49. KAPITULUA

Bethiereko biziaren goseaz, eta
gudulari bihozduner hitzeman ontasunez.

        1. JESUSEK. Nere haurra, zeru gainetik bethiereko zorionaren gosea emana zaitzularik, bai eta gorputzeko bahitegitik atheratzekoa, nere argi itzalik ez hitsaldirik gabekoaren begiresteko, —zabal zazu zure bihotza eta zerutikako asmu saindu hori onhar amodiorekin. Jainko guziz onari bihur esker minenak, hain samurki arthatzen zituelakotz, hain amultsuki ikuskatzen eta, zuhauren haztak lurreko gauzetarat lerraraz ez zitzan, hain azkarki altxatzen.

        Gutizia hoik, ezen, ez dute zure gogoan edo zure ekintzetan beren ithurburua, baizik zeruko grazian. Jainkoari daizkotzu zor, zure ganat aphaldu nahi ukan baitu bere behakoa, bertutean eta umiltasunean geroago gehiago aitzina ziten, jinen zaizkitzun guduer buruz azkar dezazun zure bihotza eta, zure indar guziez niri loturik khartsuki, nere zerbitzatzerat gogotik lehia ziten.

        2. Zonbat-nahi bizia izan dadin sua, kherik gabe bizkitartean ez da altxatzen kharra. Halaber, zeruaren gutiziak erreak daude batzu, gorputzeko irrits eta tentazionetarik ez direnak oraino osoki garbi. Hortarik da ez baitabiltza Jainkoaren gatik bakharrik, arren eta arren galdeka ari zaizkolarik.

        Holakoak ere dira maiz zure gutiziak, zinezkoak eta kharrez betheak dauzkatzularik zuhauk. Nork bere goxoki-nahitik sortzen dituen gutiziak ez dira garbiak, ez onak osoki.

        3. Galda, ez laket zaitzuna edo on duzuna, bainan niri on eta ohoragarri zaitana; ezen, zuhurra baduzu, zure gutiziak eta munduko gauza guziak baino nahiago behar duzu ukan nik manatua dautzutana eta huni behar zaizko jarraiki.

        Badakit zure nahikariak zer diren; entzuten ditut zure auhenak. Nahi zintazke jadanik Jainkoaren haurren artean izan, libro eta lorios; atseginarekin ez zagozke bethiereko egoitzaz eta bozkariozko zeruaz orhoituz; bainan hartarako tenorea ez duzu oraino jina: gerlatean zira oraino, lan-artean, nahigabe jasaiteko urthetan. Ontasun soberanoaz nahi zintazke ase, bainan ez ditakeena da ora¡. Ni niz ontasun hura: zagozkit aiduru, Jainkoaren erresumako aldia jin arte.

        4. Lur gainean asko nahigabe jasan behar ditutzu oraino, eta hanitz atsegabetarik barna duzu iragaiteko. Zoriona badukezu noizetik noizerat, bainan ez zorion nasai, osoa. Azkar eta tente zaude beraz, zure naturalezari ez doazkonak bai egiten bai jasaiten ditutzula ontsa. Gizon berria jauntzi behar duzu eta bertze gizon bat bilhakatu. Nahi ez duzuna, maiz egin behar; eta nahi duzuna, utzi.

        Bertzeak beren urratsetan ontsa heltzen ikusiko ditutzu: zuk, zure bidean, harri mokorrak ditutzu joko milaka. Bertzeak entzunik izanen dira: zuri itzuliko zaizkitzu aditzaleak bizkarrez. Bertzeek galdatzea askiko dute ukaiteko; zuk, aldiz, galdatuko eta ez ardietsiko. Jendeen aho-mihitan handiak izanen dira bertzeak: zu nehork ez zitu aiphatuko ere. Hau edo hura emanen diote bertzeer egiterat: zu, deusetako on ez bazina bezala, zituzte bazterrerat utziko. Hortarik bihotza ilhunduren zaitzu artetan; zerbait izanen zira, bazagozke halere ixilik.

        5. Nahigabe hoien eta holako hanitzen bidez, ohi da ezagutzen nor den Jainkoaren zerbitzari; hoitarik da ageri nork nola dion bere buruari uko egiten eta nola duen hau garaitzen, edozoin aldartetan.

        Deusek ez dautzu, nere ustez, zure buruari hil behar zirela erakusten, nola gutienik nahi ditutzun gauzen begiz ikusteak eta jasaiteak, bereziki laket eta deusetako on ez zaizkitzun gauza batzuen egiterat manatua zirelarik. Buruzagi baten azpiko zirenean, nagusi hari jazartzeko kopetarik ez duzulakotz, garratz zaitzu haren eskumakil bizitzea eta zuhauren nahikundeer uko egitea.

        6. Bainan, nere haurra, lan hoien ondorioak erabilzkitzu gogoan; orhoit bururaturen direla laster eta zer sari handia darraikoten: hola ez ditutzu dorpeak kausituren, bainan zure pazientzia ezin gehiago azkarturen da.

        Zure nahikeri txarrer ora¡ beretik eta gogotik uko egiten badiozute, zeruan nahi duzuna eginen duzu bethi. Han nahi ditutzun guziak eta gutizia ditzazketzunak oro kausituko ditutzu; han ontasun guziez jabetzen ahalko zira, galtzeko beldurrik gabe. Han zure nahiak nerearekin bat eginen du: nitaz landa ez duzu ontasun bihirik nahiko. Han nehor ez zaitzu jazarriren, nehork ez dautzu kalapitarik emanen, nehor ez dukezu poxelu, nehor aiher: bainan gutiziatu guziak han badituzketzu batean, zure bihotza osoki asetzen dutela eta gaindika bethetzen. Hartu laidoentzat han emanen dautzut ospea, jasan auhenentzat ohorea; han, lur gaineko azken mailaren orde, bethiereko errege-alki bat. Obedientziaren ondorioak han dira ageriko; han da bozkariaturen bere burua nekatu duena; umilki bertzeen azpiko egon dena, Jainkoak han du saristatuko ederki.

        7. Ora¡ beraz umilki aphal zite bertzeen eskupean, nork zer dautzun erran ala manatu kasurik egin gabe. Galdatu ala manatu guziak artha handienarekin onharzkitzu eta gogotik egin, galdatzalea edo manatzalea izan dadin zure buruzagi, zu baino gazteago ala zure kideko. Batek hau dezala bilha, bertzeak hura; bat aho betheka espantuz ar dadiela huntaz, bertzea hartaz; hamar mila jendeen laudorioak ditzatela bil; begozi: zu, ordean, ez bozkaria ez huntan ez hartan, baizik zure buruaren gutiestean, nere ospean eta nere nahi sainduan. Hauxe bakharrik duzu gutiziatu behar zuk: bai bizitzeaz bai heriotzeaz Jainkoa izan dadin bethi goretsia zu baitan.