22. KAPITULUA

Jainkoaren emaitza nasaiez orhoitzeaz.

        1. ARIMAK. Zure legeari, Jauna, idekotzu nere bihotza, eta zuk manatuer jarraikitzen erakats ezadazu. Egizu zure nahia ezagut dezatan, eta zuk niri eman guziez orhoit nadin jauspen eta gurbiltasun handienarekin, hola behar bezalako eskerrak bihur dietzatzutan.

        Badakit ordean eta aithortzen dut zuk egin emaitza ttipienarentzat ezin ditzaketzutala zor zaizkitzun eskerrak bihur. Zuk eman ongi guziez aphalago niz biziki zure handitasunari so nagolarik, nere gogoa zorabiatzen da.

        2. Gorputzean eta ariman ditugun guziak, soin-barnean eta axalean, jitez ala graziaren bidez ditugunak oro, zuk emanak ditugu; eta zure ongi-egin guziek erakusten daukute zoin ziren ona, zoin bihozbera, zoin esku-zabala, zu gure ontasun guzien ithurburua.

        Oro, arren, zu ganik dathotzi, batek gehiago, bertzeak gutiago ukan badute ere; zu gabe ezin gitazke ontasun ttipienaren jabe. Gehiago ukan duena ez ditake bere merezimenduez urgoi; ez du zeren bertzeek baino gorago altxa burua, ez eta gutiago ukan duena tru a: handiagoa da ezen eta hobea bere buruari merezimendu gutiago emaiten duena eta zuri eskerren bihurtzen guzien artean umilkienik eta khartsukienik ari dena.

        Bere burua guzietarik herbailenarentzat eta tzarrenarentzat daukana ditake ukantza handienen gehienik gai.

        3. Ontasun gutiago ukan duenak ez du behar histu eta khexatu, ez eta hak baino gehiago ukan duenaz bekaiztu; behar du aitzitik are gehiago bere gogoa zuri buruz altxatu eta zure onezia goretsi, zeren ditutzun hain nasaiki, gogotik eta urririk zure emaitzak egiten, nehoren alderako berexkuntzarik gabe. Oro zu ganik dathotzi, eta beraz orotan gorestekoa zira.

        Badakizu zuk nork zer duen on; ez da guri ikertzea, bainan ba zuri, hunek zergatik duen guti eta hanitz hak, zuhauk dakizunaz geroz bat-bederaren merezimenduen berri.

        4. Hortakotz, Jainko Jauna, dohain berezi daukat neretzat, ez baitautazu jendeen laudorio eta ohorez estal nindezaken axaleko lilluragarririk deus eman. Bai segur, bere buluziari eta ezdeusari ohartzen dena, ez dagoke neholere hits, ilhun, etsian; boztea duke hak eta arraitzea, izaitekotz; ezen jende herbailak, umilak eta munduak zangopean dauzkanak, zuk, Jainko Jauna, hautatu ditutzu adiskide eta zerbitzaritzat.

        Zure Apostoluak hor ditugu lekuko, munduaren buruzagi zuk ezarriak. Errangurarik gabe bizi izan dira lur gainean, hain xume eta aphal, maltzurkeria eta enganio guzietarik hain garbi non, zure gatik laidoen jasaitea atsegin baitzitzaioten, eta munduari higuin zaiona amultsuki baitzuten hartzen.

        5. Zu maite zituena eta zure ongien berri dakiena, deusek ez du hainbertze bozkariatu behar, nola zure nahiaren eta hartaz ditutzun xedeen bethetzeak. Halako atsegin eta zoriona baduke bide hortarik non, batzu handi-mandi izaiteaz tirriatzen diren bezala, hura ttipi izaiteari berdin gogotik baitago, lehen mailean bezain alegera eta zoriontsu azkenean; non berdin gozoki bizi baita laido eta eskarnioen pean, izenik ala omenik gabe, nola bertze batzu ohorez eta karguz gaindian. Zure nahia ezen eta zure ospearen amodioa guzier nagusi behar da; ohiko eta geroko ukantza guziek baino atsegin eta zorion gehiago behar diote eman.