Nork, Jauna...

Nork, Jauna, obligatzen du

egitera faboreak

ainberze? Niork eztu,

baizik digun amoreak.

O amore sendo fiña,

dituzu indar geiegiak,

Jangoiko berak adiña,

garaitzeko gaitz guziak!

Zerk ekarri du lurrera?

O Jesus, zerk ganbelara?

Pilarera, guruzera,

eta alako penatara?

Zerk il bi gaien ertean,

jaintsirik gure zamarra?

Zerk dauka emen aldarean?

Zerk guregana dakarra?

Jakinik nola garen,

esker-gaitz sobra gureak,

zerk gureki dauka emen?

Sollik digun amoreak.

Agerri bizi zelaik,

tratatu zute gaizki:

Orai altxatzen delaik,

eztugu iten obeki.

Obe litzake eguzkia

faltatzea mundutik,

ezi Jesus onegia

bere Sakramentutik.

Ezpaledi mantenitu

Jauna Sakramentu gontan,

nola neike ni bizitu

negarresko balle gontan?

Ala nola ilundurik

triste negoke guzia,

niondik konsolurik,

neke-penasko bizia.

Alaere ematen dugu

sobra kausa, guganik

botatzeko egiten dugu,

ain gaixtoak izanik!