LXXXVI. KAPITULUA

Saulen bigarren desobedientzia

1. Erreg. 15.

        Saulek finkatu zuen bere erregetasuna: yazartzen zioten, alde guzietarik, bere etsaiei, eta bethi garaitiar gelditzen zen. Samuel hedatu zen, egun batez, Saulengana, eta erran zioen: Jainkoak egorri nau zu sakratzerat Israelgo erregetzat. Entzun ezazu beraz orai zer manatzen darotzun: gogoan dakharket amalezitarrek ene populuari egin izan diotena, eta nola nahi zioten bortxa egin Ejiptotik ilki zenean. Abia zaite beraz amalezitarren kontra: zathika zatzu guziak, fundi zatzu heien ontasun guziak; beira ordean izan heien gauzeen gutiziarik. Ez nihor guphidets; aitzitik, hil araz zatzu gizon, emazteki, haur, abere, hitz batez, guziak. Saulek bildu zituen berrehun milla gizon iraganak. Eman zaroen gudu amalezitarrei, garaitu zituen, preso altxatu Agag heien erregea, eta ezpatan pasarazi zuen populu guzia; ordean, dela Saulek, dela armadak, guziek guphidetsi zuten Agag. Desegin zituzten gauza arrunt eta guti prezatzeko zirenak; eta begiratu zituzten beretzat soineko ederrenak, arthaldetako bildotsik gizenenak, eta heientzat on ziren gauza guziak. Min zitzaien halakoen galtzea.

        Ordean, Jainkoa mintzatu zitzaion Samueli, eta erran zion: urrikitan nago egin izateaz Saul erregetzat: ezen arbuiatu nau, eta ez ditu bethe ene manuak. Hitz hauiek damustatu zuten Samuel, eta egon zen gau guzia othoitzean. Biharamun goizean, abian zela heltzeko Saulgana, entzun zuen printze hark eragin zuela trionfazko arka bat, eraman zuen garaitiaren seinaletzat. Samuelek ediren zuen Saul Jainkoari ofrendatzerat zohala sakrifizio bat amalezitarrei hartu ziotzoten gauzez. Saulek ikhusi zuenean Samuel hurbiltzen, ilki zitzaion biderat, egin zion salutantzia, eta erran zioen: konplitu tut Jainkoaren manuak. Samuelek ihardetsi zuen: zer dire bada hemen entzuten ditudan aziendeen orro horiek? Horren gainean, Saulek erran zuen: populuak begiratu ditu amalezitarren arthaldetan ziren gizenenak Jainkoari ofrendatuak izatekotzat. Orduan profetak erran zioen khar saindu batekin: Jainkoak athera zaitu aphaltasunetik, altxatu zaitu erregetasunerat, zergatik beraz etzara leihal agertu haren manutarat? Nola izan dukezu bekhokia bekhatu egiteko Jaunaren begietan, eta hautsteko haren manu errespektagarriak, intres zikhin batengatik? Bada, yakin zazu arbuiatu duzunaz geroz Jainkoaren hitza, Jainkoak gaitzetzten zaituela, zu ere, eta ez zarela gehiago izanen errege. Hitz hunek zaurthu zuen Saul, erran arazi ere zioen bekhatu egin zuela. Samuel urrundu zen harenganik, eta bihurtu zen bere etxerat. Hil-arazi eta zathitan eman arazi zuen ondoan Agag, amalezitarren erregea.

        Zenbat giriztino Jainkoaren manuak ostikatzen dituztenak, mundu huntako ontasun eta atsegin iragankhor batzuengatik! Gerthatzen dire heien artean, bere gaixkiak, Saulek bezala, aithortzen dituztenak, erraten ere dutenak urrikitan direla, ordean, ala guti baida fidatzeko heien hitzetan! Bekhatore gehienen penitentzia ezpainetan datza, Saulena bezala, eta ez bihotzean. Jainkoak etzuen entzun printze ondikozko haren othoitza, zeren etzen bihotzetik heldu. Orobat da gutarik bat-bederaz: alferretan erranen dugu urriki dugula gure bekhatuez, eta itzuli nahi garela Jainkoaganat; ez bada bihotza mintzo, ez balin baditugu utzten lekhu, etxe, lagun eta bekhatuzko bertze bide guziak, Jainkoak ez gaitu behinere entzunen; aitzitik, arbuiaturen du gure othoitza, eta izanen gara, egun batez haren yustizia sainduaren biktima dohakabeak.