LEHOIÑAREN GORTHEA

Monarka lehoiñak behiñ yakindu nahi zuen

Zer leiñutarik zeruak sor-arazi othe zen.

          Orotara kurrierak

          Mezu beraz kargatuka,

          Pekoen gonbidatzera

          Erregeren gaztelura,

          Egorriak izan ziren:

          Eskribu harrek zakharren,

          Zigillatua fazoiñez:

          Illabethe bethe batez,

          Erregek nahi zuela

          Iduki gorthe pleniera.

          Hunen hastean banket bat

          Izanen zela ororentzat,

          Baiña banket bat handia:

          Eta gero komedia.

    Tretu noble hartaz hark nahi baitzaien

    Oror erakhutsi zoiñ betheretsu zen.

    Bere yauregia beraz hark nobleki

          Emaiten daie bill-toki.

          Baiña hura gaztelua!

          Hobeki zaiten deithua

          Karnizeria-lekhua.

    Odol zaflak hemen, hara-han hezurrak

          Ez osoki garbituak;

          Huna-hemen larru-puskak,

          Eta urrina ezin-yasana

    Sudurretan barna betan sartzen zena.

    Phu! dio hartz yaunak han sartzearekiñ,

    Tapatuz sudurra bere patarekin:

          Hark hobeki egin zuken

    Holako sinorik egiñ ez bazuen:

          Ezen erregek koleran

          Egorri zuen kuxean,

          Satanen erresumara,

          Miñardarena egitera:

          Erran nahi da, itho zuen.

    Ximinoari net ontsa zitzaioen

          Erregek egin bengantza,

          Izanik ere garratza.

          Gero lodituz mintzoa

          Lausengari gaindizkoa,

    Eman zen laudatzen yaunaren kolera,

          Eta haren atzaparra;

    Gero zilloa ere, baita usaina bera:

    Zoinaren aldean loren erregiña

    Baitzen, zion, xoilki baratzuri miña.

          Hunen lausengu soryesa

          Izatu zen malurusa,

    Eta izatu zuen hartzaren fin latza.

          Gure yaun lehoiña nonbait,

          Zela niri didurizait,

          Robespierren kusi zenbait.

          Axeria han hurbill zen:

          Erregek erran zioen:

          Haugia hi, eta erradak;

          Zer ziok hire zudurrak?

          Mintza hakit bada oraiñtxe

          Itzal eta itzuli gabe.

    Bertzeak kuxian: burutik behera,

    Mafrundi txar batek daut hetsi sudurra:

          Eta khendu baitaut usna,

    Erran ez dezaket zer zaitan urrina.

          Horla ederki athera zen.

    Hau zuri bekizu balia irakhaspen.

    Nahi baduzu ukhan, printzeen gorthetan,

    Eta bertze yende handien etxetan,

          Besta eta ongi ethorri,

    Etzaren izan behar, sobra lausengari,

          Ez erasle laiñoegi.

    Baiñan izan zaite, horlako tokitan,

          Ardura zure hitzetan,

          Edo gaskoiñ edo norman.