I. KAPITULUA

Zenbat errespeturekiñ behar den errezibitu sakramendu saindua.

ARIMAK

        1. O Jesus, egia eternala! hitz horiek guziak zureak dire, eta zureganik ilkhiak, ez izan arren guziak denbora berean erranak, ez lekhu berean eskribatuak.

        Eta zeren diren gureak, eta egiazkoak, hartu behar ditut ezagutzarekiñ, eta federekiñ.

        Zureak dire hitz horiek, zeren zuk erranak baitire, eta halaber eneak dire, zeren enetzat, eta ene salbamendukotz erran baititutzu.

        Gogotik hartzen ditut gure ahotik lekhora, ene bihotzean barnago sar ditezentzat.

        Ene bihotza animatua sentitzen dut hitz samur ezti, eta amultsu horiez; baiñan ene bekhatuek izitzen naute, eta ene konzienziaren lohitasunak hastantzen nau misterio handi hortarik.

        Zure gonbidatze eztiak thiratzen nau; baiñan ene bekatuen nonbreak, eta pisutasunak gibelatzen nau.

        2. Manatzen darotazu fidanziarekiñ zureganat hurbill nadillala, baldiñ nahi badut zure primezan parterik, ian dezadala Jainkozko ogi hura nahi badut bethi bizi eta ardietsi loria eternala.

        Zatozte eneganat, diozu, penez eta nekhez kargatuak zareten guziak, eta nik zuen penetarik arinduko zaituztet.

        O hitz maitagarria, eta bekhatore batentzat guziz konsolagarria, zuk ene Iauna eta ene Jainkoa, gonbida dezazun kreatura pobre bat, gauza guziez gabe bat, lazeriaz bethe bat, zure gorphutz guziz sainduaren komunionerat!

        Baiñan, ene Iauna, nor naiz ni atrebitzeko zureganat hurbiltzerat?

        Zeruen hedadura zabalak eziñ itxek zaitzake, eta diozu, zatozte guziak eneganat.

        3. Nondik heldu da karitate sobraniazko hori, eta gonbidatze guziz samur hori?

        Nondik duket ausartzia zureganat ethortzeko ni, zeiñak ez baitut ene baitan sentitzen deus onik, zerbait burupe, edo segurantza eman ahal diezakedanik?

        Nola atrebituko naiz zu ene bihotzean errezibitzerat, hanbat bekhatu zure begietan egiñ dudan ondoan?

        Aingeruak eta arxanjeluak ikharan daudez zure aitziñean, iustuak, eta sainduak beldur dire zuretzat, eta diozut halere zatozte guziak eneganat.

        Zerorrek ez bazindu erraten, Iauna, nork siñhets lekake? nor hurbiltzerat ausarta liteke, zeronek ez bazindu manatzen?

        4. Noe, haiñ gizon iustua, ehun urthez haritu zen arkha baten egiten, zeiñetan berak iende gutirekiñ behar baitzuen salbatu.

        Nola bada ni prepara ahal naiteke oren batez munduaren kreatzaillea errezibitzerat hari zor kaion errespetuarekiñ?

        Moise zure zerbitzari handia, eta zure adiskide bereziak egiñ zuen arkha bat eziñ bustelduzko zurez, eta estali zuen urrerik phuruenaz, han barna emateko legearen bi thaulak; eta nik kreatura bustel, eta korronpituak izanen dut ausartzia haiñ errexki errezibitzeko lege emaille soberanoa, eta bizitzearen nausi eta autora?

        Salomon, Israelgo errege guzien zuhurrenak, kazpi urthe eman zituen zure ohoretan tenplu guziz magnifiko baten egiten, zortzi egunez egiñ zuen haren dedikazioneko besta, millaka sakrifizioak ofrendatu zituen, eta alienziako arkha tronpeta soiñuz, eta pobluaren bozkariozko oihuen erdian, eraman zuen harenzat preparatua zen lekhurat.

