LXXIV. KAPITULUA

Gazako atheak

Yui. 16.

        Iduri zuen filistindarren fuliak iraungitua izan behar zuela, eta etzutela zeren berriz abiatu Sansonen kontra, desegin ziotzotenaz geroz, aiphatu dugun molde murakuilluzkoan, milla presuna. Ordean Sansonen kontrako gerlek nahi zuten erran etsaiak, egun batez, altxaturen zirela Jesu-Kristoren eta haren elizaren kontra: beraz Sansonen kontra agertzen ziren presekuzione berriek irakhatsten darokute salbamenduko etsaiek bethi yazarriren darokutela, eta ikhusirik ere Jainkoak heien gainean ematen darokun garaitia, ez direla behinere baratuko gu persekutatzetik.

        Filistindarrek utzi behar bidean Sanson deskantsuan, bederen bere buruengatik, hartaz yabetu nahizko hirritsan bizi ziren. Eskuratu nahi zuten gizon ikharagarri hura, molde batez edo bertzez: hortakotzat zelatatzen zituzten arthoski haren hurrats guziak. Erran izan zitzaien, egun batez, Sanson Gazako hirian zela. Berri hura entzun bezain laster, bildu izan ziren arte laburrez, eta inguratu zuten hiri hura, alde guzietarik: ezarri zituzten soldadu osteak athetan, eta iragan zuten gau osoa, hiriaren ingurutan, ixiltasun handian. Heien xedea zen hiltzeko Sanson, goiz-alderat, ilkiko zenean Gazatik. Ala tronpatzen baitziren bere xedetan! Filistindar hek guziak hala zabiltzan denboran nahiz Sansonez yabetu, Sanson lo zatzan deskantsuki. Urrun da gogoratzen baitzitzaion edireten zen hirriskua; ordean yakin zuenean zer iragaten zen, yeiki zen gauaren minean, hedatu zen deuseren beldurrik gabe hiriko athe baterat, sueltarazi zuen bere sarrail eta partaderekin; eman zuen bere bizkarrean, eta eraman mendi gora baterat; iragan zen hura atzeman nahi zuteneen erditik, eta guziak ikharatuak egon ziren ikhusteaz halako gauza espantigarri bat. Horra beraz nola izan ziren berriz ere urmariatuak filistindarren esparantza guziak. Ikhusi behar izan zuten gizon bakhar bat gal-arazteko egiten zituzten egin ahal guziak alferretan zirela, eta heien laido handitan gerthatzen zirela.

        Sansonen etsenpluan ezagutu-behar dugu, san Gregorio handiak dioen bezala, Jesu-Kristo bera. Etsaiek yazarri izan diote gure salbatzaille maiteari, bere bizitze guzian; sarthu izan dute hobia batean; inguratu izan dute goardiariez hobia hura, filistindarrek Gazako hiria inguratu zuten bezala, Sanson deskantsuki lo zatzan denboran; ordean Sanson egiazkoa atzarri izan da gauaren minean; biztu izan da lorioski, libratu bere etsaieen artetik, eta athera hobitik, ez gehiago hiltzekotan; eta nahiz gizona ere libratu Satanen gathetarik, hautsi izan ditu herioaren atheak eta sarraillak, eliza sainduak erraten duen bezala, bere esker onezko othoitzetan. Jesu-Kristok eraman izan ditu berekin herioaren athe eta sarrailla hek mendian gora, erran nahi da, zeruraino. Ideki daroku, bere bizte loriosoaz, zeruko erresuma: nahi bagara sarthu egoitza dohatsu hartan, aski dugu yarraikitzea salbatzaille amultsuari; khoroaturen du haren alderako gure leihaltasuna bethiko zorionaz.