II. KAPITULUA

Jainkoak sakramendu huntan gizonari miragarriki erakuxten dioela bere ontasuna eta amudioa.

ARIMAK

        1. Ene Jainkoa, ene esparantza guzia zure ontasun, eta miserikordia infinituan emanik, heldu naiz zureganat eria bere mirikuaganat bezala, gose eta egarri dena biziaren ithurrirat bezala, pobrea zeruko Erregeaganat bezala, zerbitzaria bere nausiaganat bezala, kreatura bere kreatzailleaganat bezala, atsekabez bethea bere konsolatzaille podorosoaganat bezala.

        Baiñan nola merezitu dut zu ethor zaitezen eneganat? Nor naiz ni zuk niri zure buruaren emateko?

        Nola bekhatore bat atrebitzen da zure aitziñea agertzerat? eta zu, Iauna, nola beheititzen zare bekhatore batenganat ethortzeraiño?

        Zuk ezagutzen duzu ungi zure zerbitzaria, eta badakizu eztuela bere baitan deus onik zure bisita merezi dezakenik.

        Aithortzen dut ene ezdeustasuna, ezagutzen dut zure ontasuna, laudatzen dut zure miserikordia, eta esker darotzut zure amudio eziñ gehiagokoagatik.

        Ezen ontasunez bethetzen banauzu, hori egiten duzu zure bihotzeko penduraz, eta ez ene baitan den merezimendu baten ere gatik niri zure ontasuna hobeki ezagunarazteko, zure amudioa ene bihotzean handiago emateko, eta ni humiltasunean gehiago finkatzeko.

        Beraz horla nahi duzunaz geroz errezibitzen ditut bozkariorekiñ zure fagoreak: oxala ene indijnitateak ez baliote trabarik ematen!

        2. O Jesus, guziz ona, guziz eztia! zenbat errespetu, ezagutza eta laudorio eztarozkitzute guizonek zor zure gorphutz sakratuaz egiten diozuten dohaiñagatik?

        Ezta guzienik munduan sakramendu hunen exzellenzia bere hitzez ezagutaraz dezakenik.

        Baiñan nolakoak izanen dire ene gogoetak komunione sainduan ene Iaunaganat hurbiltzen naizenean, zeiñarentzat eziñ baituket errespeturik aski, eta zeiña nahi bainuke halere digneki errezibitu?

        Zer gogoeta ahal duket hobeagorik, eta ene salbamendukotz progotxosoagorik zure aitziñean neure burua ahalik beherena humiliatzea baiño, eta zure ontasun infinituki nitaz gorago altxatua laudatzea eta adoratzea baiño?

        Laudatzen zaitut, ene Jainkoa, eta ez naiz nihoiz ere geldituko zure laudatzerik.

        Arbuiatzen dut neure ezteustasuna, ematen naiz zure manu guzien azpian, eta iausten naiz ene beheratasunaren tulunbioraiño.

        3. Zu zare saindutako saindua, eta ni bekhatore guzietarik dohakabeena.

        Iausten zare eneganaraiño, eta ni ez naiz gai ene begien zureganat altxatzeko.

        Heldu zare eneganat, enekiñ nahi duzu egon, deitzen nauzu zure banket sakraturat, eman nahi darotazu zeruko ianaria aingeruen ogia, zeina ez baita bertzerik, zu zeroni baizen. Zerutik iautsirikako ogi bizi hura, zeiñak ematen baitio munduari bizitzea.

        4. Horra nola erakuxten duzun zertaraiño maitatzen, eta ohoratzen gaitutzun.

        Zer esker, zer laudorio eztarotzugu zor haiñ fagore handiarentzat?

        Oi ala zure xedeak gure salbamendukotz onak eta progotxosak izatu baitziren sakramendu hau ordenatu zinduenean!

        Oi zeiñ gozoa den, eta gustosa banket hura, zeiñetan zure burua ianaritzat ematen baitarokuzu! Oi ala zure obrak miragarriak baitire! Iauna, ala zure botherea handia baita, eta infinitua; zure egia eziñ explikatuzkoa!

        Mintzatua zare, eta gauza guziak egiñ dire, eta guziak egiñ dire zure bitzaren arabera.

        5. Gauza miragarria, eta fedearen argiak gabe siñhetz ez daitekena, zu, Iauna, egiazko Jainko eta egiazko gizona, estalia zare ogi pixka baten, eta arno xorta baten idurien azpian; han zare guzia osorik, eta errezibitzen zaituenak iaten zaitu behiñ ere konsumitu gabe!

        Zu zare mundu unibersoaren nausi, eta iabea, deusen ere beharrik eztuzuna, eta halere egiñ duzu sakramendu hori gure baitan egoteagatik.

        Ene arima, eta gorphutza idukatzu garbitik, bihotz xahu, eta bozkarioz bethe batekiñ maiz parte har dezadantzat zure misterio sainduetan, eta errezibi dezadantzat ene arimaren salbamendukotz sakramendu adoragarri hori, zeiña ordenatu baituzu bere gainki zure loriakotz, eta zureganik izatu ditugun ontasunez gu bethi ere orhoitarazteko.

        6. Boz zaite ene arima, eta eskerrak emotzu Jainkoari haiñ dohaiñ baliosaz, eta nigarrezko haren huntan utzi darokun haiñ konsolazione bereziaz.

        Ezen misterio hau zelebratzen, eta Jesusen gorphutza errezibitzen duzun aldi guzian zure erresketamenduko obra handia erreberritzen duzu, eta zure salbatzaillearen merezimendu guzietan partale egiten zare.

        Jesu-Kristoren karitatea ezta behiñ ere gutitzen, eta haren merezimenduen tresora ezta ahitzen.

        Hala behar duzu bethi ere disposatu barreneko erreberrirnendu handi batez grazia hartarat, eta konsideratu misterio handi hura errespetu, eta amudio bethi berri den batekiñ.

        Bai, Mezako sakrifizioa nahiz ofrenda dezazun nahiz entzun dezazun, haiñ handi, haiñ berri, haiñ miragarri, iduritu behar zaitzu nola egun hartan berean Jainkoaren semea birjinaren sabel garbian, gizon egiten balitz, edo gurutzean itzaturik gure salbamenduagatik pairatzen balu pasionea, eta heriotzea.