Kaifasenean

Andik erman zute

Kaifasen etxera,

eta an sartu zute

beren batzarrera,

inik zeukatela

gogoa galtzera

Jesus ia, nola nai dela.

Andik eta emendik

akusatzen dute,

bai, baña niondik

aurkitzen eztute

nola kondenatu,

ezin ere dute

gezurketa konformatu.

Dago Jesus humil,

aien maldadea

beiratus, beti ixil,

ta majestadea

disimulaturik,

ta potestadea

orduan deteniturik.

Kaifas an suturik

da goratzen dena,

bai, ta alegaturik

Jaunaren izena,

manatzen du emen

erran dezan dena,

ia Kristo Jauna bera den.

Berorrek erran du,

dio Jesusek an,

ta emen aurrean du,

podore andian

ikusko dutena

lañuen gañean

etorzen goren gorena.

Urratus mantoa

oius ark erran du:

Onek Jangoikoa

bai blasfematu du;

testigo zeren da?

Nornaiek aitu du

blasfemia: Zer inen da?

Aiek, ildaiela,

guziek nai dute;

ori guti dela,

lixtukatzen dute,

gaizki milla modus

maltratatzen dute

eskus, oñes, irris, oius.

Biloak tiratus,

ta bera bulkatus,

begiak bendatus,

itsuki golpatus,

baita galdegiten

ederki burlatus:

Erran zak, nork emandiken.

Nork ikus, nork aitu

alako festarik?

Nork imajinatu

alako burlarik

Jaun gorenareki?

Berak ez irarik

orreki guziareki!

Bitartean pena

berze bat ere du:

Niork Jaun obena

defendatzen eztu;

maiteenak bere

maestru ukatzen du,

eztuela ezauntzen ere.

Nork pensa, nork erran

berze neke penak

zituenak izan

gure Jaun obenak?

Erman karzelera,

ta an ere eztutenak

uzten errepausatzera!