HOGOI ETA BATGARREN KAPITULUA

Bihotzeko urrikimenduaz.

        1. Nahi baduzu bertutearen bidean aitzinatu, zaude Iainkoaren beldurtasunean, eta etzarela largoegi; bainan iduki tzatzu zure sensu guziak gobernuaren azpian, eta etzaitezila ergelki alegera.

        Bilha zazu bihotzeko urrikimendua, eta debozionea edirenen duzu.

        Urrikimenduak hainitz ontasun agertzen tu ohi baititu bihotzeko largotasunak.

        Miretstekoa da, nolatan gizona bizitze hunetan behin ere osoki boz ahal daiten bere desterrua eta arimako peril uzuak konsideratzen eta kondatzen dituenean.

        2. Gure bihotzeko arintasuna dela kausa eta gure eskasiez axolarik ez izanez, eztitugu gure arimaren doloreak sentitzen; baina maiz banaloriazko irri egiten dugu zinetan nigar egin behar gendukeienean.

        Ezta egiazko libertaterik, ez eta alegrianza onik Iainkoaren beldurtasunean eta konszienzia onean baizen.

        Doatsua da nork ere barraiamenduko paxelu guziak iraits baitetzake, eta bere arimako indar bil baitatzake urrikimendu saindu batetara.

        Doatsua, nork ere bere ganik kentzen baitu konszienzia lizun eta karga dezaken guzia.

        Guduka zazu gizon giza, ohitza ohitzari garaitzen zaio.

        Baldin badakizu gizonen largatzen, hek ere utziko zaituzte zure egitekoen egitera.

        3. Ez sar bertzeen egitekoetan, eta etzaitezin korapilla zu baino handiagoen gauzetan.

        Duzun bethi begia erne zure gainean lehenik, eta abisazu bereziki zure burua, zure adiskide maiteak egin detzatzun baino lehen.

        Gizonak ezpaditutzu zure alde, ez trista hargatik; bainan duzun damu zeren etzabiltzan ongi eta begiratuki aski, Iainkoaren serbitzari debozionetsu batek ibilli behar lukeien bezala.

        Hainitzetan gizonarentzat hobe da eta segurago bizitze hunetan hainitz konsolazione ez izaitea, haragizkorik behintzat.

        Ordea Iainkoaren konsolazioneez gozatzen ezpagara, edo bakanago sentitzen baditugu, gurea da falta, zeren eztugun bihotzeko urrikimendua bilhatzen, eta kanpoko konsolazione banaloriazkoaz eztitugun osoki egoitsten.

        4. Ezagut ezazu eztuzula Iainkoaren konsolazionerik merezi, aitzitik hainitz tribulazione merezi duzula.

        Gizon perfeki urrikituari mundu guzia pisu zaio eta kiratz.

        Gizon prestuak bethiere kausitzen du aski zergatik damu har eta nigar egin.

        Ezen konsideratzen badu bere burua edo laguna, badaki eztela nihor hemen bizi tribulazione gabe: eta zenbatenaz ernekiago iarten baita bere buruaren miratzen, hanbatenaz tristetzen eta doloratzenago da.

        Zuzenazko dolorea eta barreneko damu haren erroak dira gure bekatuak, zeinez hala baigauntza amarraturik, non gutitan begiak goiti baitetzakegu zeruko gauzen ikusteko.

        5. Maizago zure heriotzea gogoan bazenerabilla bizitzearen luzetasuna baino, duda gaberik berokiago onera zindezke.

        Pisa bazenetza ere Ifernuko edo Purgatorioko penak zure bihotzean, badut zinetste gogotik paira zenezakeiela trabaillua eta dolorea, eta etzinatekeiela beldur nahiz den gaitza gatik.

        Ordea nola ezpaitzaiku halakorik sartzen bihotzean, eta balakuak maite baititugu oraino, hargatik gelditzen gare hotz eta nagi gure eginbidetan.

        6. Hainitzetan adimendu eskasez gorputz ondikozkoa hain arinki arrankuratzen da.

        Egiozu bada humilki othoitz Iainkoari arren dizula urrikimenduzko espiritua, eta errozu Profetarekin batean: Bazka nazazu, Iauna, nigarrezko ogiz, eta neurriz indazu nigar edatera.