«Sacris solemniis», euskaras

Jai andi andias

biz alegranzia,

ta biotz garbias

kantatzeko ansia:

Despei ia lengoak,

berri biz guzia,

obrak, bozak ta gogoak.

Zelebratzen dugu

azken afaria,

non Jesus baitugu

jaten axuria

apostolueki,

baizen iduria

in denarena bereki.

Aren ondorean,

axuri bizia

inik amorean

Jesus onegia

emanda amabiei,

bakotxai guzia,

eta guzia guziei.

Emanda pobreei

gorputza janari,

emanda tristeei

odola edari,

naiz iduriturik

ogi ta ardoari,

Jesus bera da aitxaturik.

Jesus bera emanik

guziek ar zaze,

berak ala erranik:

Jan eta edan zaze;

iten duzienetan

betiro egin zaze

au ene memorietan.

Ta sakrifizioa

ala fundaturik,

onen ofizioa

dago manaturik

sazerdoteeri,

ta berek arturik,

emateko guzieri.

Ogi zerukoa

Jangoiko gizona

inda mundukoa

donoen korona!

Gauza admirableak!

Jaten du Jaun ona

pobre ta miserableak.

Trintate Jauna, zu

Jesus onareki

laudatzenzaitugu

gogo zinareki

oraiko bizian,

segitzeko beti

eternidade guzian. Amen.