SUGEAREN BURU-BUZTANAK

    Sugeak baitu bi parte

Zoiñak gizonaren etsaiak baitire:

    Buru-buztanak hek dire.

Biak nola biak dire ospe gorean

    Erresuma goibelean.

    Halako gisaz non lehen

Disputa handitan izatu baitziren

    Aitziñean zoiñ ganen zen

    Burua orduraiño bethi

    Zen izan aitzingidari.

Eman zen buztana pleiñtaka zerura,

    Hunela mintzatzen zela:

Lekua asko eta asko ditut egiten nik,

    Nausitxo hunen ondotik,

    Herrestan narraiolarik.

    Uste duia horla bethi

    Nahi naizela ni bizi?

    Mafua! horren zerbitzari!

Yainkoari esker ezen egiñ naute

    Horren aizpa, ez segidante.

Odol ber-beretik biak nola garen,

    Berdiñ gaitzatzu trata arren:

    Nik ere dudan pozoiña

Da horrena bezaiñ lasterra eta fiña.

    Ez naiz aboro hedatzen:

    Horra zer dudan eskatzen.

    Orai, zuri manatzea

    Dukedan nere xaiñdea

Aizpa buruaren abrean gateko,

    Haiñ ongi dut gidatuko,

Non, ez baita izanen deusik errateko.

    Entzun zituen zeruak

    Ondikoz hunen botuak.

    Maiz haren konplasentziak

    Badiut segida txarrak:

    Galde itsuer bethiere

Egiñ gorrarena behar liokete.

    Hala egiñ etzuen hemen.

Buztana aitzinean ezarria izan zen.

    Eta gidari berriak

    Eguerditan gehiago

    Labe beltz batean baiño

    Deus ikhusten etzuenak;

    Yotzen zituen aldizka

    Zioala itsu mandoka,

    Gauza topatu guziak

Marbola bat hemen, bideante bat han,

    Gero haritz bat hara han:

    Etzuen hark onik ukhan,

Non etzuen aizpa bertze aldera eraman.

    Zorigaitz beraz segurki!

    Yende edo populuari,

Buruaren plazan, buztana gidari,

    Nihoiz hartzen duenari!

    Falta ez dakioke hari

    Trunbilka itzuliz-itzuli,

    Ondikoz-ondiko bethi,

    Goatea airski beheiti;

Duken artio azken, lezea ardietsi:

Itsua eman baitu, argien gidari.