EUSKEL-SOLASA:
BERRIZ, HIRU LAGUNER

        Lehenik nahi dut aithortu zuen Sararaitzuko (sic) mintzaira pollita arras maite dutala, nahiz zonbait hitz eta inguru ez dutan ulertzen. Eta hori gerthatzen zait zuen idazkian nere heinean hitzetik mintzo zireztelarik. Ez dut ulertu ahal.

        Mintza giten zuen goiztar eta egin hortarik. Guk erraiten dugu, Hi mintza hadi eskuaraz; ez, I, egin eskuaraz. Egin, hacer, gure artean. Zuek goiztar egin duzu. Guk: zalhu egin duzu, (zalhu, pronto) Zuek: zer goiztar yaikitzen zade. Guk: zein goizik yaikitzen zira. Zer hori erdaratik hartua iduri du. Benabarren erraiten dugu: Zein goiztiarra ziren, que madrugador es V. Lusagar goiztiarra, patata temprana.

        Nere paperan idatzi nuen, mintzatzen den araberan, ez arabean agertu zen bezala. Arabera, segun, conforme. Arabeala ez dut sekula aditu.

        Nik etzituztet xehakatu (yinkoak beira nitzala, ez eta ere makil ukhaldika umatu. Zuen xixtari ihardokitzeko nik ere hartu dut nere akuloa. Bakotxa yazartzen da ahal duen moldez.

        Ez dea gathua ere erroz-gora etzanik oldartzen bere azazkal zorrotzekin kitzikatzen dutelarik? Nik ere berdintsu egin dut zuen zimikoari, bainan samurtu gabe.

        Nere eskualkide onak, ulertu ahal dukekizue ere hitzak lañoki erran ditutala, herrarik gabe amultsuki, halako alegia puxka batekin bezala.

        Lerro hauk urhentzerat noa, eta ohartzen niz, gogotik yoanik, enizala mintzo zuen Yakitun-kideetarik: ahanzkorra bainiz, eta buru ahula.

        Yakitun, Bizkaiko hitza da. Zuek diozute Yakitun-kideak, sabios erran nahi duela. Gure artean Yakintsu erraiten dugu. Zertako yoan kanporat etxean dugunaren bila?

        Barka, yaunak, laidostatu bazituztet ezinustean.

(La Voz de Navarra 1932/5/12)