3. KAPITULUA

Jainkoaren hitzak umilki entzutekoak direla,
eta hanitzek ez diotela gogo handirik emaiten.

        1. JESUSEK. Haur maitea, entzun zazu nere solasa, goxotasunez betherikako nere solasa, lurreko gizon zuhur eta jakintsu guzien erraner nagusi dena. Nere elheak bizitze eta izpiritu dira, ez dira gizonen gogoen arabera haztatzekoak. Ez duzu hetan atsegin alfer bat bilhatu behar, bainan ixil ixila ditutzu entzuteko eta ahal bezain umilki eta khartsuki onhartzeko.

        ARIMAK. Erran ere dut: Dohatsu, zuk argitzen duzuna, Jauna, eta zure legea zuhauk erakasten diozuna, haren egun gaixtoen eztitzeko eta kontsolamendurik gabe haren ez uzteko lur gainean.

        2. JESUSEK. Nik, dio Jaunak, nik ditut haste hastetik argitu profetak, eta, geroztik hunat, egungo eguna barne, ez niz gelditzen zuer mintzatzetik; bainan hanitzak nere bozari gogor eta elkor daude. Hanitzek dute Jainkoa baino gogotikago entzuten mundua, Jainkoaren nahiari baino errexkiago jarraikitzen haragiaren irritser.

        Munduak gauza guti emaiten du aitzinerat, direnak ere iragankorrak, eta haren aldekoak oro zerbitzari suhar dira; nik ontasun handienak eta bethierekoak agintzen ditut, eta gizona nere alderat bihotzez hotz dago. Orotan nere zerbitzatzerat eta niri obeditzerat nor da bermatzen, bertzeak munduaren eta munduko nagusien zerbitzatzerat bezala?

        Ahalgez gorri hadi, Sidon, dio itsasoak. Nahi duzu jakin zendako?

        3. Huna: irabazi ñimiño batentzat bide hanitz egiten du gizonak; zeruaren irabazteko aldiz zangoa ere ez altxatu nahi aldi bat. Sari txar baten ondotik herratua dabil gizona; ardit baten gatik, auzi ahalgegarrietan sartzen; gauza ezdeus baten, agintza txar baten gatik, gau eta egun lehertua ibiltzeko ez da lotsa; bainan, deithoragarri ez denetz bada, bethiereko ontasunarentzat, ezin prezatuzko sariarentzat, negurririk gabeko ohore eta ospearentzat, den gutienik ez akitu nahi.

        Ahalge zite bada, zerbitzari alfer eta zinkurinaria, zeren bertzeak beren buruaren galtzeko erneago diren, zu zeurearen salbatzeko baino. Ezdeuskerientzat berea dira hek, zu egiarentzat baino. Bizkitartean, igurikatzen zutena bakan zaiote eskurat jiten; nik aginduek, aldiz, ez dute huts-egiten nehori eta niri fidatzen dena ez dut ophor uzten. Leialki bururaino maitaturen nuenari emanen diot hitzemana, eta errana eginen diot.

        Jende on guziak nik ditut saristatzen eta khartsu guziak nik frogatzen barnadanik.

        4. Sar nere hitzak zure bihotzean eta lehiatuki gogoan erabil, tentazione orduetan ontsa behartuko baitzaizkitzu.

        Irakurtzean aditzen ez duzuna, ni zu ganat jitearekin adituko duzu. Bi moldez jausten niz nere hautetsien ikusterat: tentazioneak igorriz eta kontsolamenduak. Egun bakotx, bi erakaspen emaiten daizkotet: bat, beren hutsentzat larderiatuz; bertzea, bertuten biltzerat sustatuz. Nere hitzak entzun ondoan, arbuiatzen dituenak, nork juja baduke hak azken egunean.

        5. Kartsutasunaren galdatzeko OTHOITZA.

        Jainko Jauna, zu zira nere ontasun guzia. Nor niz ni, zuri mintzatzerat ausartatzeko? Ni niz zure zerbitzariño txarren txarrena eta lurreko har herrestena, dakitan eta erran dezaketan baino biziki txarrago eta ezdeusagoa.

        Orhoit zite bizkitartean, Jauna, ez nizala deus, deusen jabe ez nizala, deusik ezin dagiketala. Zu zira bakharrik ona, zuzena eta saindua, guzien egilea, ororen emailea, denen asetzalea; bekatorea baizik ez duzu eskuak hutsik uzten. Orhoit zite zure urrikalmenduez eta bethe zazu nere bihotza zure graziaz, zuk eginak alferretan eginak ikusi nahi ez ditutzunaz geroz.

        Nere burua nola jasan dezaket bizi dohakabe huntan, zure urrikalmenduak eta graziak azkartzen ez banute? Ni ganik ez othoi bazter, Jauna, zure begitartea; ni ganat jitea ez othoi gehiago luza; zure kontsolamenduak ez khen nere bihotzetik, nere arima bilhaka ez dadin lur kazkar eta idor baten pare.

        Zure nahi sainduaren egiten erakats ezadazu, Jauna; erakats ere zure aitzinean behar bezala eta umilki ibiltzen: nere zuhurtzia zu baitzira, nizan bezalako nakizuna, nihau eta mundua bera egin aitzinetik ezagutzen nuzuna.