EZKURRA ETA KUIA

    Ongi da bethi egina

    Yainkoak egin duena

Hunen frogaketa bada ibilli gabe

    Munduz-mundu, bidez-bide,

    Kuietan aurkitzen dut nik.

    Peisant batek ikhusirik,

    Fruitu hori hain gordoa

    Girtoia aldiz hain flakoa.

Buruan zer zuen dio, gure erneak,

    Hauk guzien Egilleak?

    Zoin gaitzki zuen ezarri

    Horra-horko kuia hori!

    Pardi! nik nukeien eman

Haritz hoietarik batetik dilindan;

    On zaiteken lana orduan:

          Arbola nolako,

          Fruitua halako,

    Gauzari traza emaiteko.

    Peillo, damurik ez hintzen

Hire erretor Yaunak predikatzen duen

    Yainko haren kontsilluko,

    Hobeki lituzkek oro.

    Ezen konparazionera,

    Zergatik, othoi, ezkurra

          Nere erhi-xingarra

          Bezanbat ez dena

Harako-han dago dilindan emana?

    Segur, egille puxanta

    Hemen ekibokatu da,

    Nik ezen fruitu horier

    Gisa hurtan ezarrier,

    Zenbatez behatzenago,

    Hanbatez Peillori zaio

    Legez iduritzenago,

    Bat hartu hemen ustean,

Hartu bertze izan dela ustekabean.

Pentsaketa hortaz burua hartua

Gure giza dago net enbrakatua:

Hainbertze izpiritu duena kaskoan,

Ez daite sar, dio, niholere loan.

Zuhaitz baten-pera badoa etzatera,

Badathokio ere loa betphurura.

    Bada lotan dagolarik

    Ezkur bat haritz gainetik

    Erortzen zaio gaiñera

    Kolpatzen ere sudurra

    Kolpe hortaz atzartua

Bere sudurrera daramala eskua.

Ezkurra ukitzen du bizarrean lothua.

Sentitzearekin zaurthua sudurra

    Bertze solhasik hark derra:

    Oiei! odola dut, dio,

    Zer zen beraz gerthatuko

Erori izanbalitz arbola gainetik

    Ezkurraz bertze kargarik?

    Baiña urruski ezkurra zen.

    Ni zoiñ gaitzki mintzo niñtzen

    Nere arpegia zertan zen

    Ezkur hau kuia izan bazen!

    Yainkoak nahi izan eztu,

    Segur, arrazoiña ukhan du;

    Horren motiboa niri

    Orai zait agertzen klarki.

    Bego, bego Yaungoikoa,

    Obrari soberanoa;

    Bedi bethi laudatua,

    Peillok dio, xanyatuia

    Dezarla ezkurra goiean,

    Eta kuia beherean;

    Eta mundua gerora

    Bioa ohi gisara:

    Ez dagoku pleinta guri;

    Zer den konbeni hark daki.