ARRATOIÑEN BILLTZARRA

Rodilard izena zuen gathu bat zen,

Zoiñak arratoiñez egiten baitzuen

    Haiñ bertze masakre,

Non ya ez baitzen nihon ikhusten batere.

    Haiñ zen yadan iñobrea

Harrek sepulturan emanen nonbrea.

    Gelditu ziren bakharrak.

Eziñ atrebituz uztera xiloak,

    Zaudezen tripak zimurrak.

    Oste miserableari

    Murde Rodilardo hori

    Etziduritzon gathua,

    Baiña ifernuko diabrua.

    Bada, egun batez galaia

    Nola baitzen atheraia

    Urrun toki goretara,

    Omen, emazte-ketara,

    Usaiaren arabera;

    Han bere egitekoetan

    Harrek zaraman denboran,

    Ziren arratoin guziek

    Xoko batera billduek.

    Kontsillu iduki zuten,

Orduko hersturan zer egiñ behar zen.

    Hasteko, president yaunak,

    Persona guziz prudentak,

    Haren oldez, erran zuen,

    Sarri baiñon, orai lehen,

    Behar zitzaiola ezarri

    Lepotik Rodilardori

    Krokoila ozen bat dilindan:

    Ezik ordutik, zenean

    Gerlarako atheratzen,

    Noiz eta non pasatzen zen

    Aise zutela yakiñen;

    Eta hola abisatuak,

Lurpera itzuriko zirela guziak:

    Hark etzuela garabik

    Aurkitzen bertze moienik.

    Agertu ziren bada oro

    Presidentaren bozeko:

    Ziduritzon bakotxari

Gauza hoberik deus ez zaitekela aurki.

    Baiña lana zen dorphea

    Hari kroskoila lotzea.

    Batek zerran: ni ez noa,

    Ez naiz segur haiñ astoa.

    Bertzeak: ere ez noa ni,

    Nahi duena gan bedi.

    Hala non, deus egiñ gabe,

    Goan baitziren zoiñ bere alde.

    Ikhusi dut nik kluba asko

    Egiten espantu franko,

    Obratzen aldiz gutisko:

    Ez kluba arratoiñezkoak

    Baiña zitoienezkoak,

    Baita yakintsunezkoak.

    Behar da deliberatu?

    Ezta falta kontseillari,

    Elhe eta haro ausarki.

    Behar da obrara pasatu?

    Ez daiteke nehor aurki,

    Larrua da maithiegi.