9. KAPITULUA

Ditugun guziekin behar gitzaizkola Jainkoari eman
eta guzientzat dugula behar othoitz egin.

        1. ARIMAK. Jauna, oro zureak dira, bai zerukoak bai lurrekoak. Nizan guzia nahi nitzaitzu gogotik eskaini, eta zure egon nahi niz sekulakotz. Jauna, nere burua lañoki dautzut egun eskaintzen zure zerbitzuko; har zazu zure eskumenerat, zure ohoreari doakon guziaren egiteko. Har nezazu egundanik zure Gorputzaren eskaintzarekin batean, ikusten ez ditutan aingeruak hor berean daudelarik izaitez lekuko; eta egizu nere emaitza hori nihauri eta zure haur guzier balia dakigun, salbamenduko.

        2. Bekatu egiten hasiz geroztik hunat zure aingeruen eta zure aitzinean egin ditutan bekatu eta huts guziak eskaintzen dauzkitzut, Jauna, zure urrikalmenduzko aldarearen gainean: zure amodioaren suan erre ditzatzun oro, kontzientzian utzi dauzkitaten lertzoak berak suntsi ditzatzun; eta, bihotza hola garbitu ondoan, bekatuek gal-arazi grazia berriz diezadazun eman, denak osoki barkaturik; azkenekotz, zure haurra amultsuki zureganatuz, baketurik harekin dezazun besarka.

        3. Nere hobenak nola ditzazket ordain, bihozmin kiretsenarekin umilki aithortuz baizik eta zurebarkamendua eskatuz gau ala egun? Othoi, othoi entzun nezazu; zure aitzinean ahospez nagonaz geroz, urrikal zakizkit, nere Jainkoa. Nere bekatuek lazten nute, higuin ditut; hitz dautzut ez nizala gehiago eroriko; nere hutsez nigar egiten dut eta eginen, bizi nizano; eta, ordaintzekotan, penitentzia egiterat nago nere ahalaren arabera.

        Barka, Jauna, barka nere bekatuak zure Izen sainduaren ohoretan; salba zazu, othoi, zure Odol sainduarekin erosia duzun nere arima. O Jainko urrikaltsua, zure galtzarrean jartzen niz eta zure eskuetan dut ezartzen nere burua; egidazu othoi zure oneziaren arabera, ez nere maltzurkeriaren eta hobenen arabera.

        4. Ttipia izan arren eta eskasa, ni baitan ditaken ongi guzia eskaintzen dautzut, zuk garbi dezazun eta saindu, onhar dezazun eta zure gogorakoa izan dadin, hobe dezazun egunetik egunerat eta nizan bezelako gizon nagi eta ezdeusa zorionezko zerurat nezazun ereman.

        5. Eskaintzen dauzkitzut ere jende khartsuen nahikunde on guziak, nere burhasoen, adiskideen, anaien, arreben, ahaideen eta zu maitez niri ala bertzeer zerbait ongi egin daukutenen beharrak; eskaintzen ere, berentzat eta berenentzat —bai bizientzat, bai hilentzat— othoitzak eta mezak galdatu dauzkidatenen deiak. Guziek hauteman bezate beren baitan zure graziaren laguntza, zure kontsolamenduen indarra; galbideetarik begirazkitzu, eztizkiotzute bihozminak; gaitz guzietarik arinduak, bozkariotan ditzatzutela beren esker minenak bihur.

        6. Bereziki nere othoitzak, mezak eta komunioneak eskaintzen dauzkitzut laidoztatu, histu edo atsegabean ezarri nutenentzat, edo zerbait kalte eta bihozmin egin dautatenentzat; halaber, nere jakinean edo ustegabean, hitzez ala obraz histu eta zauritu ditutanentzat, bihozmin eta gaizbide eman diotedan guzientzat, gure bekatuak eta elgarri egin makurrak guzier berdin barka dietzagutzun.

        Khen, othoi, gure bihotzetik, Jauna, gogo makur, sumindura, hasarre eta eskatimazko lipizta guziak; khen, othoi, elgarrentzat behar dugun amodioa hauts edo ttipi dezakeena. Urrikal, Jauna, zure urrikalmendua eskatzen dautzutenez; eman othoi zure grazia beharrean daudener; egizu, bizi huntan zure dohainez gozatzeko gai izanik, hel gitezen bethiereko bizirat. Halabiz.