PEGAR ESNEAN

          Aneta zoan hatterik

          Hiri hauzokora goizik:

          Pegar bat esne buruan,

          Burute eder bat estrainan.

          Bazaraman hark hargatik,

          Buruan arranyaturik,

          Pegar esneaz bertzerik.

Husu eta ariñ zoala alegera bidean,

Bere baithan huna bada hark nolatsu zerasan.

Nere esnea saldu eta harrek eman dirutik

Aroltze dozena zenbait erosiko ditut nik:

Xitotarik, axeriak nahi edo ez nahi,

Urdetto bat erosteko geldituko zait aski:

Ene urdea ya ttarroa, yangabe haiñitz bihi

Arthatuz ongi, zait niri egiñen urde handi:

Hau saltzearekin aldi enbrazu handi gabe,

Umedun behi baten naiz betan egiñen yabe:

Horla dotea billdurik falta egiñ ez dezake,

Ezkontza on baten bidez naiz egiñen etxeko andre.

          Baiñan hementxet Aneta

          Gerthuz behatztopatzen da.

          Eta doako pegarra

          Bizkarra-gaiñdi lurrera.

          Adio xito eta urdeak;

          Adio behi, xahalak;

          Adio dote eta ezkontzak,

          Eta fortunazko ametsak.

          Nere neska gelditzen da

          Lehen zen bezala Aneta.

Fable hunek irakatspen haiñixko badituzke,

Zuk har ezazu gogoan ongi bedere hauxe:

Geroaren gobernua utz-ozu bertze bati,

Aitzitik hots-emozu zuk oraikoari bethi.

Gogoetan dabillana maiz da behatztopatzen,

Izarrer beha zoana, zilhorat erori zen:

Gaztelu egiten hari espaiñian bazare,

Frantzian ez daigikezu ez borda txar bat ere.