ASTOA ETA BERE NAUSIAK

    Baratze zaiñ baten asto-zahartua

    Bethi bere zorte beraz unhatua

          Munduaren yabeari

          Pleiñtaz zagokion bethi:

          Alba ethorri baiño lehen

          Zutela yaiki-arazten:

          Eta iollarraren kantua

          Bethi zuela aitzindua.

          Eta hori zertarako?

          Ahalik eta goizenik

          Belhar berdez kargaturik

          Merkatura partitzeko.

          Pardi! zer inportantzia

          Hautsteko nik lo eztia!

Bada zoria unkitua pleiñta samiñetarat,

Ikhusteko emaiten dio nonbait bertze nausi bat.

Baratze-zaiñak utzia, kurtidorrak hartzen du,

Baiña bere erratekoak hemen ere baditu.

Larruak zaizka pisusko bere bizkarrentzat,

Urriña eziñ yasanezko bere sudurrarentzat.

Oxala oraiño banintz ni, ziotzan hark miñekin,

Haiñ aise utzi leheneko nere nausiarekin!

Bedere hark zuenean bertze aldera behatzen,

Aza-osto bat edo bertze, nik arrapatzen nuen:

Eta kapriza hori deus ez zitzaitan gostatzen.

Aldiz deusetako hemen ez duket paradarik,

Ez biltzeko bertze deusik bastoi kolperik baizik.

Berriz ere oraiño beraz zaio zortea aldatzen;

Ikatzkiñ baten arrolan apuntatua da azken,

Hau ere ez zaio komeni, pleiñtak are darizko,

Zoria azkenean legez koleran sartzen zaio:

          Zer bada diotza miñki,

          Beharri luze hau xoilki,

          Izan behar da gaitzago

          Neretzat gobernatzeko,

          Ehun printze betan baiño?

          Uste ahal du hori baizik,

          Eztela kontent ez denik?

          Eta ene griña bakharra

          Dela yaun horren afera?

          Arrazoiñ zuen zoriak

          Oro gare horla eginak:

          Zorte ukhanaz nihoiz ere

          Satifatuak ez gaude.

          Bethi estatu azkena

          Diduritzazu tzarrena:

          Baita hauzoak dukena

          Orotarik hoberena.

Estatu, athorra diña, bagiñdu xanyatzeko,

Zeruari bethi pleintaz, halere giñaudezko:

Baduke astoak urus, hemen izan nahia,

Bizi huntan baidaduka, esperantza guzia;

Haren filosofia oro, baita hill eta akabo,

Har ahal bezanbat plazer, hemen hartzera dago.

Bizi hobe baten usna, khristauak aldiz baitu,

Hemen urus izaiteaz, hagitz ez dauka kontu:

Hobea den hura noizbait, dukeien seguratu,

Den emaille, den eskaille, griña xoilla hura du.