«Sacris solemniis», euskaras

Jai berri andias

biz alegranzia,

ta biotz guzias

kantatzeko antsia:

Despei ia lengoak,

berri biz guzia,

obrak, itzak ta gogoak.

Zelebratzen dugu

azken afana,

non Jesus baitugu

jaten axuria

apostolueki,

baizen iduria

in denarena bereki.

Arren ondorean

axuri berria

inik amorean

Jesus onegia

sustentu amabiei

emanda guzia

bakotxai eta guziei.

Emanda pobreei

gorputza janari,

emanda tristeei

odola edari,

naiz iduriturik

ogi ta ardoari

Jesus bera da altxaturik.

Jesus bera emanik

guziek ar zaze,

berak ala erranik:

Jan eta edan zaze;

iten duzenetan

betiro egin zaze

au ene memorietan.

Ta sakrifizioa

ala fundaturik,

onen ofizioa

dago manaturik

sazerdoteeri,

ta berek arturik

emateko guzieri.

Ogi zerukoa

duzu ia, gizona,

zure mundukoa,

donoen korona:

Gauza admirableak!

Jaten du Jaun ona

esklabo humil ta pobreak.

Jangoiko Jauna, zu

Jesus onareki

laudatzenzaitugu

biotz guzieki

oraiko bizian,

segi zagun beti

eternidade guzian. Amen.