LII. KAPITULUA

Batbedrak uste behar duela gaztiguak hobeki dituela merezi konsolazioneak baiño.

ARIMAK

        1. Iauna, eztut merezi ethor zaitezen ene konsolatzerat. Iustuki tratatzen nauzu miserian, eta atsekabean uzten nauzunean.

        Ezen itsasoan ur den bezanbat nigar egiten banu ere, ez netzake merezi zure konsolazioneak.

        Ezen haiñ handizki, hanbat aldiz, eta hanbat maneraz ofensatu zaitudan ondoan, eztut iguriki behar gaztigutik, eta punizionerik baizen.

        Hala gauza guziak ungi pisatu ondoan, eztut merezi den konsolazionerik xumeena.

        Baiñan zuk Jainko guziz ona, zure obrak desegiñ nahi eztitutzuna, eta zure graziazko tresorak miserikordiazko iarrotan erakutxi nahi ditutzuna, ematen diotzotzu zure zerbitzariari merezitu gabe Jainkozko konsolzioneak, gizonen konsolazioneak ez bezalakoak.

        Ezen zure konsoalzioneak munduko solasen konsolazionetarik hagitz dire diferentak.

        2. Zer egiñ dut, Iauna, zuk niri zeruko konsolamendurik emateko.

        Helaz! eztut kausitzen deus onik ene bizitze guzian, eztut deus ikhusten ene baithan, baizen bethiereko pendura bat biziorat, eta nagitasun handi bat ene eskasen uzterat.

        Egia da gazua hori, eta eziñ ukha dezaket, bertzela erraten banu ene kontra altxa zintezke, eta nihor ez ene alde.

        Zer beraz merezitu dut ene bekhatuez baizen ifernua, eta eternitateko sua.

        Aithortzen dut zin ziñez ene Jainkoa, merezi dudala manera guziez trufatua, eta arbuiatua izatea, eta ez naizela gai zure zerbitzarien artean kondatua izateko.

        Heraberekiñ egiten dut aithor hori, halere erranen dut egia ene buruaren kontra; ene bekhatuez akusatuko naiz zureganik errexkiago miserikordiaren, eta barkhamenduaren ardiesteko.

        3. Zer erranen dut ene bekhatuen orhoitzapenak ematen darotan ahalkerian, eta nahasmenduan.

        Eziñ ahoa idek dezaket baizen errateko hitz hauk bekhatu egiñ dut, Iauna, bekhatu egiñ dut, urrikal nakizu, eta barkha diezadazu.

        Utz nazazu aphur bat ene atsekabean, auhen, eta nigar egiterat, iauts nadiñ baiño lehenago illhunbezko lur hartarat, zeiña baita herioaren egoitza.

        Eta zer galdegiten duzu bekhatore kriminel, eta dohakabeaganik, baizen ean dezan bihotza humiliatua, eta bere bekhatuen urrikiaz erdiratua.

        Egiazko urrikiak, eta bihotzeko humiliazioneak sor-arazten du barkhamenduaren esparantza; hark sosegatzen du konzienzia altaratua kobrarazten grazia galdua, libratzen gizona Jainkoaren koleratik, eta iuntatzen musu saindu batez arima penitenta bere Jaunarekiñ.

        4. Bekhatore baten urrikimendu humilla zure gogarako sakrifizio bat da, zeiñaren urriña hobeago baitzaitzu insensu, eta bertze usain on guziena baiño.

        Urriki hura konpara daiteke usain on preziatu harekiñ, zeiña isuria izatu baitzen zure oin sakratuen gaiñerat: ezen eztuzu egundaiño arbuiatu bihotz egiazki urrikitu, eta humiliatu bat.

        Urrikimendu hura da ihes lekhua gure arimako etsaien kontra.

        Hark eramaten tu bertzetan hartu ditugun notha, lohidura, eta khutsu gaixto guziak.