33. KAPITULUA

Bihotzaren aldakorraz, eta Jainkoa

behar dugula bethi gure azken xede.

        1. JESUSEK. Nere haurra, ez fida zure oraiko kharrari, laster bertze baterat alda ditake. Bizi zireno, aldakor zira nahi-t'ez: batean boz, hertzean hits; orai nahasia, gero bakean; egun khartsu, bihar ephel; batean lantzale, bertzean nagi; orai ilhun, gero arrai.

        Bainan gizon zuhur eta khartsutasunaren berri dakiena, tente dago aldaira hoien erdian: zer duen sendi eta haizeak nundik dion jotzen kasurik ez duela egiten, bainan bere gogoa daukala osoki heldu behar den zorionezko mugari. Hola deusek ezin inharrosia da eta den bezala dagoke, hoinbertze gertakarien erdian niri so dagola, xedea laño.

        2. Nork bere xedea garbiago eta, ekaitzaren erdian, bide egiteko iraupen gehiago. Bainan xede hori jende hanitzen bihotzean berazten da, kausitu atsegin makur batek ausatzen dituelakotz; bakanak dira, ezen, beren burua batere maite ez dutenak.

        Hala nola, delako Juduak Bethanirat jin ziren Martha eta Mariaren ganat, ez Jesusen gatik xoilki, bainan oraiko Lazaro-en ikusteko. Xedea garbitu behar da beraz, lañoa eta zuzena izan dadin; eta, ararteko bertze zer guziak gainditurik, niri buruz itzuli.