Asunzio ta Koronazioaren

Beira ia zeruak

zabal idikirik,

Jesus ta aingeruak

lurrera jautsirik;

beira, ia darama

iganen; iganik

sartzen du Jesusek ama.

Oh! nola aklamatzen

duten ta bibatzen,

zer kantak kantatzen

zer dantzak dantzatzen;

sartzen da Maria

graziak barratzen:

Da gloriaren gloria.

Besarka eternoan

Trintatek artzen du

paratu thronoan,

ta koronatzen du:

Errege, dio, ni,

niork ezin kendu;

erregina zu nereki!

An dago Maria,

guzis gloriosa,

erregina andia,

guzis poderosa,

ama Jaun onaren

guzis piadosa

eta bekatarien.

Gizonen kasta ia

goratu loietik,

eta paratu da

guzien gañetik:

O fabore egina!

Baitute guretik

errege eta erregina!

Jangoiko Jaun ona,

dugu milla esker,

in baize gizona;

ta baitu alaber

guganik autatu

ama guzis eder,

ta guzis gora goratu.

Zori-onak zuri

ematentizugu,

ama, baita guri,

ezi plazer dugu,

zeren zu zeruan

gurea zaitugu,

ta guzia zure eskuan.

Gora egonagatik

erregina andia,

eztu nai orgatik

izan suberbia;

andik bai beiratzen

du bekataria,

ta gaitzetik oneratzen.

Amak semearen

gisa guzia du,

baitare beraren

ona segitzen du,

bera guregatik

iltzela ikusten du:

Ama afanatzen orgatik.

Jesus humila zen,

eriotzeraño

humillatu baizen;

andik onaraño

Maria da apaltzen:

Nior egundaño

aren faltaz ezta galtzen.

Balitz bat berere

zuri eskaturik

utzia beñere

desanparaturik,

zure piedadeak

arrek mututurik

ez aipa miserableak.

Oroi zaite bada,

eztela ez aditu,

o gure abogada,

nior akuditu

zugana duenik,

duzula despeitu

sekulan uts zureganik.

O esperanzaren

ona ta alegrea!

Dena ama Jaunaren,

dela ama gurea!

Baitu podorea,

baitare amorea,

ezin falta faborea.