Konsolurik ezperen...

Konsolurik ezperen

nion izanen eztu,

amore ones ematen,

Jesus, orrek ezpadu.

Duda ta ignoranzietan

peligroan uts iteko,

Jesusen atarietan

dei ta dei, azertatzeko.

Emen argitugaizkena

gu, da Jesus onegia:

Ni naiz —an erran zuena—

ni munduaren argia.

Da Jaun sakramentatua

eguzki bat aldarean,

argitzen baitu mundua

bere zeruko bidean.

Emen estudiatu zute

Doktore ta Aita Sanduek,

emendik ikasi zute

izan diren famatuek.

Doktore Aingerua bera

emendik argiturik,

egin ze nola lunbrera

elizan goraturik.

Emen argitua da

Doktora Sanda berria

Teresa, emen eginda

nola eguzki eden argia.

O Jesus, ene pausuak

kida orrek ene ilunbean:

Zer inen dut nik itsuak?

Uts egin bidegabean.

Azertatu nik ezin;

argi berze nion ez:

Zer dezaket nik egin?

Argi, Jesus, argi bez.

Ilunbetan ala nola

itsasoan iten den,

beiratu non den farola

nabegatzeko zuzen:

Arimaren ilunean

ori, Jesus, ene argia

paraturik aldarean

argitzeko ene begia.