Gurutzetik itzak

        1

Ala gurutzetik

lena zue eskatu:

Aita, biotzetik

eberi barkatu,

zeren ezi eztuten

ez ongi entendatu

eneki zer iten duten.

O nobletasuna

Jesus onarena!

O itsutasuna

judu gaixtoena!

Gaixtoek gaizkies

inala in dutena,

garai Jaun onak onkies!

        2

Barkatu nai zion

nai ere etzionai

eskatu; eman zion

eskatu zionai:

Ala itz bigarrena

dio ladron onai

ofrezitus nai duena.

Kruzifikaturik

Jesusen aldean,

lenik itsuturik

zego maldadean,

laguna bekala;

gero ia fedean

argiturik etzen ala.

Lenik lagunari

akar ona eginik:

Guk, dio berari,

ongi merexirik

pagatzen dugu bai,

baña onek gaizkirik

batere eztik len ta ez orai.

Alako lanzean

errege diolaik

Jesus gurutzean:

O Jauna, ala delaik,

ni izan memorian,

dio, doaielaik

bere erreinura glorian.

Jesus onak enzun

ori nai zuela:

Seguro zaude, egun

kunplituko dela;

nik diot firmeki,

egonen zarela

paraisoan nereki.

        3

Amari emanes

despeida berea,

dio san Joanes:

Au zure semea.

Ta oni bereala:

Ona ama zurea.

Ta beti izan ziren ala.

        4

Laugarren itza zen

Aitari erran zena,

mostratus nola den

sobra bere pena,

ezin logratzea

berak nai lukena,

ez nior malogratzea:

Nere Jangoikoa,

Jangoiko nerea,

nere gogokoa,

nola ni berea

desanparatu nau?

Ni bere amorea

nola ain utzirik utzi nau?

        5

Bortzgarren itza da

duela egarri:

Kentzeko, egiten da

kruel arrigarri

hozpiña billatus,

agoan ezarri

ta ala Jauna erregalatus!

Gaixtoek egarri

zuten gaizki iteko,

Jaunak miragarri

aien salbatzeko,

ta pena anitz ta anitz

iago pasatzeko

bai, ortako bear balitz.

        6

Seigarren itza da,

bukakidatu da:

Guzia eginda,

deus faltarik ezta

Jaunaren aldetik,

salbatu nai bada

nornai egines beretik.

        7

Azken itza nai dut

nik azken atsetan:

Aita, entregatzen dut

orren eskuetan

ene espiritua:

Ta nik bienetan;

ongi biz admititua. Amen.

Ala Jesus iltzen

gure onagatik,

ala bizitu zen

beti guregatik:

Geurok bukatzea

guzis beragatik

da deus guti pagatzea.

Ain Jaun amablea,

ta ain amazalea,

ain admirablea,

ta ain ongi inzalea,

bardin nola amatu?

Nola aun señalea

bear adiña mostratu?

Guzien Jabea,

guziak tuena

bere, ezin obea,

eder ederrena,

gure amores ala

desegiten dena,

nork ama bear bekala?

Nor dire amatuak?

Nor faboratuak?

Nor estimatuak

ta erregalatuak?

Atzendu zutenak

eskergaitz itsuak

bera ofenditu dutenak.

Gu nork ala amatu

zeru ta lurrean?

Nor ala akabatu

da gure amorean,

ezpada bakarrik

eztuena onean

beñere bere parerik?

Beraren aldean

amatzen badugu

berzerik bidean

guk, egiten dugu

agitz txarkeria,

ta gañetik tugu

kalteak ta urrakeria.

Etzen akabatu

orren amorea,

Jesus, ta ez baratu

bere ongi egitea

bere iltzeareki:

Arima amantea

etzen il gorputzareki.

Il eta bizturik

ta zerura iganik,

dauka firmaturik,

ezin bereganik

digun amorea

kendu, naiz izanik

guk sobra desamorea.

Naiz neke penetan

bizia pasatu,

naiz tormentuetan

guzia akabatu,

nola aiek berritu

beti, du pensatu,

ta bere tema segitu.