XI. KAPITULUA

Arimak Jesu-Kristoren gorphutzaren, eta eskritura sainduaren behar handia duela.

ARIMAK

        1. O Jesus, guziz ona eta mantsoa! nolako atsegiña duen arima Jainkotiarrak iaten hari denean zure mahaiñean, zeiñetan ez baitzaio ematen bertze ianaririk zu zeroni baizen, zeiña baitzare hark maitatzen duen guzia, haren gutizien xede bakharra, eta ontasun guzietan den maitagarriena?

        Oi ala gozo bailitzaiket ene bihotza nigarretan urtzea zure aitziñean isurtzeko, eta zure oiñen bustitzeko, Madalena dohatsuak bezala!

        Baiñan non kausituko dut debozione samur hura, eta nork egiñen tu ene begiez nigarrezko ithurriak?

        Egiaz zure aitziñiean naizenean zure aingeruez guzia inguratua ene bihotzak sustatu behar luke, eta bozkarioz urthu nigarretan.

        Ezen ogiaren, eta mahatz arnoaren idurien azpian estalia izan arren halere badakit egiazki zarela sakramenduan.

        2. Ene begiak ez litezke gai zuri behatzeko agertzen baziñe zure argi propialean, eta zure Jainkozko distiaduran; eta mundu guzia eziñ laoke ezdeusetarat billhatzatu gabe zure loriaren, eta maiestateaten aitziñean.

        Beraz ene flakotasunagatik estaltzen gare, eta gerizatzen sakramendu hortan.

        Halere badut, egiazki, eta adoratzen dut lurraren gaiñean aingeruek zeruan adoratzen dutena, baiñan nik fedeaz ikhusten dut, eta hek ageriki, eta belo gabe.

        Halere kontentatu behar dut fedeaz, eta argi haren laguntzarekiñ ibilli behar dut, eternitateko egun handia ager dadiñ arteraiño, zeinak sunsituko baititu itzalak, eta argituko figura guziak.

        Estatu perfet hura ethor daitekenean, etzare gehiago baliatuko sakramenduz, zeren dohatsuek zeruko lorian ez baitute horlako erremedioen beharrik.

        Gozatzen dire fiñ gabeko bozkario batez Jainkoaren aitziñean; ikhusle dute bekhoz bekho; han argi xumeago batetik iraganik Jainkotasunaren argizko tulunbiorat gustatzen dute berbo eternala, ez hartu duen haragiaren arabera; baiñan mende guziak baiño lehenago zen bezala, eta eternitate guzian izanen den bezala.

        3. Gauza miragarri hauk gogoan iragaten tudanean, konsolazione espiritualak ere unhagarri zaizkit, ezen ene Jainkoa bere lorian ageriki ikhuiten eztudaiño, ezdeus zaizkit munduan aditzen, eta ikhusten tudan gauza guziak.

        Zuk badakizu, ene Jainkoa, deus eztela gai ene kontentatzeko, eta konsolatzeko zu baizen, hortaz eztut ere deus bertzerik desiratzen zu eternitate guzian kontenplatzea baizen.

        Orduan ene gutizia eziñ konpli dezaket gorphutz hilkor huntan naizeiño; hala iarri behar naiz pairatzerat, eta zure nahi sainduaren azpian eman behar dut neure burua ene gutizia guziekiñ.

        Ezen zure sainduek zeruko erresuman bozkarioz betherik zurekiñ daudezenak mundu huntan zirenean fede, eta esparantza handirekiñ idurikitzen zuten egun dohatsu hura, zeiñetan behar baitzintuen hek hartu zure loriarat.

        Hek siñhetsi dutena siñheten dut nik ere; hek zuten esparantza bera dut; eta segurantza humill batekiñ uste dut helduko naizela zure graziarekiñ batean hek iadanik ardietsi duten zorionerat.

        Bizkitartean fedearen argiz ibilli behar dut hemen bizi naizeiño sainduen exenpluez borthizturik.

        Izanen dut ene konsolazione, eta ene argitzeko liburu sainduak ere, eta guzien gaiñekoa izanen dut zure gorphutz guziz sakratua, erremediotzat ene flakezietan, eta ihes lekhutzat ene atsekabetan.

