IHIZTARIA, BELATXA ETA ALLAUDA

    Gaitztagiñen obra tzarrak

Net-ardura dire gureen eskusak:

    Lege hori du munduak.

Menaia hazaten bertzen nahi baduk,

Menaiatu hihaurk bertzeak behar tuk.

Miraill baten bidez, mutill bat hari zen

    Hegaztin xehe atzematen.

Mirailleko itxura brillanta ikhusirik,

Aillauda ariñ bat zen hurbilldu hartarik

Belatxa bat fite,

Bisa bis goiean,

Balentzan zagona hegalen gaiñean,

Hura ere ihizitik bethi bizi zena,

Eta oraindik oso barura zuena;

Yautsirik betbetan xori lañoari,

Tonbatik haiñ hurbill, kantuz zoanari

Zaio gaiñeratzen, eta atzapàrretan

    Daduka ya segurean.

Hari dela haren gogara biphiltzen,

Hor ditu mutillak sareak zerratzen,

Eta briganta da hartua gelditzen.

Ihiztariari, laster itzulirik:

Utz nazazu, derro, nioan bizirik;

Egundaiño ez dautzut nik egiñ gaizkirik.

Ihardesten dio mutillak ariñki:

    Eta xori horrek zuri,

Zer dautzuke bada nihoiz egiñ gaizki?