LABORARIA ETA BERE SEMEAK

          Laborari etxedun bat

          Zoan zaharrez hilltzerat:

          Bizitu zen ohorezki,

          Lanean hariz fexoki,

          Eta gastatuz xuhurki:

          Umeak zituen ere

          Ontsa ekharri bethiere.

          Baiña etzen fida sobera

          Hauk hala eginen zutela:

          Laneko baitziren nagi,

          Yateko aldiz gormantegi.

          Deithurik aldamenera,

          Mintzatu zaien hunela:

Ene umeak behautzue sal nihoiz ontasuna;

Ezen hor bada tresor bat noizbait gorde izan dena:

Ene aita-ametarik daukat hori nik ikhasia.

Zoin lekhutan ontsa ez dakit dagoen ehortzia,

Parte guzietan itzul eta lan ezazue,

Segur nekheen pagua noizbait badukezue:

Atta, diote semeek, txit trankill bazaudezke,

Tresora atzeman artio baratuko ez gare,

Bertze iñor bezain gu ere tresor zale baizare.

Nola erran, hala egin, uta hek sarthu dteneko,

Alhorraren itzultzeko lanari lothzen zaizko:

Lehen baiño barnago ere hilldoa daramate,

Abre, tresna, nekhe, izerdi, guphide deus ez dute.

          Ezta gelditzen xokorik

          Erabilli ez dutenik.

          Landak ere, hara bada,

          Doblea eman zuen uzta.

          Bertze tresorik han etzen:

          Trankill hill zen zaharra ere,

          Hill baiño lehen halere,

          Irakatsi baitzioten

          Egiazko den tresora

          Lan segituan datzala.

          Zertan gan urre-ketara

          Itsasoaz bertze aldera?

          Edo urrungo tokitara?

          Hetan guti da aberatsten,

          Asko ere dire galtzen,

          Asko pobreago itzultzen.

          Emazu tiñki lanean,

          Ofizio edo labrantzan:

          Zuhurki zazu goberna

          Handik billdu dukezuna.

          Zuk hola egiten baduzu

          Tresor handia hor duzu,

          Eta ahituren ez zaitzu.