        Eta ni gaxo, eta dohakabea, nola atrebituko naiz zu ene baitan errezibitzerat, ni zeiñak oren erdi batez eziñ gogoa othoitzean iduk baitekaket?

        Eta oxala behiñ bederen oren erdi bat behar den bezala eman banu!

        5. O ene Jainkoa, zer eztute saindu hek egin zuri atsegiñ egiteko!

        Helaz! ala nik egiten dudana, deus gutia baita, eta hala nik denbora guti ematen baitut komunione saindurat preparatzen!

        Gutitan kausitzen naiz ene baitan beribillatua, eta sarthua; gutiagotan gogoaren barraiadura guzietarik libratua.

        Arrazoiñ liteke bada zure maiestate adoragarriaren aitziñean, ez nezan izan gogoeta saindurik baizen, eta urrun litezen ene bihotzetik kreatura guziak.

        Zeren nik errezibitu behar dudana ez baita solamente aingeru bat, baiñan dingeruen nausia eta Jainkoa.

        6. Hortaz diferenzia handia da alienziako arkharen alde batetik, eta bertzetik zure gorphutz guziz garbiaren artean, arkha hartan barna ziren gauzen, eta zure graziaren artean.

        Lege zaharreko sakrifizio guziak ere figura batzuk ziren, eta etziren konparatzeko zure gorphutzarekiñ, zeiña baita biktima egiazkoa sakrifizio zaharren figurak bethetzen dituena.

        7. Zergatik bada ez naiz khartsuago zure presenziia adoragarrian?

        Zergatik ez naiz preparatzen arta gehiagorekiñ zure gorphutz preziatuaren errezibitzerat? Patriarka eta Profeta zahar hek, Errege eta Prinze hek populu guziarekiñ, hanbat zelo eta amudio erakutxi dutenaz geroz zuri zor zaitzun Jainkozko, ohorearen ernateko?

        8. Dabid Errege Jainkotiar hura, dantzatu zen bere indar guziez arkharen aitzinean, Jainkoak haren aitei egin ziotzaten ungien orhoitzapeneran.

        Eragiñ zituen hañitz musikako instrument suerte, salmuak kantarazi zituen bozkariorekiñ, kantatu zituen berak ere harpa soiñuz espiritu sainduaren graziaz betherik.

        Irakatsi zioten Israeldarrei bere bihotz guziaz Jainkoaren laudatzen, eta boz batez, haren egun oroz benedikatzen eta lorifikatzen.

        Bada Testament kaharreko arkha hambat debozionerekiñ ohoratzen bazen, eta hanbat artharekiñ Jainkoa laudatzen bazen haren aitziñean muga suerte batzuez; zenbat errespetu eta debozione giristiñoek eta nik eztugu behar izan gure aldarerako Sakramendu adoragarriaren aitziñean, eta Jesu-Kristoren gorputz preziatua errezibitzen dugunean?

        9. Badabiltza iendeak hañitz lekhu suertetarat sainduen erlekien ikhusterat eta ohoratzerat, espanturekiñ aditzen tuzte hekien berthute eta obra handiak: miretsirik dakusate hekien ohoretan egiñ diren elizen edertasuna eta majnifizenzia, errespeturekiñ musu ematen diote hekien hezurrei urrez eta zirikuz estaliei.

        Baiñan, ene Jainkoa, zu zeroni zare gure hurbillean, eta aitziñean gure aldareen gaiñean.

        Zu, ene Iauna, zeiña baitzare saindutako saindua gizonen kreatzaillea eta aingeruen nausia.

        Horlako erromeriak maiz kuriostasunez egiten dire zerbait gauza berri-ikhusteagatik; hortaz nihor guti hetarik prestuago bihurtzen da, guziz goan ethorri horiek arintasunez egiten direnean, bizitzearen, ganbiatzeaz konturik egiñ gabe.

        Baiñan egiazki zare eta errealki aldareko Sakramenduan, eta zare han osoki, o Jesus dibinoa, han zare; eta nork han digneki errezibitzen baitzaitu, haiña santifikatzen da eta bethetzen graziez.

