CI. KAPITULUA

Dabit emana da leheneko oinean,
eta Sebak galtzen du bizia

2. Erreg. 20.

        Israeldar guziek ezagutu zuten Dabit bere erregetzat, eta iragan zuten harekin Jourdaingo arribera. Semei ere baltsan zen errege ur hartaz bertze alderat zenean, Semei hau eman zen haren oinetan, eta erran zioen: ene Jauna eta erregea, ezagutzen dut egin dudan gaixkia; ordean, othoi, urrikal nakizu. Dabitek barkhatu zion hanbat idoi egin zioen zerbitzari hari. Errege hark bethi bihotzean zakharkeien Absalonen heriotzea, eta ezin gehiago yasanez Joaben insolentzia, xedea hartu zuen khentzeko Joabi armadetako aitzindegia, ematekotzat Amasari, zeina ilhoba baitzuen Joab bezala: bata nola bertzea Dabiten bi arrebeen umeak aurkhitzen ziren. Amasa etzen bethi leihal agertu bere osabaren alderat: bat egin izan zen denboraz Absalonekin, altxatu izan zenean bere aitaren kontra; ordean yarria zen orduko bere eginbidetan. Dabitek entzun zuen, ordutsu hartan, norbait bazela Benjaminen tribuan, egundaino bezala populua altxarazten zuena haren kontra, errege hark manatu zuen Amasa zohala zenbait tropeekin erreboltatu haren ondoan, eta yazar ziozala. Amasak konplitu zuen erregeren manua; ordean bere egitekoa eginik heldu zela, Joab athera zitzaion biderat; hurbildu zitzaionean, erran zioen: agur, ene anaia. Hitz hauk erratearekin egin zuen Amasaen besarkatzeko itxura, denbora berean sarthu zion ezpata gorphutzetik, eta artiki zuen hil gogorra lurrerat.

        Gaixtakeria hartarik lekhora, Joab yarraiki zitzaion bere bideari, eta sethiatu zuen hiri bat Abela zaritzona, zeinetan baitzen Seba bere yendeekin. Joab yabeturen zen hiri hartaz emazteki batek bere zuhurtzia ez seinalatzerat. Huna nola hartu zen emazteki hura: oihu egin zioen Joabi hiriko murru gainetik: zertako sethiatzen duzu gure hiria? Zeren ondoan zabiltza? Joabek ihardetsi zuen: ez naiz hunat ethorria nihori minik egiterat; Sebaen ondoan nabilha: hari nahi diot yazarri, zeren hartu dituen armak bere erregearen kontra. Orduan emazteki hark erakharri zuen populua hiltzerat Seba, eta artikitzerat haren burua murrutarik. Molde huntan, hiri hark eta erresuma guziak erosi izan zuten bakea gizon bakhar baten gostuz. Joabek altxatu zuen sethioa, eta bihurtu zen Jerusalemerat.

        Zenbat atsekabe etzuen izan yasateko Dabitek Joaben aldetik! Aitzindari supher eta burupetsu hark etzuen bilhatzen bere nahia baizik; desleihal agertzen zen eregeren manutarat. Lehenik, eraman zioen bizia Abner, Saulen odoleko printzeari, Dabiten bortxa; hil zuen gero Absalon erregeren semea bera, arbuiaturik hartarik begiratzeko egin zitzaion gomendio hertsia; eta azkenean gabetu zuen biziaz Amasa, Dabitek bere armadeen aitzindaritzat zadukana. Beraz zenbat bihotz-min Dabidentzat! Ordean ala ederretstekoa baida errege saindu haren prestutasuna! Sartzen da bere baitan: orhoitzen da bere gaixki guziez, eta Jainkoaganik izan dituen graziez: erraten dio bere buruari zuzen ahal zela zer nahi paira zezan bere azpikoen aldetik, berak hanbat gaixki egin zuenaz geroz bere nausi soberanoaren alderat. Etsenplu salbagarria guretzat! Har detzagun humilki heldu diren damu eta atsekabeak: ez bekigu ahantz behinere hobendun garela Jainkoaren begietan, halarik ere, punitzetik urrun, bethi ungi egiten hari zaizula.