36. KAPITULUA

Jendearen jujamendu hutsaler nola iharduk.

        1. JESUSEK. Nere haurra, zure bihotza emazu gogotik Jainkoaren eskuetan, eta jendearen jujamenduen beldurrik ez ukan, zure kontzientziaren arabera garbi zireno eta jainkotiar. Holako zerbaiten jasaitea on duzu eta zorion; bihotz umil, berari baino gehiago Jainkoari fidatzen denari ez zaio gaitz izanen hori.

        Jende gehienak hanitz mintzo dira; hainbertze nondik sinets? Bertzalde, denekilakoa nehork ezin egin. Eta Jondoni Paulok, Jainkoa baitan guzier atsegin egiterat lehiatu bada eta zen guzia guziekilako bada izan, axola guti zuen bizkitartean jendeen erranez. Bortz egin-ahalak egin ditu bertzeen onetan eta salbamendutako; halere, nahi bazuen edo ez, jendeek gaizki jujatu dute noizean behinka eta gutietsi. Hortakotz, guzien berri dakien Jainkoaren gain utzi zituen oro, eta bere burua, jasankor eta umil atxikiz, zaindu mihi gaixtoen eztenetik eta beren herraren arabera mintzo ziren jende gezurti eta ezdeusen ausikietarik. Noizetik noizerat ihardetsi diote bizkitartean, beldur baitzen, ixilik egonez, giristino ahulak behaztopa zaizkion.

        2. Nor zitut zu, gizon hilkor baten beldur izaiteko? Egun ba, hura, eta biharko orobat hila ditake. Jainkoaren beldur izan zite: eta nehoren beldurrik ez dukezu. Nork zer egin diezazuke, elhez ala laidoz? Zuri baino kalte gehiago egiten dio bere buruari, eta, nor nahi nahi izan dadin, Jainkoaren jujamenduari ez dezake ihes egin.

        Begien aitzinean atxikiz Jainkoa, utz zuk eztabadak eta zinkurinak. Eta orai iduri bazaitzu erortzerat zoazila eta merezi ez duzun ahalge bat duzula jasaiten, ez khexa horrengatik eta zure koronari lorerik ez motz, pazientzia eskasez; izaitekotz, beha zerurat niri buruz, nik baitaukat ahalge eta laido guzietarik zure jalgitzeko ahala, eta nik baitut saristatzen nor bere obren arabera.