartujoen konbentuan. Nion ez ageri, ta niork etxakin non zen, bazoezi nonbratzera berze bat. Ortan daudelaik, ara non jaikitzen den aurtto bat, ta erraten dioten, Jangoikoak eskojitu du fr. Andres bere sazerdotetako, eta dago orazio egiten Kartujan: joan ta aurkituko dute. Aurkiturik konsagratu zute Obispo. Guzien Aita bekala ia etze bizi beretako, baizik berzeendako erremediatus gorputzen ta arimen bear guziak, eta erremediorik etzelaik, urtus negarres. Aita Sanduak Urbano V.ak biali zue Boloniara baketzera ango diskordiak; eta logratu zue Jangoikoareki bateo. Itzulirik bere Elizara, segi ta prosegitu zue ongi egiten beti Jangoikoaren gizona bekala adinaren iruogei tameka urtetaraño. Eguerri-gauean zegolarik kantatzen meza solemnea, agertu zekio berriro Maria Santisima, ta eman zitio bazkoa onak, ta konbidatu zue Zerura joateko Errege-egunean. Ala joan ze gozoso egun señalatuan, milla irur eun, ta iruogeitamirurgarren urtean. Zori onekoa; alakoak dire miragarri egitentuenak Jangoikoak ta bere Ama Santisimak, eztaien nior deskonfia &