 |
Dago Jesus an ta emen
Dago Jesus an ta emen
paraturik fiadore
ene partes ematen
pagamenda ene fabore.
Justizia pagaturik,
bego ia, ene Jesus ona,
sentenzia borraturik,
ene kontra len zegona.
Orren kostus ea orai
biz sentenzia ene fabore,
agertus duela bai
amore adiña podore.
Salbo naiz, nago segur,
Jesus, orrek nai badu:
Nai ote du naiz beldur?
Nai du, Jauna, bai nai du.
Dire gaizki naukatenak
sollik neure bekatuak;
andik dire nere penak,
orrenganik konsoluak.
Orren odol preziosoa,
ta bere amaren esnea,
ta kontrizio amorosoa
erremedio biz enea.
Semearen ta amaren
oñetan paraturik
egon nai dut, penaran
zithara nik arturik.
Nai dut egon bitartean
soñatzen ta kantatzen,
ala bieki batean
ene gaitza sendatzen.
Zithara amoresko pena,
negarra nere soñua,
konfesio bekatuena
izanen da ene kantua.
|
 |