HAURRA ETA ESKOLA-NAUSIA

Haur bat dostatzen zelarik ibai baten aldean,

Ur handirat erori zen gaoxoa ustekabean:

Zeruak hala nahia, sahalts bat gerthatu zen,

Zoiñak, esker Yainkari, salba-razi baitzuen:

Zeukala, diot, tin-tinka sahatsaren adarra,

Eskola nausi bat handik badathor pasatzera.

Haurrak oyhu: hel zakizkit, non ez, galtzera noa;

Oyhu miñetara noizbait itzultzen da maistroa:

Eta aire idor bat harturik, duriz sasoiñ-kontra:

          Ah! diotzo: zithal txarra!

          Ikhus-azue ladrea

          Zertara den funts-gabea!

          Kanailla horiek gero

          Har etzzatzue arthatzeko!

          Ala hoien burhasoak

          Baitire urrikaltzekoak!

          Gaitztagiñ hoiek gogoan

          Bethi behar egon griñan.

          Zer eztute sofritzeko!

          Zoiñ diren urrikaltzeko!

Eta erran gogoak erran ondoan hark astiro,

Haurra ezarri zuen noizbait ibai-hegian gero.

          Baiña o maistro elbatia,

          Utz-ak geroko erasia:

          Duken ondoan salbatu

          Egik orduan prediku.

Hemen ezta kondenatzen errient hura xoilki,

Baiña oraiño asko bertze presuna hura iduri:

Erasle eta kritikari, baita hanbat nausitxo,

Egintza ororen gaiñean dutenak errateko.

Hula egiñ, hala erran bazen, hara gan, honera yin

Gauza egiñ eta, bethi hek bazakiten zer egiñ:

Ondotik kritika, abisu, letzioa eztute falta,

Euskaldunak dioena bethi hill eta salda:

          Edo, hill eta abrea,

          Buztanean zaldarea.

Holako yenden arraza hanbat da poblatua,

Non baididuri zeruaz xoil benedikatua.