HOGOI ETA HIRURGARREN KAPITULUA

Bake handia dakarketen lau gauzez.

        1. Semea, orai irakasiko derautzut bakearen eta egiazko libertatearen bidea.

        Jauna, egizu zuk diozuna, zeren hori enzunen dut gogotik.

        Maitea, duzun artha lehen bertzeren ezen ez zure borondatearen egiteaz.

        Lehen hauta zazu gutiago izaitea, ezen ez geiago.

        Bilha zazu bethi azken lekua eta guzien azpikoa.

        Desira zazu bethi eta othoitz egizu Iainkoaren borondatea zure baitan osoki konpli dadin.

        Huna, nor ere halakoa baita bakearen eta soseguaren mugarrietan eta tartetan sartzen da.

        2. Iauna, zure erran labur horrek perfekzione handi bat daduka.

        Hitz guti du, baina sensuz bethea da, eta hainitz fruitu eta probetxu dakarke.

        Zeren hura fidelki begira ahal baneza eliteke horrein errazki ene baitan asaldurik gertatu behar.

        Zeren noiz ere sentitzen baitut aldaratua eta kargatua naizela, ezagutzen dut zure dotrina hunetarik apartatua naizela.

        Baina zuk, nola nahi den guzia baitaindikezu, eta arimaren probetxua bethi maite baituzu, indazu grazia geiago, arren zure hitza konpli eta ene salbamendua ardiets dezakedan gatik.

OTHOITZA

Gogoramendu gaixtoen kontra

        3. Ene Iainko Iauna, etzaitezila urrun ene ganik. Ene Iainkoa hel zakizkit.

        Zeren hainitz gogoramendu alxatu dira ene baitan, eta beldur handiek bilhakatzen dute ene arima. Bilhakatzen derautate arima.

        Nolatan itzuliko natzaie zaurtu gaberik? nola garaituko natzaie?

        Ni, dio Iaunak, ibilliko naiz zure aitzin eta lurreko urguilluak sapatuko itut.

        Idekiko tut presondegiaren atheak, eta erakusiko derautzut gauza estalien sekeretua.

        Egizu, Iauna, diozun bezala, eta gogoramendu gaixto guziak bioaz ihesi zure begietarik.

        Hau da ene esperanza eta konsolazione bakoitza, zure gana laster egitea ene herstura guzietan, zure baitan fidatzea zuri bihotz barrenetik oiu egitea eta pazienziarekin zure konsolazionearen begira egoitea.

OTHOITZA

Arimako argiaren eskatzeko

        4. Argi nazazu, o Iesus ona, barreneko argiaz, eta ken etzatzu ilhunbe guziak ene bihotzetik.

        Esteka tzatzu ene arimako errebelamenduak eta porroka tzatzu bortxa egiten derautaten tentazioneak.

        Iar zaite bortitzki ene alde, eta kasa tzatzu bestia gaixto hek, erran nahi dut, bere balakuez bereganatzen nauten guthiziak: arren bakea egin dadin zure bertutez, eta zure laudarioen frankia adi dadin palazio sainduan, erran nahi da, konszienzia garbian.

        Mana tzatzu haizeak eta tormentak; errozu itsasoari geldi dadilla, eta ipharrari eztagiela haize, eta orduan izanen da kalma handia.

        5. Igorzu zure argia eta egia lurraren gainean argitzera: zeren ni naiz lur hutsa eta alferra, argi nazazun artean.

        Isurre zazu zure grazia gainetik: busti zazu ene bihotza zeruko ihinzaz: egitzu debozionezko urak uriteak ene bihotzeko larraren pelatzeko fruitu onik eta guziz onik ekar dezantzat.

        Alxa zazu ene arima bekatuen kargaz pizuz sapatua, eta ene desir guzia eratxeki diezezu zeruko gauzei; arren gaineko doatsutasunaren eztitasuna dastaturik higoin dakidan lurreko gauzez orhoitzea.

        6. Eraman eta athera nazazu kreaturen ezin iraunezko konsolazione guzietarik: berdin ezta kreaturarik ene desira osoki sosega eta konsola dezakeienik.

        Iratxeki nazazu zurekin amorioaren ezin urratuzko amarraz: zeren zu xoilki aski zare maite, zaituen arimarentzat, eta zu gabe fitzak dire bertze guziak.