Magnificat

Jauna nere arimak

agitz amatzen du,

orren ongi eginak

beti laudatzentu,

alegre, zergatik

orrek beiratzen du

pobre goni, bai orgatik.

ia zori onekoa

deituko naute ni,

zeren Jangoikoa

bizarro nereki,

nola indarra duen,

gauza andiak niri

egitera dignatu den.

Baitare beraren

miserikordia,

nornai daienaren

humil beldurtia,

jendakis jendaki

da betiro andia:

Zenbat, noraño, nork daki?

Agertutu bere

besoko indarrak,

desegintu ere

suber andi tzarrak,

bota goratuak,

ta goratu txarrak,

entenda dezan munduak.

Aberats aundiak

deus gabe utzi ditu,

pobre gosetiak

ones bete ditu:

Israel berea

du, nai du kunplitu

itz emana ta amorea.

Ala ama dibina

kontentus beterik,

berak nai adina

bereas aserik,

etzuke desea

munduan berzerik,

baizik Seme Jaun berea.