Lenik kulpa...

Lenik kulpa egintugunes

ematen digu barkazio,

gero pena zortugunes

justizian satisfakzio.

Kulpak sobra direlaik,

ariora zor dire penak;

justiziak au diolaik,

paga bez iten duenak.

Zor anditan sartu gara,

andia da artzeko duna;

norenganajoanengara

pagatzekos zor duguna?

O Jesus, berorrengana

datozi bekatariak;

otsoek in duten lana

pagatzen du axuriak.

Preso galdu bear zirenak

orren kostus dire libre;

aiek kulpak, orrek penak;

orren kostus bizi dire.

Ofratzen da —nork estima?—

gizon bat Jangoiko dena,

gorputza, odola ta arima,

ta iltze pasatu zuena.

Ofratzentu bere onkiak,

bere neke-pena erruak,

bere llagak ta zauriak,

eta mereximentuak.

Bere azote ta aranzeak,

lanza, gurutze ta itzeak,

kate, soka, ramaleak,

pasioaren señaleak.

Fiadore pagazale

ederra Jesus dugu;

gu bagina agitz zorzale,

ederki pagatu du.

Mai gartan du presentatzen

Jesus onak pagamenta;

Jangoikoak du kobratzen,

eztaike baizik kontenta.

Gu gerok galdu bagara

kulpa ta penengatik,

guzietaik salbo gara,

Jesus, bai orrengatik.