III. KAPITULUA

Probetxos dela maiz kommuniatzea.

ARIMAK

        1. Huna non heldu naizen, Iauna, zure dohaiñaz prorgotxatzeagatik; eta zurekin bozteagatik pobreari preparatudiosunatsegit egko banket hortan.

        Zure baitan kausitzen ditut nik desira ahal detzakedan, eta desiratu behar ditudan gauza guziak.

        Zu zare ene salbamendua, ene erresketamendua, zu zare ene esparantza, eta ene indarra, zu zare ene ohorea, eta loria.

        Isurazu beraz egun botzarioa zure zerbitrariaren bihotzerat, o Jesus adoragarria; ezen zureganat altxatua dut ene arima.

        Orai nik gehienik desiratzen dudana da zu ene baitan errezibitzera behar den debozione, eta errespetu guziarekiñ; zu ene baitan sararaztea, zakeo bezala ni ere benedika nazazuntzat, eta eman nazazuntzat Abrahamen umeen nonbrean.

        Ene arimak borthitzki desiratzen du zure gorphutzaren errezibitzea, ene bihotzeko gutiziarik handiena da zurekiñ bat egitea.

        2. Eman zakizkit, eta kontent naiz, ezen zutaz lekhora ezta egiazko konsolazionerik.

        Eziñ naiteke zu gabe; eziñ bizi naiteke zutaz bisitatua izan gabe.

        Hargatik behar dut maiz hurbildu zureganat; eta errezibitu behar zaitut ene gaitzen erremediotzat, beldurrez bidean flaka nadin, zeruko ianari hortaz gabetua banaiz.

        Pobluei predikatzen ziñoten denboran, eta hekien eritasun diferentak sendatzen zintuenean, erran zinduen egun batez: Eztitut iende hauk egorri nahi bere etxetarat, iatera eman gabe, beldurrez flakaturik geldi ditezen.

        Hori bera egizu ene alderat, Iauna, zure burua eman duzunaz geroztik sakramendu hortan, zure zerbitzari leialen konsolamendukotz.

        Ezen zu zare arimaren ianari gustosa, eta zu digneki errezibitzen zaituenak izanen du primezatzat, eta saritzat loria eternala.

        Nola ni maiz erortzen bainaiz, eta bekhatu hañitz egiten baitut; nola laster laxatzen bainaiz, eta errexki flakatzen naiz behar dut baliatu othoitzaz, eta maiz hurbildu konfesionerat eta komunione saindurat.

        Horla behar dut erreberritu, garbitu eta berotu, beldurrez komunionetik sobra urruntzen banaiz; ahantz detzadan ene deliberazione onak.

        3. Ezen gizonaren sensuak, gogoetak eta desirak haren gaztetasunetik ekharriak dire gaitzerat, eta haren gaixtotasuna berretuko da bethi, zerbait Jainkozko laguntzak ez badu sendatzen.

        Eta komunione sainduak gaizkitik gibelatzen gaitu, eta ungian borthizten.

        Orai beraz maiz haiñ laxo, eta haiñ ephel banaiz komuniatzen, edo meza zelebratzen dudalarik; zer liteke bada erremedio hura hartzen ez banu, eta ez banu bilhatzen laguntza handi hura?

        Hala gai ez naizen arren egun guziez misterio saindueri zelebratzeko, artha izanen dut denboratik denborarat bederen komunione sainduaren errezibitzeko, eta haiñ grazia handian parte hartzeko.

        Ezen arima leial batek zureganik urrundua deiño, eta gorphutz hilkor huntan desterratua dagoeiño, ahal duken konsolazionerik handiena da zutaz orhoitzea, eta bere nausi guziz maitea debozione khartsu batekiñ maiz errezibitzea.

        4. O amudiozko mirakuillua! O beheramendu eziñ gehiagokoa! Zu, ene Iauna ete ene Jainkoa, espiritu guziei izatea, eta bizia eman diozutena; zu iautz zaitezen arima pobre baterat, eta zure Jainkotasuna eta gizontasuna enplega detzatzun haren gabearen bethetzen, haren beharren koinplitzen!

        Ala zorionezkoa baita arima, dohatsua bihotza, bere Iauna eta bere Jainkoa errezibitzeko gai duena, eta hura errezibitzean bozkario saindu batez bethetzen dena!

        Oi zein handia den harenganat heldu den Iauna! Zeiñ maitagarria den hark errezibitzen duen arrotza, eta zeiñ xarmagarria haren konpañia! Zeiñ leiala haren bisitatzerat heldu den adiskidea! Zeiñ ederra harekiñ iuntatu nahi duen esposa! Zeiñ handia eta maitatzea merezi duena, lurraren gaiñean maita, eta desira daitezken guziak infinituki ixitzen ditzeenaz geroztik.

        O Jesus mansoa eta ene guziz maitea! zerua eta lurra bere edertasun guziarekiñ ixil beitez, behera beitez, zure aitziñean; ezen deus badute laudagarririk, deus ederrik, guziak heldu zaizte zure ontasunetik eta manifizenziatik; eta hekien edertasunak eztu deus zure izenaren loriarekin konpara ditekenik, zeiñak distiatzen baitu, zure zuhurtzia infinituak egiñ tuen obra guzietan.