HOGOIGARREN KAPITULUA

Gure flakotasunaren aitortzeaz, eta bizitze hunetako lazerien ezagutzeaz.

        1. Aitortuko dut neure buruaren kontra ene iustugabetasuna, aitortuko derautzut, Iauna, ene flakotasuna.

        Haintzetan aphurra da lurreratzen eta tristatzen nauena.

        Deliberatzen dut zin zinez hariko naizela; baina tentazione arin bat heldu zaitanean herstura handi bat eginen zait.

        Batzutan gauza ezdeus batek tentazione garratz bat ekarten deraut: eta uste dudanean aphur bat seguraturik nagoela, ohartu gabe. Zenbait aldi ni ohartu gabe aurkitzen naiz haizen arin batez hurren etxaturik.

        2. Ikuzazu bada, Jauna, ene aphurkeria eta erorkortasuna, zuk alde guzietarik ezagutzen duzuna.

        Urrikal nakizula, eta athera nazazu istilletik beldurrez honda nadin eta osoki plaundurik nagoen.

        Dakusadanean hain erorkor naizela eta hain flako pasionei buru egiteko, hori da maiz penatzen eta zure aitzinean ahalkatzen nauena.

        Eta osoki eramaiten eznautelarik konsentitzeraino badarik ere hekin ertxamenduak nekatzen nau, eta xoil unhatzen naiz horrela bethi guduan bizitzeaz.

        Handik ezagutzen dut ene flakotasuna zeren gogoramendu hastiogarri hek errazkiago hagitz sartzen baitira ioaiten diren baino.

        3. O Israeleko Iainko guziz bortitza eta arima fidelen maitatzaille jelozkorra, beha diozozu zure serbitzariaren nekeari eta doloreari, eta lagun zakizko bere ioan etorri guzietan.

        Bortitz nazazu zeruko indarraz, beldurrez nausi dakidan gizon zaharra, eta oraino espirituaren osoki azpiko ezten miseriazko haragia, zeinaren kontra beharko baitut guduka hari guduka bizitze ondikozko hunetan hatzik dudaino.

        Helaz! nolakoa da hemengo bizia, non ezpaitu lazeri eta miseri eskasik non gauza guziak sarez eta etsaiz betheak baitira.

        Ezen tribulazione eta tentazione bat ioaiten denean, heldu da bertzea bai eta leheneko guduak dirauela ere, hainitz bertzerik heldu da gainera eta ustegabean.

        4. Nolatan maita diteken bizia hain kiratstasun handiz bethea, halako ondikoetara eta lazerietara eroria?

        Nolatan deitzen da bizia, ikusirik hain bertze heriotze eta isurrite ekartzen duela?

        Badarik maitatzen da eta hainitzak bere ahalaz enseiatzen dire hartan laketzera.

        Hainitzetan erraiten da mundua falso eta enganatzaillea dela, halarik ere nekez largatzen da, zeren haragiaren guthiziak sobera nausitzen baitzaizkigu.

        Gauza batzuek hura maita arazten deraukute, eta bertze batzuek mespreza arazitzen.

        Haragiaren guthiziak, begien desirak, eta biziaren superbiotasunak munduaren amoriora garamatzate; bainan hei umerei onez derraisten penak eta lazeriak gatik hartaz unhatzen gara eta gaitzeristez gogozka nardaturik.

        5. Helaz ordea! atsegin gaixtoa eramaiten du arima mundura etzina, eta bitartean uste du badela plazer handirik sensuen azpian bizitzea.

        Gaizoak ezpaitu ikusi eta ez frogatu Iainkoa baitako eztitasuna eta bertutearen barreneko edertasuna.

        Baina mundua osoki putruztatzen dutenek eta Iainkoaren arauera lege saindu baten azpian bizitzera enseiatzen direnek ongi dakite zer den Iainkoaren eztitasuna munduari uko egiten diotenei agindua, eta klarkiago ikusten dute zein erhoki eta zenbat moldez errebelatzen den eta enganatzen.