        4. Ezen ikhusten dut bi gauza baitezbada ditudala behar mundu huntan, eta hek gabe eziñ garraia dezakedala bizitze dohakabe hau.

        Ene gorphutzeko presondegi huntan naizeiño bi gauzen beharra dut, ianariaren, eta argiaren.

        Hartarakotz nahi izatu nauzu ene flakotasunean hagoan iduki zure gorphutz sakratuaz zeiña baliatzen baitzaio ianaritzat ene arimari; eta gorphutzari, eta bertze alde, zure Jainkoko hitzaz egiñ duzu falnbeu bat ene argitzeko neure bide guzietan.

        Bi gauza horiek gabe eziñ bizi naiteke, ezen Jainkoaren hitza da ene arimaren argia, eta zure gorphutzaren sakramendua da bizitzearen ogia.

        Erran daiteke oraiño bi gauza horiek direla bi mahaiñ bezala, zeiñak eman baititutzu zure Elizan, bata alde batean, eta bertzea bertzean.

        Bata da aldare sakratuaren mahaiña, zeiñaren gaiñean baita aingeruen ogia zure gorphutz preziatua.

        Bertzea da Jainkoaren legearen mahaiña, zeiñak zarratzen baititu relijioneko egiarik sainduenak, zeiñak irakasten baitu: fede xuxena, eta zeiñak sarrarazten baikaitu beloaz barnago saindutako saindua den lekhurat.

        O Jesus, argi eternalaren arraio saindua, ditutzun eskerrak, zeren eman darokuzun zure lege sainduaren mahaiña zeiña preparatu baitarokuzu zure Profetez, Aposoluez, eta Elizako bertze doktorez.

        5. Bethiereko eskerrak darozkitzut, o gizonen kreatzaillea eta erresketatzaillea, zeiñak munduari erakuxteko harenzat duzun amudioa, preparatu baitarokuzu banket handi bat, zeiñetan ematen baitarokuzu iaterat, ez bazkoko bildotxa, zeiña baitzen figura bat, bañan zure gorphutza bera, zure odolarekiñ.

        Banket sakratu hartan bethetzen tutzu bozkarioz zure zerbitzari leialak, eta horditzen tutzu sainduki hei edanarazirik salbamenduko khalitzean, zeiñetan baitire, zeruko atsegiñ guziak, han sasiatzen dire gurekiñ aingeru sainduak; baiñan manera eztiago, eta dohatsuago batez.

        6. Oi ala Aphezen dijnitatea handia baita, eta ohoragarria, hek xoillki dutenaz geroztik podore maiestatezko Jainkoaren gorphutza konsekratzeko, hitz sainduen berthutez, bere ez baiñez haren laudatzeko, bere eskuetan haren itxekitzeko, bere ahotan haren errezibitzeko, eta ianaritzat fidelei partitzeko!

        Oi ala haiñ maiz garbitasun guzien Jainkoa errezibitzen dutenek eskuak garbi behar baitituzte, ahoa xahu, bihotza notha gabe!

        Ala aphez batek bildotx notha gabearen haragia errezibitzen usatuak gordian egon behar baitu beldurrez itzur dakion hitzik onest, saindu, probetxos eztenik.

        7. Haren begiek Jesu-Kristoren gorphutz adoragarria egun guziez ikhusten dutenek modest, sinple, eta garbi behar dute.

        Haren eskuek xahuak behar dute izan, eta bethi ere zerurat altxatuak zeruaren, eta lurraren kreatzaillea haiñ maiz ukitzen dutenaz geroz.

        Aphezei guziz erraten zaizte legean eskribatuak diren hitz hauk, zareten saindu zeren saindu bainaiz ni, zeiña bainaiz zuen Iauna eta, Jainkoa.

        8. O Jainko botheretsua, lagun gaitzatzu zure graziaz gu zeiñak apheztasunaz ohoratu baikaitutzu, gure karakterari daokan garbitasunarekiñ, eta debozionearekin zerbitza zaitzaguntzat.

        Eta eziñ bizi bagaitezke behar bezan bat inozenzia, eta saindutasunekiñ, igutzu nigarrak gure bekhatuen zin-ziñez auhendatzeko; eta egiguzu grazia zerbitza zaitzagun gerorat fermutasun, berotasun, eta humiltasun gehiagorekiñ.