ARRAIN TTIKIA ETA ARRANTZALEA

          Arrain ttiki laite handi

          Utzten balitzaio bizi.

Baiña utzteko, gero noizbait hartuko delakoan,

Zentzu guti diduritzait behar dela kaskoan:

Izokiñ ttiki bat behin mementean sorthua,

Dosteta urean zebillan, bizitzeaz boztua.

Arrantzale batek goizik bota orduko amua

Hor da gaoxoa gerthatzen amu hartan hartua.

Ikhusi duenean lehen amu-kolpea,

Huna, diotza gizak frikoaren hastea.

          Dendelako katura

          Bioa otharrera.

Izokintxoak baderro ahal duen bezala,

Nitan zer dukezu? ez naiz ahoa bethe ahala:

Utz nazazu libro, izokiñ naiten egiñ artio,

Berdiñ gero noiz edo noiz naiz zure amutarako;

Eta eskabetxero batek nau kario erosiko.

          Aldiz egiteko plat bat,

          Ni bezalako zuk zenbat

          Eztuzu billdu beharko?

          Halere zer plat oraiño!

          Plat deus balio ez dukena;

          Sinhets-azu nik errana.

          Deus ez dukena balio!

          Arrantzaleak diotzo;

          Biz hala, arrai pollitñoa,

          Predikari maltzuriloa:

          Baiña zu gaur arratsean,

          Ganen zare paderara,

          Han frigitua izaitera,

          Bertze askoren konpañian.

Zeren hobe baidaukat nik nere iduri sinplean

Handia naskian baino, txikia segurean.