BIGARREN KAPITULUA

Iainkoaren ontasun eta karitate handia erakusten zaiola gizonari Sakramendu Sainduan.

Arimaren hitzak

        1. Jauna, zure ontasun eta miserikordia handiaren gainean fidaturik eta permaturik, hurbiltzen natzaitzu, ni eria naizela ene sendatzailleari, gose eta egarria, biziaren ithurriari, errumeza zeruko erregeari, serbitzaria guzien Iaunari, zure kreatura ene kreatzailleari, deskonsolatua ene konsolatzaille urrikalsuari.

        Ordea nondik heldu zait ontasun hura, zu zatozin ene gana?

        Nor naiz ni, zu zerori eman zakizkidan?

        Nolatan ausartzen da bekatorea zure aitzinean agertzera? Eta zuk nolatan nahi duzu bekatorea gana etorri?

        Badazaguzu zure serbitzaria, eta badakizu eztuela bere baitan deus merezi duenik zuk ontasun hura dagiozun.

        Aitortzen dut beraz neure deus gutitasuna, ezagutzen dut zure ontasuna, laudatzen dut zure bihotz beratasuna, eta eskerrak derauzkitzut zure karitate handiegia gatik.

        Ezen zure loria gatik hori egiten duzu, ez ene mereziak gatik, arren zure ontasuna ezagutuko dezadan, karitate handiagoa sar dagidan, eta humiltasunari iarraikitzeaz kontu geiago egin dezadan gatik.

        Zeren bada halakoa baita zure borondatea, eta manatzen baituzu hala egia dadin, plazer duzuna plazer dut nik ere, eta nahi nuke ene gaixtotasunak traburik ekar ezpaleza.

        2. O Iesus guziz eztia, guziz amolsua, zein erreberenzia eta esker handiak bethiereko laudorioekin zor zaizkitzun zure gorputz sakratuaren hartzekotzat! ezpaita gizonik aurkitzen haren handiresunak deklara detzakeienik.

        Ordea zer gogorako dut komunione hunetan, ene Iaunari hurbil nakionean: hura behar bezala ezin ohora baitezaket eta halarik ere desira baitut haren errezebitzeko debozionerekin?

        Zer pensa dezaket hoberenik ene salbagarrienik, neure burua zure aitzinean osoki humildu, eta zure neurrigabeko ontasuna laudorioz ene gainera alxatu behar dudala baizen?

        Laudatzen zaitut, ene Iainkoa, eta gauza guzien gainetik sekulakotz handi etsten.

        Neure burua mesprezatzen dut, eta ene deus gutitasunean barrena zure azpian hondatzen.

        3. Huna zu sainduen saindua eta ni ene bekatuen istilla.

        Huna zu makurtzen zare ni gana, nik merezi eztudalarik zuri behatzea.

        Huna, zu heldu zara ene gana, nahi duzu enekin egon, gonbidatzen nauzu zure baraskaritara.

        Ps.77. Eman nahi derautazu zeruko ianharia, eta Aingeruen ogia ixtera, zeina, egia erraitera, ezpaita bertzerik zu zeroni baizen; zu baitzare ogi bizia, zerutik iautsi zarena, eta munduari bizitzea emaiten diozuna. Io. 6.

        4. Huna nondik sortzen den zure amudioa, nondik ageri den zer kontu egiten duzun gutaz, zein esker eta laudorio handiak zor zaizkitzun grazia haukin ordain.

        O zein salba eta probetxagarri izan den zure konseillua, Sakramendu hori ordenatu duzunean! zein othurunza gozo eta alegera, zu zeroni ianharitzat eman zaizkigunean.

        Iauna, zein miragarri den zuk obratzen duzuna, zein botheretsu den, zure bertutea, zein ezin erranezko den zure egia.

        Gen. 1., ps. 148. Ezen hitz bat erran duzu, eta gauza guziak egin dira, eta manatu duzuna berehala konplitu da.

        5. Gauza miretstekoa, gure zinetstea merezi duena, eta gizonaren adimenduari garaitzen zaiona, zu ene Iainko Iauna, egiazko Iainkoa, eta gizon egiazkoa, ogiaren eta arnoaren iduri eta itxura mehe batzuen azpian osorik egoitea, hartzen zaituztenek ehotzen edo ahitzen etzaituztela!

        Zuk, o guzien Iauna, nihoren beharrik eztuzuna, zure Sakramendua dela bide gure baitan ostatatu nahi izan zarena, begira zazu ene bihotza eta gorputza kutsu guzietarik; arren konszienzia alegera eta garbi batez maizago zure misterioak egin, uki eta erabil ahal detzadan, eta beregainki zure ohoretan, eta zure Pasionearen bethiereko orhoitzapenetan ordenatu eta formatu duzun Sakramendua ene Sekulako Salbamendutan har dezadan gatik.

        6. Bozkario zaite, ene arima, eta eskerrak emoitzu Iainkoari, zuri nigarrezko haran hunetan utzi derautzun hain donu nobla eta konsolazione berezia gatik.

        Zeren noiz ere misterio hura gogoan baitarabillazu, eta Iesus-en gorputz preziosa hartzen baituzu, orduan zure salbamenduko obra egiten duzu, eta partale egiten zara zure Salbatzaillearen merezimendu guzietan.

        Ezen Iesus-en karitatea ezta nihoiz ere gutitzen, eta haren miserikordia handia ezta sekulan ahituko.

        Hargatik bethi behar zare bihotz berri batez hartara preparatu, eta zure salbamenduko misterio handi hura konsiderazione erne eta finko batez pisatu behar duzu.

        Noiz ere meza erraiten, edo enzuten baituzu, iduritu behar zaitzu hain gauza handi, berri eta alegeragarri maitatzekoa dela, nola bailizate Iesu Khristo egun hartan berean lehenik Birjina sainduaren sabelera iautsirik gizon egin baliz, edo gurutzean iosirik paira baleza eta hil baledi munduko salbamendua gatik.