XLVII. KAPITULUA

Munduko pena guziak gogotik behar direla pairatu bizitze eternalaren ardiesteko.

JESU-KRISTOK

        1. Ene semea, etzaitezela unha ene amoreagatik hartu ditutzun lan gaitz, eta penagarritan; ez bekizu bihotza error atsekabetan; baiñan ene agintzak borthitz bezaitza, eta konsola zer nahi gertha dadiñ.

        Aski podorosa naiz neurri gabeko sari bat hekien orde zuri emateko.

        Etzare hemen denbora luzez nekhatuko, eta etzare bethi nahi gabetan izanen.

        Igurikazu aphur bat, eta lauster ikhusiko duzu zure gaitz guzien akhabantza.

        Ethorriko da momento bat zeiñetan zure pena et altaramendu guziak fiñatuko baitire.

        Denborarekiñ iragaten direnk ariñak dire bethi, eta laburrak.

        2. Egizu bethi egiñ behar duzuna; hari zaite leialki lanean ene mahastian, eta neroni izanen naiz zure golardoa.

        Eskriba zazu, irakur, kanta psalmuak; maita zazu penitenzia, ixiltasuna, othoitza, eta paira zatzu animoski gerthatzen zaizkitzun atsekabe eta kontresta guziak.

        Bizitze eternlak merezitzen ditu gudu horiek guziak, eta handiagoak ere.

        Egun batez ethorriko da bakea, eta egun hura eztaki nihork Iaunak baizen, ezta hura izanen oraikoa bezalako eguna, zeiñaren ondoan gaba baita; baiñan izanen da egun eternal bat klaritate fin gabeko bat, bake fermu bat, eta sosegu seguratu bat.

        Eztuzu orduan erranen: nork libratuko nau heriotzeko gorputz huntarik? eta etzare gehiago oihuz egonen. Helaz! ene desterruaren luzea!

        Ezen heriotzea desegiñen da, eta ezeztatuko, zure dohatsutasuna eziñ altaratuzkoa izanen da, eta gozatuko zare griñarik gabe zeruko bozkario guziez, Jainkoaren konpaiñiaz, eta loriaren edertasunez.

        3. Oi! ikhusten bazintu zeruan ene sainduen khoroa eternalak, eta nolakoa den orai haiñen loria zeñei munduak leheango mezpreziorekiñ behatzen baitzioten, bizitzea ere merezitu ezpalute bezala! Duda gabe humilia zintezke lurreraiño, eta nahiago zinduke gizon guziei obeditu, ezen ez bti ere manatu.

        Nahiago zintuzke Jainkoagatik atsekabeak pairatu, ezen ez bizitze huntako egunak atsegiñetan iragan; eta abantaill handitzat estima ziñezake gizonen aitziñean ezteustzat idukia izatea.

        4. Oi! egia hauk gusta baziñetza, eta zure bihotzaren barreneraiño sar balitez nola atrebi zintezke zure gaitz guzietan errenkura xume baten ere egiterat?

        Zer da hiñ gaitz handirik, gogotik pairatu behar eztenik bizitze dohatsu, eta eternal baten ardiesteko?

        Ezta gauza gutia Jainkoaren erresumaren galtzea, edo irabaztea.

        Altxa zatzu beraz zure begiak zerurat; han ikhus nazazu ene saindu guziez inguratua; hek gudu handiak izan tuzte munduan; baiñan orai bozkarioan dire, konsoalzionean, bakean, eta egonen dire enekiñ eternitate guzian, ene aitaren erresuman.