Ama Birjinaren zeruratzea

Zego bere Jesus

erman naiak gora,

amorearen sus

bere palaziora

bai ama berea,

zeñek ariora

berai zion amorea.

Maria munduak

zuena logratu,

Trintate sanduak

nai zue goratu

beregana artzeko,

eta, koronatu

guzian erreinatzeko.

Alaba onetsia,

Aitak Mariari

dio; ama propia,

Semeak aman;

baita Espiritu

Sanduak berari,

esposa, ta agitz keritu.

Atoz, atoz, ea,

negua joanda;

o gure maitea,

ekaitza atertu da,

eldu primabera;

atoz bai, ordu da,

zatozin ia gozatzera.

Zure beira dago

bai zeru guzia,

zureki dut iago

nik konplazenzia,

ezi guzieki;

guzien bizia

da gozatzea zureki.

Ezta ongi egina,

sobra desterruan

uztea erregina,

baizik bai zeruan

gora goratzea,

ta bere erreinuan

betikos koronatzea.

Jakinik Jaunaren

zen borondatea:

Ama birjinaren

biotz amantea.

Nola? Semeari

nai gusto ematea,

ez nai faltatu elizari!

Andik ia tiratzen,

emendik ere bai;

arat inklinatzen,

ta gu ez utzi nai!

Zen ala ajustatu:

In gusto zeruai,

ta andik guri faboratu.

Andik alzina zen

antsia guzia

gora, ta despeitzen

emengo bizia.

Baña emen tristura,

oh, nola eguzkia

sartzen delaik, ilundura.

Usmatu zelarik

sarri izanen zena,

ezauntzen zelarik

falta ama gonena,

oh zer penatzea

kristio gaiena,

negar ta lamentatzea!

Kausa geiegia

zute penatzeko

zeren ama andia

zegon despeitzeko,

berak konsolurik

gabe gelditzeko

soill ta desanparaturik.

An zeruan zuten

berriz alegria,

ikusko baizuten

erregina andia

ia beti bereki,

onen konpañia

gozatzeko gustoreki.

Denborak urbildus,

noiz bear zen igan,

eldu zire bildus

apostoluak an

Jaunaren manura,

nai bai zion eman

amari konsolu gura.

Zeudelaik bildurik,

san Pedro lenean,

Maria humildurik

aien alzinean,

nola mintzatu zen!

Oh nola azkenean

ama ona despeitu zen!

Iltze Maria ez

gaitzes ta dolores,

bai eman biotzez

Jaunaren amores

arima alegreki,

ta Jaunak fabores

eraman gora bereki.

Agertu zelaik an,

ango alegranziak

nork pensa? nork erran?

ta angoen ansiak

erregina artzeko?

ta ango festa andiak

beraren festejatzeko?

Ango aklamazioak,

ain. maitagarria;

ango admirazioak,

ain miragarria;

beira arima gura

Jaunak ezarria

guzis beraren itxura!

Trintate sanduak

arima garreki

egina, munduak

nola miareki

erran, ta pensatu

gogakiñareki,

naiz fedeas informatu?

Besarka eternoan

bereki uniturik,

nola artu zuen an,

ta nola ondaturik

glorian gozotan

daukan, ta amaturik

betiko bere besotan!

Baña apostoluak

gelditu zirenak

lurrean doluak

mostratzen ta penak:

Ilda ama Maria!

Ilaren direnak

honrak iten ta ilaria!

San Pedro negarres,

ta guziak ala

penaren indarres,

gorputz birjinala

honratzen, altxatzen,

nola arka erreala

Jangoikoarena baizen.

Jaunak etzue nai

galtzeien autsean;

irur egunen bai

zegola lurrean;

berak biztu zue

irurgarrenean

ta gloriaztatu zue.

Zerua ze berriz

eder prebenitu,

aparato agitz

andiak berritu,

erregina andia

daien rezibitu

gorputz ta ariman Maria.