7. KAPITULUA

Esperantza alferrari eta urguluari

behar dela ihes egin.

        1. Bere esperantza gizonetan eta lurreko zeretan jartzen duen gizona, gizon ezdeusa.

        Ez ahalge izan bertzeen zerbitzatzeaz Jesusen gatik, ez eta pobre agertzeaz.

        Ez fida zuhauri; jar zure esperantza Jainkoa baitan. Zure ahala egizu zuk; zure nahikunde ona lagunduko du Jainkoak. Ez fida zure jakitateari ez nehoren antzeari, bainan ba Jainkoaren graziari, umilak altxatzen eta urgulutsuak aphaltzen dituen Jainkoari.

        2. Ez ar espantuka zure ontasunez, aberatsa bazira; ez eta zure adiskideez, jende handietarik direlakotz; jar zure ohorea guzien emaile den eta oroz gainetik bera, den guzia, eman nahi duen Jainkoa baitan.

        Zure gorputzaren irazkiaz eta itxura ederraz ez egon hanturik, eritasun txar batek aurtik eta pirtzil baitezazke. Zure antzeaz edo adimenduaz ez ukan urgulurik, Jainkoari gaitzi ez dakion; dukezun ongia Jainkoak emana duzu dena.

        3. Bertzeak baino hobea zirela ez uste ukan, bihotzen berri dakien Jainkoak bertzeak baino tzarrago aurki ez zitzan. Ez urgulutan sar zure obra onen gatik, bertzelakoak baitira Jainkoaren jujamenduak eta gizonenak, maiz gizoner laket zaiotena Jainkoari higuin baitzaio.

        Zerbait onik balin baduzu, sinets, umil egoitekotz, zerbait hoberik badutela bertzeek.

        Guzien azpiko jarriz, kalterik ez dukezu; kalte handia aldiz, zure burua bati berari nagusi badaukazu. Gizon umila bethi bakean da; urgulutsuak aldiz bihotza maiz bekaizti du eta khexu.