HAMARGARREN KAPITULUA

Ezti dela Iainkoa serbitzatzea mundua mesprezaturik.

        1. Orai berriz minzaturen naiz, Iauna.

        Ene Iainkoaren gainean dagoen, ene Iainkoaren, ene Iaunaren, eta ene erregeren beharrietan erranen dut.

        O Iauna, zein handi, zein larri den zure beldur direnentzat gorde dadukazun eztitasunen mulzua.

        Zer zare bada maite zaituztenen aldera? zer zare bihotz osoz serbitzatzen zaitzutenentzat.

        Gertuz ezin erranezkoa da maiten zaituztenei emaiten derauezun zure kontenplazioneko eztitasuna.

        Hunetan beragainki erakusi derautazu zure karitatearen gozotasuna, zeren enintzela egin bainauzu, zure ganik urrun errebelaturik nenbillala erakarri bainauzu zure serbitzatzen eta manatu ere bai nik maita zaitzadan.

        2. O bethiereko amorioaren ithurria, zer erranen dut zutaz? Nolatan ahal zaizkit ahantsiko, ikusirik nitaz orhoitu nahi izan zarela, guzia busteldua eta galdua nintzelarik?

        Esperanza guziaren gaineko miserikordia egin diozu zure serbitzariari, eta guziz merezigabeari zure grazia eta amudioa eskaini diozu eta eman.

        Zer bihurtuko derautzut grazia hunen ordain?

        Zeren etzaie guziei gogoa eman, munduari uko egiteko eta konbentutan sartzeko bertze guziak largaturik.

        Gauza handirik othe da nik zu serbitzatzea kreatura guziak obligatuak direnaz gero zure serbitzatzera?

        Etzait iduritu behar hainitz dela nik zuri serbitzu egitea: aitzitik handiro miretsteko dut, nola zuk ni hain pobre eta merezigabe hori serbitzaritzat hartu eta zure serbitzari maiteen artean iar arazi nahi nauzun.

        3. Horra, zer ere baitut onik, eta zertaz ere serbitzatzen baitzaitut, zure da guzia.

        Bainan aitzitik zuk ni serbitzatzenago nauzu nik egiten zaitudan baino.

        Huna gizonaren serbitzuko kreatu ditutzun zerua eta lurra prestik daude, eta zer ere manatu baituzu egun oroz egiten dute.

        Eta oraino hori guti da, zeren Angeruak berak ordenatu gizonaren serbitzuko.

        Ordea horiok guziak baino geiago da zuk zeronek nahi izan baituzu gizona serbitzatu, eta prometatu baitiozu zure burua bera emanen diozula.

        4. Zer emanen derautzut nik milla ontasun horiok guziak gatik?

        Aitzinitzat serbitza ahal bizi naizen egun guziez! Aininz baso zuri egun bateko bedere serbitzurik zuri egiteko dagotzun bezala.

        Gertuz den serbitzu, den ohore guzia eta sekulako laudorioa merezi duzu.

        Gertuz zu zare ene Iauna, eta ni naiz zure serbitzari gaizoa, obligatua indar guziez zure serbitzatzera obligatua, eta sekulan zure laudoriotan unhatu behar eznaizena.

        Hala dut nahia, hala dut desira, zer ere eskas baitut, zuk othoi zure ontasunaz konpli zazu.

        5. Ohore handia, eta loria handia da zure serbitzatzea, eta zure gatik gauza guziak mesprezatzea.

        Ezen grazia handia izanen dute borondatez zure serbitzu sainduan iarriko direnek.

        Kausituko dute Espiritu sainduaren konsolazionerik gozoena bere ganik haragizko atseginak zure amorez iraitsiko dituztenek.

        Bihotzeko libertate handia ardietsiko dute bide hersian zure izena gatik sartzen direnek munduko artha guziak egoitsirik.

        6. O Iainkoaren serbitzutasunaren ederra eta arraia, hartaz egiten baita gizona egiazki libro eta saindu.

        O fraideen estatu sakratua! hark egiten baitu gizona Angeruen pare, Iainkoarn gogarako, deabruen izigarri eta fidel guzien maite.

        O serbitzu bethi desiratzekoa eta besarkatzekoa, zeina dela bide guzien gaineko ontasuna merezitzen baitugu, eta sekulakotz iraunen duen bozkarioa ardietsten.