        Ez gaitu arintasunak, ez kuriostasunak ez sensuen atsegiñak zure ganat erakhartzen, baiñan fede bizi batek, esparantza fermu batek, eta karitate phuru eta egiazko batek.

        10. O Jainko, ikhusten etzarena eta mundua kreatu duzuna, ala zure konportamendua miragarria baita gure alderat! ala zure eztitasuna, eta zure samurtasuna handia agertzen baita zure hautetsien alderat, hei zure gorphutza sakramendu huntan iaterat ematen diogutenean!

        Gauza horrek ixitzen tu gizonen adimenduak, horrek gehienik fidelen arimak zureganat thiratzen tu, horrek amudioz sustatzen ditu zure zerbitzarien bihotzak.

        Ezen gure zerbitzari egiazkoei, eta bere bizi guzia bere arimen garbitzen daramatenei sakramendu adoragarri hortarik debozionezko khar handi bat heldu zaie, eta bethi berri den amudio bat berthutearentzat.

        11. O misterio handi hunen grazia miragarria! baiñan gordea giristiño egiazkoek baizen sentitzen eztutena, eta siñhets gorrek, eta bekhatuaren gathibuek eziñ errezibi dekaketena!

        Sakramendu hunek isurtzen du gure baitharat espiritu sainduaren grazia; bihurtzen diotza gure arimari galdu zituen indarrak, eta kobratzen dio bere edertasuna bekhatuaren itsutasunak khendu zioena.

        Eta grazia hura haiñ handia bada batzuetan non arimatik gorphutz flako huntarat iraganik osasuna, eta indarrak ere ematen baitiotza.

        12. Baiñan, auhendatzeko dena da zeren garen haiñ ephel, haiñ antsikabe, eta dugun haiñ debozione guti Jesu-Kristoren errezibitzeko, zeiña baita hautetsien esparantza bakharra; eta zeiñak egiten baitu hekien merezimendu guzia.

        Jesusek santifikatzen gaitu, eta hark erosi gaitu, Jesus da gure konsolatzaillea: desterru huntan, eta sainduen dohatsutasuna bertze bizitzean.

        Baiñan lastimagarri da zeren hañitz iendek haiñ guti ezagutzen duten sakramentu hunen handitasuna, eta exzelenzia, zeiñak egiten baitu zeruaren bozkarioa, eta munduaren salbamendua.

        O gizonen bihotzaren gogortasun estrañioa! O itsutasun handia haiñ dohaiñ baliosa haiñ guti prezatzea, eta zeren egun oroz errezibitzen dugun ansikabetasunerat erortzea!

        13. Ezen sakramendu handi hori ez balitz ematen, eta errezibitzen lekhu batean baizen, eta ez balitz mundu guzian aphez bat baizen konfesatzeko podorea lukenik; zer debozionezko kharrekiñ ezlioazke iendeak lekhu hartarat, eta Jainkoaren aphez harenganat misterio sainduen zelebratzen ikhusterat?

        Orai hañitz aphezek hañitz lekhutan Jesu-Kristoren sakrifizioa ofrendatzen dutenean, zergatik ez progotxa fagore horraz? Ezen Jainkoak manera hortan bere grazia eta amudioa hobeki erakuxten daroku; zeren munduaren parte guzietarat bere gorphutz sakratuaren komunionea hedatu duenean, eman baitiote gizon guziei haren errezibitzeko errextasun gehiago.

        O Jesus, artzaiñ eternala! esker darotzut zeren pobreak, lazeriatuak, eta gure herritik desterratuak garelarik, halere zure gorphutza eta odol preziatuaz hasten baikaitutzu, eta sakramendu handi horren errezibitzerat gonbidatzen zure ahoko hitzez erraten darokuzula: zatozte eneganat, penatuak eta kargatuak zareten guziak, eta nik arinduko darozkitzuet zuen penak eta nekheak.