IX. KAPITULUA

Gure buruak, eta gure guziak behar diotzagula Jainkoari ofrendatu, eta othoit egiñ behar dela guzientzat.

ARIMAK

        1. Ene Jainkoa, zeruan eta lurrean diren gauza guziak zureak dire.

        Eta eztu deus bertzerik nahi baizen zuri neure buruaren ematea, eta eternitate guzian zure izatea.

        Egun beraz, ene Iauna, ofrendatzen natzaitzu bihotz xuxen, eta sinple batekiñ zure gathibu bezala zure bethi obeditzeko, eta laudoriozko sakrifizio bat bethi zuri ofrendatzeko.

        Har zazu neure buruaz egiten darotzudan ofrenda, zure gorphutz sakratuaren sakrifizioarekiñ batean, zeiña egun ofrendatzen baitarotzut ene eta poblu guziaren salbamendukotz aingeru sainduen aitziñean, zeiñak aldarearen inguruan baitire ageri ez badire ere.

        2. Iauna, ematen ditut zure miserikordiazko aldarearen gaiñean zure ofensatzen hasi nintzen egunetik orai arteraiño aingeruen, eta zure aitziñean egiñ ditudan hoben, eta bekhatu guziak, zure amudioaren suak erre, eta suntsi detzantzat.

        Urra zatzu ene bizioan nothak, garbi zazu ene konzienzia bekhatu guzietarik.

        Bihur dazu ene hobenez galdu dudan grazia, indazu ene hutsen barkhamendu osoa, miserikordia egiten darotazula, eta ematen bakezko musua, errekonziliazionearen seiñalea.

        3. Zer egiñ dezaket ene bekhatuen desegiteko, baizen hek auhendatzea, eta konsesatzea, eta miserikordia zuri galdegitea?

        Othoizten zaitut, ene Jainkoa, duzun bada nitaz miserikordia, huna non naizen zure oiñetan, othoi entzun zazu ene plaiñua.

        Damurik handiena dut neure bekhatuez; eztut nahi gehiago hetarat bihurtu.

        Auhendatzen ditut, eta auhendatuko bizi naizeño, prest naiz penitenzia, eta satisfakzione ene ahal guziak egiterat.

        Barkha dietzakidatzu ene falta guziak, ene Jainkoa, barkha dietzakidatzu, zure izen sainduaren ohoretan.

        Salba zazu ene arima zure odol preziatuaz erosi duzuna.

        Largatzen dut neure burua zure miserikordiarat, naizen guzia zure eskuetan ematen naiz.

        Zure ontasunaren arabera trata nazazu, eta ez ene maleziaren, eta gaixtakeriaren arabera.

        4. Ofrendatzen darotzut halaber ene baitan den ungia, hagitz aphurra, eta inperfeta izan arren; zuk garbi, eta eskas guzietarik libra dezazuntzat. Errezibi zazu arren, ene Jainkoa, eta emozu behar duen merezimendua, zure begietan eder, eta nahikarazko izan dadintzat, eta emozu bere azkeneko persekzionea, fiñ dohatsu bateterat gida nazazu, ez naizen arren zerbitzari alfer, inutill, eta kreatura ezteuz bat baizen.

        5. Ofrendatzen darozkitzut halaber arima onen gutizia sainduak, ene ahaideen beharrak, ene adiskideenak, ahainenak, arrebenak, maiteenak, eta zure amoreagatik, niri, edo bertzeei ungi egiñ darokuten guzienak.

        Othoitzten zaitut halaber hañentzat zeiñek ene othoitzak galdetu baitituzte beretzat, edo bere iendeentzat, nahiz diren biziak, edo hillak.

        Guziez ardietz dezatentzat zure graziaren laguntza zure konsolazioneen eztitasuna, heriskutan zure sustengua; eta librantza bere gaitz guzietarik; manera hortan bere pena guzietarik ilkhirik bere eskerrak bozkariorekiñ bihur dietzakitzutentzat.

        6. Ofrendatzen darozkitzut halaber ene othoitzak, eta errekonziliazionezko sakrifizio hau bereziki niri zerbait ofensa, damu, afruntu, bidegabe, edo pena egiñ darotanenzat.

        Fiñean othoitz berak egiten darozkitzut zerbait damu, altaramendu, gaitz edo eskandala eman diotedan guzientzat, nahiz hitzez, edo obraz, nahiz ustekabez, edo maleziaz.

        Iauna, khen zazu gure bihotzetik suspitxak, despitak, herrak, asarradurak, eskatimak, eta zerk ere karitatea zaurt, eta giristiñoen arteko amudioa guti baitezake, eta hura guzia.

        Barkha diozozute, Iauna, barkha diozozute miserikordia galdetzen darotzuteiei, emozute zure grazia, haren beharra dutenei, eta egiñ gaitzatzu gai grazia hartaz gozatzeko mundu huntan; eta bizitze eternalaz nolaz bertzean.