2. KAPITULUA

Sakramendu Sainduak erakusten daukula
Jainkoa zoin den ona eta zoin maite gituen.

        1. ARIMAK. Jainko on eta urrikaltsua baitan fedez betherik, hurbiltzen nitzaitzu, Jauna: eri, nere Salbatzalearen ganat nathor; gose eta egarriak zizpildua, biziaren ithurbururat; orotaz gabetua, zeruko Erregearen hegalperat; meneko, nere Nagusiaren eskuetarat; kreatura, Kreatzalearen alzorat; auhenek urtua, nere kontsolatzale amultsuaren ganat nathor.

        Bainan zer duket nere ezdeusean, zu nere ganat jiteko? Zer niz ni, zuhauren niri emaiteko? Bekatoreak nondik du zure aitzinerat agertzeko kopeta? Eta zu nola zira bekatorearen ganat jausterat aphaltzen?

        Zure zerbitzaria ezagutzen duzu; badakizu bere baitan deus onik ez duela, zuk emaiten diozunaren gai izaiteko. Zoin ezdeusa nizan aithortzen dut beraz eta zu zoin ona ziren eta amultsua ezagutzen; zuk neretzat duzun amodio negurrigabearentzat eskerrak bihurtzen dauzkitzut. Ezen zeure baitarik duzu egin hori, ez nere merezimenduen gatik; egin, zoin ona ziren hobeki jakin dezatan, geroago gehiago zitzatan maita eta barnago nadin finka umiltasunean.

        Hori laket zaitzunaz geroz eta hola daukuzunaz geroz manatu, atseginekin dut hartzen nik ere zure emaitza: nere bekatuek ez dautet agian poxelurik eginen.

        2. O Jesus guziz on eta eztia, zer jauspena, zer eskerrak, zer laudorioak dauzkitzugun zor, zure Gorputz Saindua daukuzulakotz emaiten! Gizonik nehor ez da emaitza hori zoin den handia behar bezala erran dezakeenik.

        Komuniatzean, nere Jaunaren ganat hurbiltzearekin, zer gogoetak dituzket, doakon bezala ez dezaketanaz geroz adora; hainbertzerainokoa dutalarik bizkitartean haren nere bihotzeratzeko gutizia! Gogoeta hoberik eta salbagarriagorik zer duket, zure aitzinean osoki umiliatzea baino? Goresten zitut, nere Jainkoa, eta bethi goretsiko; nere burua gutiesten dut eta zure peko ezartzen, ezdeusa nizan bezain behera.

        3. Sainduen Saindua zu, eta ni bekatore zirtzil bat! Ni zuri behatzeko ere on ez izanki-ta, horra non zu nitaraino ziren aphaltzen. Horra non heldu ziren nere ganat; nerekin nahi zira, zure mahainerat deitzen nuzu. Jaterat eman gogo dautazu zerutikako hazkurri bat: aingeruen ogia. Eta ogi hori zuhau zira, bizirik den ogia, zerutik jautsia, munduari bizia emaiten duena.

        4. Horra non den ageri zure amodioa; horra non dugun garbiki ikusten zoin ziren ona! Zer esker minak eta laudorioak ez ditutzu hartze hortakotz! O zer xede on eta salbagarria zurea, sakramendu hori egin zinuelarik! O zer afari gozo eta atsegingarria, zure Gorputz Saindua zinuelarik jaterat eman! O zoin espantagarria zure obra, Jauna; zoin handia zure ahala, zoin miresgarria zure egia! Erran duzu eta oro egin izan dira, eta zuk manatua da gertatu.

        5. O gauza harrigarria, federik gabe ezin sinetsia eta gizonaren adimendua leherturik daukana: zu, nere Jainkoa Jauna, egiazko Jainko eta egiazko gizona, ogi poxi baten eta arno xorta baten itxuren azpian oso osoa hor zira, eta jaten zituenak ez zitu suntsitzen. Zu, guzien Nagusiak, deusen ez nehoren beharrik ez duzunak, sakramendu horren bidez nahi ukan duzu gu baitan egon: nere gorputz eta arima garbirik atxik ditzatzu, bihotza botz eta garbi zure Gorputz Saindua maizago har dezatan nere salbamenduaren onetan, sakramendu hori, ezen, zure ospearentzat egin duzu, zure amodioaren orhoitzarentzat.

        6. Bozkaria zite, nere bihotza; bihurzkiotzu eskerrak Jainkoari ukantza espantagarri horrentzat eta nigarrezko haran huntan utzi dautzun kontsolamendu paregabearentzat. Ezen sakramendu hori berritzen eta Jesusen Gorputza bihotzeratzen dugun aldi oroz, gure erospeneko obra dugu berritzen eta Jesusen merezimendu guziez gira jabetzen.

        Jesusek guretzat duen amodioa alabainan nehoiz ez da ttipitzen eta haren urrikalmendu handia nehoiz ez agortzen. Gure bihotza behar dugu beraz sakramentu horri buruz geroago khartsukiago aphaindu eta misterio salbagarri hori artha handienarekin gogoan erabili.

        Emaiten edo entzuten dugun meza saindua behar zaiku handia, berria eta atsegingarria iduritu Andre dena Mariaren sabelerat jautsirik egun, egun gizon egiten balitz bezala Jesus, edo, gizonen erosteko, egun hiltzen balitz bezala, kurutzetik dilindan.