XXIII. KAPITULUA

Heriotzean behar dugula pensatu, eta hartarat preparatu.

        1. Mundu huntan zureak eginduke lauster, ikusazu zertan zaren. Egun bazare, bihar etzare. Eta presuna bat bixtatik gladuz geroz, galtzen da halaber lauster orhoitzapenetik.

        O gizonen bihotz gogor, eta sentimendu gabeak zeiñek ezbaitute pensatzen oraingo gauzetan baizen gerokoez konturik egiñ gabe! Egunoroz zure akzione, eta gogoeta guziak erregelatu behar zintuzke egun berean hill behar bazindu bezala.

        Kozienzia ona bazindu, ezzintezke heriotzearen beldur. Hala hobeago liteke bekhatuari ihes egitea heriotzeari baiño.

        Egun hilzeko prest ez bazare, nola bihar izanen zare? Biharko egun hura ez da segura, ezen zer dakizu, Jainkoak emanen darotzun?

        2. Zer progotxu dugu haiñitz bizitzea, haiñ guti gure eskasak uzten ditugunaz geroztik?

        Helaz! bizitze luzeak ez ditu maiz gutitzen gure fatak, aitzitik gehienean berretzen ditu.

        Oxala gure bizi guzian egun bat bederen ungi iragan bagindu.

        Hainitzek kondatzen dituzte konbertitu direla dituzten urthak, baiñan eziñ erakutx dezakete zer fruitu georztik ekharri duten.

        Heriotzea beldurtzeko bada, maiz beldurtzekoago da luze bizitzea.

        Dohatsua da heriotzeko orena bethi begien aitziñean darabillana, eta egun guziez hilzera prestatzen dena.

        Ikhusi baduzu nihor hiltzen, orhoit zaite gauza bera zuri ere gerthatuko zaitzula.

        3. Goizean, duzun uste arratsa ardietsiko ez duzula, eta arratsa ethorri denean, ez zaitezela atrebi zure buruari biharamuna agintzera.

        Zaren beraz bethi prest, eta bizi zaite halako maneraz non herioak ez baitzaitu sekulan ustegaberik atzemanen.

        Haiñitz presuna hilltzen dire uste ez dutela, eta heriotze supitus: Ezen gizonaren semea nihork uste ez duen orduan ethortzen da.

        Azkeneko oren hura ethortzen denan, bertze gisaz behatuko bide diozu zure bizitze iraganari, eta ungi urrikituko zaitzu zeren haiñ andikabe eta laxo izatu zaren.

        4. Ala dohatsu baita eta zuhur haiña zeiñak bere ahal guziak egiten baititu bizitzean halakoa izateko, nolakoa nahi bailuke heriotzean kausitu.

        Heriotze on eta dohatsu baten esparanza har ahal dezakegum baldiñ balin badugu munduarentzat mezprezio osobat, berthutean aitziña goateko desira bero bat, bizitze erregelatuaren amudio handi bat; baldiñ penitenzia garratz bat egiten badugu, obeditzera prest bagaudez, gure buruari ukho egiten badiogu, eta sofrikari guziak Jesu-Kristoren amoreagatik pairatzen baditugu.

        Haiñitz ungi dagikezu osasuna duzuiño baiñan erituz geroz ez dakit zertakotz gai izanen zaren. Eritasunek ezen, eta erromeriek nihor guti hobetzen ohi dute.

        5. Ez zazula urrun egor zure salbamenduaren lana, eta ezzazula utz egiteko handi hura zure hurkoen edo adiskideen gaiñean, uste duzun baiño lehenago gizonei ahantziko zaizkote.

        Segurago da haiñitzez eta hobeago oraidanik zure sal bamenduaren egiten zeroni haritzea, eta zure obra onak zure aitziñean egortzea, ezen ez kondatzea zu hill ondoan bertzeek egiñen darozkizuten laguntzen gaiñean.

        Bizi zarela zeronek artharik ez baduzu zure arimaz, nork naho duzu harta duen axola zu hill ondoan.

        Orai da denbora baliatzekoa, orai dire salbamenduko egunak, oari denbora fagorezkoak, momentu guziak dire orai preziatu.

        Baiñan helaz! ala zuk gaizki enplegatzen baitituzu oren eta momentu hek zeiñak eman baitzaizkitzu izitze eternalaren merezitzeko.

        Ethorriko da denbora zeiñetan galdetuko baitugu egun bat edi oren bat penitzenziaren egiteko, eta ez dakit ardietsiko duzun.

        6. Oi ene anaia maitea ikhusazu zenbat hirriskutarik eta beldurretarik athera dezakezun zure burua, bethie herioaren ustean eta beldurrean bizi bazare.

        Enzaiazaite orai halako mameraz bizitzera, non zure heriotzeko orenak beldur baiño bozkario gehiago eman baitiezakezu.

        Ikhasazu orai danik munduari hiltzen, Jesu-Kristorekin orduan bizitzen hasteko.

        Ikhasazu orai dnik gauza guzien arbuiatzen libro izan zaitezentzat orduan zure salbatzaillea ganat goateko.

        Gastigazazu orai zure gorputza penitenziaz, orduan Jainkoa baithan esparanza fermu bat izateko.

        7. Helaz erhoa! zergatik darabillazu gogoan luzero bizitzea, egun batez segur ez zarenaz geroztik?

        Zenbat ez ditu enganatu haiñitz bizitzeko esparanzak, zeiñak hill baitire gutien uste zutenean?

        Zenbatetan ez duzu aditu hunelako hill da ezpata kolpe batez, halako itho da, bertze batek goratik eroririk hautsi du burua? bata hiltzen da iatean, berzea iokoan; bata konsumitzen du subak, bertzea akhabatzem du burdiñak: bata hiltzen da izurriz, bertzea manduleren eskuz, eta hala herioak badaramatza guziak, eta gizonen bizia sunsitzen da itzala bezala.

        8. Zu hill ondoan nork egiñen du zutaz orroitzapen, edo pthoitz Jainkoari?

        Egitzu beraz orai danik, ene anaia maita, egiñ ahal ungi guziak, ezen ez dakizu noiz hillen zaren, eta hill ondoan zer gerthatuko zaitzun: denbora duzuiño bilzatzu aberastasunak eternitaterakotz: ez duzun gogoetarik salbamenduaz baizen, ez axolarik Jainkoaz baizen.

        Egitzatzu orai adiskideak zeruan, sainduak ohoraturik eta imitatturik, hill ondoan errezibi zaitzaten tabernakle eternalean.

        9. Bizi zaite lurraren gaiñean arrotz eta bideante bat bezala zeiña ez baitute munduko egitekoek deusetan ere ukhitzen.

        Itxekazu zure bihoitza mundutik apartatua, eta Jainkoa ganat altxatua, ezen ez da hemen zuretzat egoitza iraupenekorik.

        Ofrenda diotzozu bethiere Jainkoari zure othoitzak, nigarrak eta plaiñuak, bizitze hunen ondoan zure arimak merezi dezantzat haren ganat dohatsuki goatea. HALABIZ.